zondag 15 september 2019

Het zilveren goud: augustus 1994 deel VI



Ik ben vandaag erg ambitieus maar desondanks komt er niets van de eerdere plannen. De laatste mooie dag van het jaar? Ach welnee, het is nog maar half september en voor hetzelfde geld is het in oktober nog eens boven de twintig graden. Gisteren ben ik echter de hele dag onderweg geweest met de post en dus kan ik niet zeggen dat ik iets heb gemist doordat ik binnen heb gezeten. Het laatste is echter vandaag wel van toepassing. Zelfs nog niet eens een sigaartje op het terras! Voordat ik me weer ga bezig houden met de radio ('The Vinyl Countdown' om 23.00 uur op Wolfman Radio) wil ik eerst nog wel 'Het zilveren goud' van afgelopen woensdag doen. De foto is immers al lang genomen. In 1994 is dit de laatste zaterdag van de vakantie en deze breng ik andermaal door in het gezelschap van Bouwe. Ditmaal bezoeken we een vlooienmarkt in Harlingen.

De afspraak hebben we woensdag in Workum gemaakt. Bouwe staat dan geregeld op deze vlooienmarkt terwijl het allemaal 'nieuw' is voor mij. Er is nog iets aan de hand dat maakt dat ik misschien nog wel meer zin heb in deze vlooienmarkt. Bouwe heeft ditmaal geen plek in de auto en dus moet ik op eigen gelegenheid naar Harlingen gaan. De eigen gelegenheid is geen bus, trein of vader maar een ritje op de Solex. Het is anno 1994 al erg ongebruikelijk geworden voor mij om op zaterdagmorgen vroeg onderweg te zijn. Het herinnert aan de eerste jaren als ik vroeg in de rij wil staan bij een rommelmarkt in Bolsward of Wiuwert. Dat betekent dat ik al om half acht op de fiets zit. In 1994 heb ik echter de beschikking over de Solex en deze brengt me in ongeveer een uurtje in Harlingen. De markt wordt gehouden in een evenementenhal en is, volgens mij, nog een slag groter dan de Sneker vlooienmarkt in de Veemarkthal. Van deze markt weet ik niet meer te herinneren of ik iets heb verkocht en dat deert me ook niet echt. Ik ga vooral met heel veel nieuwe aanwinsten naar huis. Mijn ouders komen ook nog even kijken in Harlingen, zo weet ik me nog te herinneren. De singles spreken boekdelen. Het uitstapje naar Harlingen is eenmalig gebleven en volgens mij ben ik ook nooit weer met Bouwe naar een vlooienmarkt of braderie geweest. Op een gegeven ogenblik verwatert het contact hoewel ik hem tot 1998 geregeld heb zien rijden.

1941 I've Gotta Get A Message To You-The Bee Gees (Duitsland, Polydor, 1968)
1942 Let Me Tell You-Fickle Pickle (NL, Explosion, 1971)
1943 Made In Hong Kong-Geebros (NL, Pink Elephant, 1969)

Ik heb de singles op alfabetische volgorde gelegd maar weet van een aantal nog wanneer ik ze ongeveer heb gekocht. Zo kom ik 's ochtends een stalletje tegen met allemaal authentieke jaren zestig-singles in mapjes. Zonder hoes, dat dan weer wel. Geebros komt in ieder geval uit zo'n mapje. Er staat me iets van bij dat ik The Bee Gees met fotohoes moet hebben, maar deze staat niet op de gewenste plek in de jaren zestig-bak. 'Let Me Tell You' is de directe opvolger van de Paul McCartney-cover 'Maybe I'm Amazed' en heeft als enige van deze drie het oorspronkelijke fotohoesje intact.

1944 In My House-The Golden Earrings (NL, Polydor, 1967)
1945 I've Just Lost Somebody-The Golden Earrings (NL, Polydor, 1968)
1946 Honkie Tonkie Pianissie-Nico Haak & De Paniekzaaiers (NL, Fontana, 1974)

Hoewel je zou denken dat beide Earrings-platen afkomstig zijn van dezelfde bron, komt 'In My House' uit een mapje en koop ik 'I've Just Lost Somebody' samen met The Bee Gees bij een andere handelaar. En dan komen we opeens die malle Nico Haak tegen. Ik ben in 1994 een redelijke kroegtijger geworden en heb ook qua feestmuziek mijn favorieten gekregen. Voor een poepje Nico Haak ben ik dan altijd te porren.

1947 Surrounded By A Ray Of Sunshine-Annet Hesterman (NL, Philips, 1968)
1948 The Colour Of My Love-Jefferson (NL, Pye, 1969)
1949 It's Now Or Never-Elvis Presley (Duitsland, RCA, 1960)

Annet Hesterman heeft in 1969 een Tipparade-notering met Ro-d-ys ('Winter Woman') en ik ken de naam uit het Hitdossier. 'Surrounded By A Ray Of Sunshine' is een klein Engels succes voor Samantha Jones, de zangeres die in Nederland pas in 1970 zal doorbreken met haar versie van 'My Way'. In 1994 heeft de single geen hoes en het afgebeelde exemplaar heb ik misschien een paar meter hier vandaan gekocht. In juni 2012 ben ik even naarstig op zoek naar 'Summertime' van Billy Stewart en vind eentje op Marktplaats. De handelaar woont in Uffelte en ik vraag of ik hem kan ophalen. Bart is inmiddels jaren geleden verhuisd en nog altijd probeer ik te herinneren waar die heeft gewoond. Het was, volgens mijn herinnering, aan de Schoolstraat en dat is een kleine honderd meter vanaf mijn huis. De herinnering zegt dat het een heg had en een schuur achter huis en die combinatie kan ik anno 2019 niet vinden op de Schoolstraat. Zou het dan wellicht toch de Dennenlaan zijn geweest? Jefferson en Elvis hebben beide wel hun fotohoes in 1994.

Komende woensdag het vervolg van de singles uit augustus 1994. Ik maak dan de singles van Harlingen af en loop bijna per ongeluk een boekwinkeltje met singles binnen in Steenwijk als ik een nieuw rolletje voor mijn fototoestel wil halen in Steenwijk. Dat is dan het weekend van mijn eerste Dicky Woodstock-festival.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten