Singles round-up: november 1

Ik doe al een kleine concessie bij deze afleveringen van de 'Singles round-up'. Normaal gesproken doe ik vijftien singles in twee berichten mits het Blauwe Bak-aanwinsten zijn, maar het lijkt me aardig om met 'The Big One' drie korte berichten te doen. Om maar met de deur in huis te vallen: Verwacht geen héle bijzondere platen in deze drie afleveringen, maar wel het bewijs dat je voor vijftig cent nog best leuk spul kan kopen. De kringloopwinkel in Dieverbrug is altijd een lastig verhaal geweest. Ik kom er in de eerste maanden van 2010 voor het eerst en dan vind ik een paar leuke soul-platen. De volgende keer is pas in 2011. Dieverbrug is immers een flink eindje fietsen vanaf Steenwijk of Nijeveen. De tweede keer is het niet veel soeps. Ik kom pas in 2014 weer terug en dan is het resultaat ook niet om over naar huis te schrijven. Vorig jaar zomer kom ik er tweemaal. Eerst vis ik de Duitse MGM-persing van 'At The Top Of The Stairs' van The Formations uit de bak en dan kan mijn dag al niet meer stuk. De tweede keer, in september, beperk ik me vooral tot dvd's. Ik heb donderdag een boodschapje in Diever en omdat de voorband van de Pioneer nu echt niet meer betrouwbaar is, ga ik even op en neer met de bus. De heenweg moet ik overstappen in Dieverbrug en kijk dan even om het hoekje bij de kringloop. Daar koop ik vijftien singles en hier zijn de eerste vijf.

* Bananarama- I Heard A Rumour (NL, London, 1987)
Het begint 'voor de lol' als een tegenreactie op een collega-presentator. Die verzucht op Facebook dat er wel erg vee; Bananarama op de Engelse radio wordt gedraaid en vraagt zich af of dat terecht is. Collega Lee roept terstond de 'Bananarama-week' uit en samen knallen we in de week rond Pasen onze shows vol met muziek van het Engelse trio. De heren Jolley en Swain doen eerst al uitstekende producties voor Bananarama en maken de weg vrij voor Stock, Aitken en Waterman om dit voort te zetten. Natuurlijk: Het is commerciële wegwerp-pop, maar dan...? De groep valt in 1989 uiteen en het is met name Siobhan Fahey die plots een ander geluid laat horen. Met Shakespear's Sister laat ze horen ook buiten de hit-paden te kunnen treden en dat ze bovendien goed kan zingen. Dat maakt het werk van Bananarama in één klap 'interessant'. Met 'I Heard A Rumour'is het trio al onder contract bij PWL, de maatschappij van Pete Waterman waar Stock en Aitken de huis-producers zijn. Geen verkeerd woord over Waterman, maar hij is vooral zakelijk actief binnen het trio. Een poetsbeurt zal de single goed kunnen doen, verder getuigt het vooral van liefde. Een naam op het hoesje, een stukje sellotape om 'doorzakken' te voorkomen. Geen Mint, maar dat hoeft ook niet voor deze prijs.

* Black- Wonderful Life (Duitsland, A&M, 1987)
Is er iets veranderd in Dieverbrug? Jazeker! De bak stond altijd vol met singles uit de jaren vijftig zonder hoes en vaak in bedroevende staat. Die zijn blijkbaar in de Kliko gegaan! Er staan nog wel een paar 'oudere' singles, maar de echte rommel is er uit. Dan heb ik het over de kwaliteit, niet over de titels. Ook hier veel van het standaard-werk van een kringloopwinkel, maar het leuke is... het allemaal vijftig cent. Niks niet van 'oh, een overleden artiest, dat moet twee euro kosten' of dergelijke kringloop-retoriek. Het is erg veel jaren tachtig en afkomstig van jongerencentrum 'Triumph' in Heerde waar je blijkbaar erg fijn kon dansen in die tijd. Black is echter een beetje 'anoniem', maar dat kan ook liggen aan het feit dat het hoesje goeddeels zwart is en het dus niet uitnodigt tot het maken van notities. Ook hier weer liefde, geen misbruik van het vinyl. En, oh, wat blijft dit toch een bloedmooi nummer! Kandidaat voor de 'Eindstreep'?

* The Brat- Chalk Dust - The Umpire Strikes Back (NL, Hansa, 1982)
Een leuke 'novelty' alleen moet deze wel eens goed in bad. Vrijwel in het begin blijft het steken en wordt het geluid even ontzettend slecht. Eens kijken hoe die klinkt na een wasbeurt, alleen ga ik dat vanavond niet meer doen. Snel verder met de volgende!

* Commodores- Oh No (Frankrijk, Motown, 1981)
Deze heeft dus bijvoorbeeld wel een leven in het jongerencentrum achter de rug. Daar is die veel gedraaid met een té hoge naalddruk. Niet heel ernstig, maar klinkt toch een beetje 'vies' in de dynamische stukken. Dan even op de b-kant kijken? Het intro van 'Lovin You' is veelbelovend en is bijna 'rare groove' genoeg voor de reserve-Blauwe Bak. Ja vooruit, we gaan het doen! Het klinkt ook schoner dan 'Oh No'.

* Del Amitri- Nothing Ever Happens (UK, A&M, 1989)
Ik kan me nog net inhouden ga niet wild roepen in de kringloopwinkel. Toch ben ik erg in mijn nopjes met deze aanwinst. De plaat kan in 1990 op steun rekenen van de Vara en de KRO maar redt het desondanks niet. Ik leer de plaat pas vele jaren later waarderen en dan is de single reeds uit de uitverkoopbakken verdwenen. Nu heb ik dan de Engelse persing welke ook even een badje nodig heeft, maar dit gaat goed komen. Het is vooral stof op het vinyl. Over wereldnummers gesproken, hier is weer eentje! Morgen de volgende vijf.