Zo'n eerste dag na de 'Big One' is vaak een lastige, maar het valt vandaag nog wel mee. Natuurlijk! Ik heb héél lang geslapen en dat is geen wonder. Ik moet nodig even naar de winkel en dus heb ik vanavond hetzelfde gedaan als een paar weken geleden: Lopende naar Havelte en terug met de bus. Dat kan zomaar een traditie worden! Het heeft namelijk als voordeel dat ik de rugzak thuis kan laten en daardoor past het reflecterende hesje beter over de jas. En, ja, die wil je hier wel gebruiken! Ik loop zelf ook altijd te schelden vanaf de fiets als de mensen niet zichtbaar zijn en dus moet ik inmiddels zo'n hesje aan. Mocht deze praatpaal bezocht worden door hondenbezitters, dan zou ik ook nog willen vragen om de hond verlichting te geven. Een lichtje aan de riem of iets dergelijks, er is zoveel te koop op dit moment. Maar goed, ik heb dus gelopen, boodschappen gedaan, busritje, gegeten en nog 'From The Catacombs' gedaan. Nu dan het tweede deel van de 'Singles round-up'. Omdat ik nooit twee delen achter elkaar doe, komt het derde deel morgen samen met de nieuwe Week Spot.
* Jive Bunny & The Mastermixers- That's What I Like (EEG, Indisc, 1989)
EMI heeft sinds de vroege jaren tachtig 'EEC' als land van afkomst op de labels. Toch kun je vaak de precieze oorsprong herleiden. Zo zijn de meeste EMI-platen (alsook Capitol en Parlophone) vaak geperst in Duitsland. Op deze van Jive Bunny staat heel expliciet 'SABAM' en dat is de Belgische auteursrechtenorganisatie. Jive Bunny komt weer gewoon uit Engeland en dus zal dit een Belgische persing moeten zijn. Overigens heeft Indisc dan weer niets met EMI van doen, de distributie wordt verzorgd door BMG. Had ik al vermeld dat Hans Versnel is overleden? Nee, hij behoeft geen 'Dodenrit', maar ik kan hem nu even noemen. Versnel heeft in dezelfde tijd een hitje met een cover van 'Swing The Mood': 'Lekker Swingen Met Die Hap'. 'That's What I Like' is de opvolger van 'Swing The Mood' en heb ik persoonlijk altijd leuker gevonden. Vooral door het gebruik van 'Theme From Hawaii Five-O'. Dat is helemaal nieuw voor mij in 1989 en het klinkt zelfs in deze nagespeelde (?) versie erg 'vet'. Nu weet ik zo niet te herinneren wat op de b-kant van 'Swing The Mood' staat, maar hier hebben we 'Pretty Blue Eyes' door The John Anderson Band. Wat is dat? Vermoedelijk de band die 'Hawaii Five-O' heeft ingespeeld. Wederom een jive, nu instrumentaal, en het klinkt erg gezellig. Al met al een geinig plaatje voor de novelty.
* Laid Back- Bakerman (Duitsland, Ariola, 1989)
Ik word graag terug gefloten door familie als ik er naast zit, maar volgens mijn herinnering loopt mijn oudste broer in 1983 stage in Denemarken. Dat dan opeens een Deense groep hoog op de hitparade staat, is best bijzonder. Denemarken doet over het algemeen niet mee in de Nederlandse hitparade. We hebben in de jaren negentig nog eens het oerflauwe Me & My en nu twijfel ik even of Aqua Deens of Zweeds was? Ik ga het niet eens opzoeken, want het mag duidelijk zijn dat deze acts niet bepaald het toonbeeld mogen zijn voor de Deense popmuziek. Nee, neem dan Laid Back. Het scoort eerst met uiterst zonnige 'Sunshine Reggae' en ook de opvolger doet het nog redelijk. Dan wordt het stil rondom Laid Back, maar in het voorjaar van 1990 is het terug van weggeweest met dit 'Bakerman'. En dat brengt alleen maar goede herinneringen naar boven. Maar, lieve help, wat een tekst! Dat had ik nooit zo begrepen... 'The bakerman is making bread'. Ja, wat anders? Vervolgens iets in het Spaans dat ik niet kan verstaan en dan 'The night train is coming back'. Het geeft het idee dat Laid Back verschillende ideeën had en meerdere demo's heeft samengevoegd tot een nummer. En dat mag er zijn, hoewel het de tekst van 'Barbie Girl' opeens wel erg intelligent laat klinken.
* Alexander O'Neal- Fake (NL, Tabu, 1987)
Een vaste Wolfman Radio-luisteraar en chatroom-bezoeker heeft veel soul en jazzfunk uit de jaren tachtig. Hij gaat nog regelmatig naar concerten van de coryfeeën van weleer. Toen hij hoorde dat Alexander O'Neal zou optreden, was hij in eerste instantie enthousiast. Totdat hij eens wat dieper ging speuren naar de hedendaagse kunsten van de man. Hij was blij dat hij niet meteen een kaartje had gekocht. In tegenstelling tot de 'Bakerman' van Laid Back bakt O'Neal er in 2017 helemaal niks meer van! Het is niet fijn als fans na afloop van een concert hun geld terug willen hebben. Ik zou zelf nimmer in de verleiding zijn gekomen, hoewel ik pas sinds een paar jaar meer bekend wordt met O'Neal's werk uit de jaren tachtig. Het brengt niet echt herinneringen naar boven bij mij, dit is het 'behang' uit de late jaren tachtig. Muziek die je bij de Avro op maandag en de Tros op donderdag hoort en wat het ene oor in en het andere uit gaat. Tijd heelt wonden en anno 2017 vind ik het best aardig klinken. Leuk voor een zondagavond.
* Orchestral Manoeuvres In The Dark-Locomotion (Duitsland, Virgin, 1984)
De liefde voor Orchestral Manoeuvres In The Dark is niet van gisteren. Ik vind het in de jaren tachtig al erg leuke muziek en in het begin van de nieuwe eeuw koop ik zelfs een 'greatest hits' op cd. Nu is dan de tijd aangebroken om het spul eens op vinyl bijeen te sprokkelen. 'Locomotion' is de volgende in de rij hits van de groep. Het heeft trouwens ook een uitstekende nieuwe plaat uit, 'The Punishment Of Luxury', maar dat is een ander verhaal. Voor deze single geldt hetzelfde als de andere platen uit deze partij, niet helemaal in nieuwstaat maar vooral erg veel liefde en geen misbruik. Ook deze heeft weer menigmaal de dansvloer in Heerde in lichterlaaie gezet en een sellotape voorkomt dat de plaat kan 'doorzakken' in de hoes.
* Roachford- Cuddly Toy (NL, CBS, 1988)
Ach vooruit, het is niet ten koste gegaan van een andere plaat en vijftig cent doet niet echt pijn, maar deze heb ik inmiddels al wel. Als er iemand belangstelling heeft, mag die het laten weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten