Singles round-up: november 5

De drukke dag begint zonder slaap. Het maalt niet een beetje in mijn hoofd en dat heeft haar weerslag op mijn nachtrust. Als ik net wat lig te doezelen, komt grote vriend de uil langs te 'krassen' en dan geef ik het op. Aan de koffie om wakker te blijven, na een verkwikkende douche, want ik moet pas om vier uur in Diever zijn. De angst is ongegrond gebleken. Ik ben één van de zeventig mensen die, in principe, een vaste aanstelling zou krijgen bij de sociale werkvoorziening. Echter, ik ben 'uitgestroomd' naar een traject dat 'begeleid werken' heet en was bang dat die constructie helemaal over de kop zou worden gehaald om me weer bij de werkplaats te zetten. Nee, er verandert niks aan de huidige constructie. Ik blijf bij de post en de post is mijn werkgever. Enig verschil is dat wanneer het, buiten mijn schuld om, afgelopen zou zijn bij de post, dat dat dan de garantie heb om terug te keren bij de sociale werkvoorziening. Met andere woorden: Ik hoef er niet bang voor te zijn dat ik voor mijn pensionering thuis kom te zitten. Uiteindelijk tóch nog wel goed nieuws dus! Vanmiddag zijn de twee singles binnen gekomen en dus kan ik nu de laatste 'Singles round-up' aan jullie voorstellen. Ik ga morgen bezig met de Blauwe Bak Top 100 en gezien de Week Spot bij de onderste twintig moet staan, publiceer ik deze morgen met eventueel de 'Eretitel'. Dan sluit ik donderdag wederom met dertig berichten af.

* The Impressions- Sooner Or Later (UK, Warner Bros., 1975)
Ik koop mijn eerste exemplaar van deze single in oktober 2015. Het is de Amerikaanse Curtom op styreen en dat blijft lange tijd halverwege steken. Erg jammer, want ik kan deze single erg waarderen! Ik heb hem al maanden geleden in het winkelmandje gestopt van Discogs en draai intussen bij een ontbijt nog eens de Amerikaanse. Nu speelt die probleemloos, maar ja... het blijft styreen uit de midden jaren zeventig en je valt je geen buil aan een harde Engelse vinyl-persing. Geluidstechnisch klinkt deze ook nog eens véél mooier en dus beschouw ik deze single echt als een 'nieuwe aanwinst' die ook een plaatsje in de Top 100 zal krijgen. We hebben het hier over de Engelse Warner Bros.-persing met 'hartje' en in de authentieke label-hoes. De 'Near Mint' van de handelaar is een beetje overdreven, maar zelfs als een 'VG+' zou ik hem hebben gekocht. En nu kan ik het tevens ein-de-lijk eens Week Spot maken! Voor de goede orde: Curtis heeft The Impressions in 1975 al verlaten, maar blijft aan de zijlijn bezig met de groep.

* Johnnie Taylor- What About My Love (US, Beverly Glen, 1982)
Hoewel vinyl altijd de hoofdmoot blijft, heb ik desondanks wel eens een 'cd-periode' doorgemaakt. Met name in 2007 en 2008 koop ik zéér regelmatig cd's. In Steenwijk zit een eigenzinnige Electronic Partner met een cd-afdeling. De inkoper baseert zich, volgens mij, op de bands en artiesten die in 'Top Of The Pops' hun opwachting maken. Natuurlijk verkoopt het gros van de Britpop voor geen meter in Steenwijk en dus kan je de cd's binnen een paar maanden voor afbraakprijzen krijgen. Ik haal regelmatig een stapel cd's bij Beute en de prijzen staan toe dat je kan 'gokken'. Zo koop ik tien jaar geleden het album van The Shapeshifters voor minder dan een flesje bier. Ik ken 'Lola's Theme' vaag van de radio en het album biedt vooral uitkomst tijdens de fietsvakantie van 2008. Hoe dan ook, The Shapeshifters is toch een beetje teveel 'behang' voor een langspeler. 'Lola's Theme' is sindsdien uitgegroeid tot een persoonlijke favoriet. Ik heb de plaat al jaren geleden eens gebruikt in 'Sample vs. Original' en kom daarbij deze plaat van Johnnie Taylor tegen. Als 2017 'in het teken heeft gestaan van een bepaalde artiest' dan geldt dat voor Johnnie Taylor. Wat ben ik het werk van de man gaan waarderen! Donderdag heb ik 'Lola's Theme' in 'Afterglow' en draai daarnaast ook dit nummer van Johnnie Taylor. Ik weet dat het een album-track is en dat is niet gek met vijf minuten. Ik waag tóch een gokje op Discogs en wat blijkt? De volledige album-versie is in 1982 op single uitgebracht. De plaat is vrij zonnig geprijsd en terwijl het in de show draait, bezegel ik de aankoop. 'Scratch on intro' staat op het neutrale hoesje, maar staat niet in de advertentie. Ach... ik doe het ervoor!In het begin een beetje luidruchtig door een krasj, maar ondanks styreen een 'schoon' geluid. Het stukje van The Shapeshifters zit, duidelijk herkenbaar, in de brug en verder is dit een 'slow and sexy jam' uit de vroege jaren tachtig. En ik vind dat héérlijk!

* Watts Line- Never Stop Lovin' Me (US, Bullet, 1973)
De volgende drie singles zijn weer van mijn 'vriend' op Marktplaats. Hij gaat over twee weken weer titels toevoegen en dan wil ik hem ook vragen over sommige 'reserveringen' die hij heeft gemaakt. Als zijn 'I Got What You Need' van Kim Weston minder uit het lood is, zou ik deze graag willen hebben. De b-kant is niet te versmaden, maar klinkt nergens naar op de single die ik sinds 2012 heb. Ik kan zijn condities inmiddels 'lezen' en dus kan ik met een gerust hart zaken met hem doen. De platen zijn nergens mishandeld, hetgeen best 'uniek' is voor een Northern Soul-verzameling. Ik fiets om de 'grote hits' heen, hoewel ik soms een concessie doe. Qua minder bekend werk heeft hij genoeg keuze. Neem nu deze van Watts-Line. Als de plaat écht zeldzaam zou zijn geweest, was het al jaren een Northern Soul-favoriet geweest, maar helaas... De single is vrij algemeen verkrijgbaar en zit doorgaans niet zo ver boven een tientje en dat is té min voor de top-dj's. Een plaat moet minimaal driehonderd euro zijn om 'goed' te zijn? Nee, laten we het niet daarover hebben. 'Never Stop Lovin' Me' is té traditioneel Northern om écht als Modern Soul te klassificeren, het is echter wel een aanstekelijk jaren zeventig-geluid van ver vóór de disco. Ik laat hem gestaag groeien.

* The World Column- So Is The Sun (UK, Capitol, 1969, re: 1975)
Om de Northern Soul heen fietsen, lukt niet altijd. De titels schieten wel aan me voorbij en soms zit daar een plaatje bij van 'hee, zou die niet in mijn huidige set passen?'. The World Column is daar een goed voorbeeld van. Het zet sinds de jaren zeventig menig Northern Soul-club in lichterlaaie, maar het is niet het slappe Motown-aftreksel van veel andere 'hits'. The World Column is weer zo'n vreemde eend, vergelijkbaar met Wakefield Sun. Een funky crossover-geluid en meer Blood Sweat & Tears dan Motown. Niks mis met funky brassrock op zijn tijd! Ik betaal uiteindelijk de hoofdprijs, maar het is het wel waard. Het 'hartje' mist, maar verder klinkt deze erg gaaf voor een plaat die ongetwijfeld erg vaak is gedraaid door de eerste eigenaar. Ik had hem in gedachten als Week Spot, maar morgen zal uitwijzen hoe hoog die in de Top 100 is gekomen. De Week Spot van deze week zal tussen de 81 en 100 moeten staan.

* Young Holt Unlimited- Soulful Strut (US, Brunswick, 1968)
Ik ben, geloof ik, wel eens méér op zoek geweest naar deze single, maar ik mag de single voor een zacht prijsje meenemen. Het staat echter wel in de reserve-Blauwe Bak bij 'Who's Making Love' want eigenlijk kan ik niet zoveel met deze instrumentale versie van 'Am I The Same Girl'. Een andere bevriende handelaar had een paar weken geleden een aantrekkelijke 'California Montage' in de aanbieding, maar ook dat heb ik afgewimpeld. Young-Holt Unlimited is een bijgerecht geworden.

En dan tenslotte de plaat die nog 'onderweg' is. Of zijn ze als warme broodjes gegaan dat de handelaar nu wacht op de reguliere voorraad? Ik heb wel even geduld met deze. Hij hoort in de 'Singles round-up' hoewel het 12"-formaat is en deze op 33 toeren wordt afgespeeld. Het is na Lady Wray in 2016 zo'n 'ontdekking' dat mijn jaar heeft 'gemaakt'. Het krijgt in de Top 100 de vijftigste plek toebedeeld.

* The Divine Situation- Born Again (UK, Moton, 2017)
Ik zal Greg nog eens vragen hoe het nu precies zit. Of dit een nieuwe opname is of een remix van een niet eerder uitgegeven plaat? Wie verantwoordelijk is geweest voor het strijkersarrangement? Enfin, dat is werk voor later. Greg is in de zomer op tournee door Europa als hij in juli zijn 'Divine Chord Gospel Show-radioprogramma in het teken zet van de platen die het hebben 'gemaakt' in de feesttent op het Glastonbury-festival. Het is allemaal pure gospeldisco en -funk en dan kondigt hij deze nieuwe plaat aan. Hij heeft meteen de ambitie om het op vinyl te doen verschijnen, mits hij een maatschappij weet te vinden. Dance-label Moton is degene die hier voor zorg draagt. Wat is het? Het is een gospel-boogie-nummer in de stijl van de vroege jaren tachtig. Het begint eerst met een lang instrumentaal intro dat zó aanstekelijk is dat het ook gerust een half uur had mogen duren. Na bijna vijf minuten komt een 'schakelmoment' en dan valt de zang in. Een overtuigende soul-stem over een stalen ritme en wederom met dat prachtige arrangement. Dit is voor wat betreft de gospel wel het 'keerpunt' in de set. Feestelijker dan dit wordt het voorlopig niet. Het zet de deur al wel meer op een kier voor gospel-elpees, want ik denk dat dit toch eindelijk gaat gebeuren!