zondag 26 november 2017

Raddraaien: Donovan



Normaal gesproken doe ik een 'extra half uur' op zondagavond in 'The Vinyl Countdown', maar door een druk programma voor morgen moet ik dat laten schieten. Dan kan ik nu eerst een bericht publiceren en dat is nodig! Ik lig al een bericht achter op schema, maar hoop dinsdag de 'Singles round-up' en de Week Spot te kunnen doen. Ik ga niet vooruit lopen op zaken, maar feit is dat ik morgen een paar lastige telefoontjes moet plegen. Het heeft met mijn werk te maken en de toekomst daarvan en de spanning heeft al bezit van me genomen. Dat merk ik onder andere gedurende de show welke anders altijd een 'feestje' voor me is. Het 'Raddraaien' gaat evenmin van harte en ik kan niet garanderen dat dit een lang bericht wordt. Ik heb, geloof ik, Donovan al eens eerder gehad in deze rubriek en dus zou het een 'herhalingsoefening' worden. De 'Raddraaier' is de Amerikaanse persing van 'Jennifer Juniper' van Donovan uit 1968.

Waar en wanneer? In de zomer van 2004 zit ik helemaal in de garagerock. Als 'Sideburner' schrijf ik voor 'rockandrollPUNTnl' dat later 'Diggin4DirtPUNTcom' gaat heten. Rockandroll is een domeinnaam die we tijdelijk van de eigenaar mogen gebruiken, mits we zijn betalende klanten niet in gevaar brengen. Omdat rockandroll mensen aantrekt met kwade bedoelingen, 'verhuizen' we op 1 april 2004 naar 'Digging4Dirt'. Ook deze bestaat al lang niet meer. Het hoogtepunt van mijn garagerock-interesse is ook meteen het eindpunt. Ik bezoek in juli 2004 het eerste 'Primitive!'-festival in Rotterdam en dat zal mijn interesse de das om doen. Een 'overkill' aan garagerockbands is écht teveel van het goede. Er zit weinig variatie in het geheel en, in plaats van binnen rond te hangen, ga ik zaterdag overdag 'dwalen' in Rotterdam. Ik ontdek daarbij een boetiekje op Blaak waar ik 'What's Good About Goodbye My Love' van The Flirtations zal kopen. Vier jaar later ben ik op 'wereldtournee' en sta een weekend te draaien in Hellevoetsluis. Op zaterdagmiddag ga ik naar Blaak, want ik wil zien of ik het boetiekje nog kan vinden. Dat lukt! De platenhandel, van haar neef, is flink uitgebreid, maar moet tevens worden 'opgeruimd'. Ik haal enkele tientallen platen eruit en betaal gemiddeld een euro. Veel Blauwe Bak-materiaal, maar ook een paar 'andere' singles. Van Donovan heeft hij bijvoorbeeld 'Barabajagal' en 'Jennifer Juniper' in de Amerikaanse Epic-persingen. Die neem ik mee en zo kan het gebeuren dat ik de laatste vanavond tegenkom in 'Raddraaien'.

Op 28 oktober 2013 heb ik 'Catch The Wind' onder de loupe genomen en op 23 juni 2015 'Hurdy Gurdy Man'. Beide berichten vertellen 'het verhaal' uitstekend en dus ga ik dat niet opnieuw doen. Mijn kennismaking met Donovan moet in 1989 zijn geweest met 'Atlantis' en ik koop later dat jaar de single. Een opvallende plaat: Het eerste stuk goeddeels gesproken woord en vervolgens een 'Hey Jude'-achtig herhalend 'refrein'. De plaat is bijzonder lang in tijdsduur voor een single in 1969, hoewel het ver onder 'Mac Arthur Park' van Richard Harris blijft. Begin 1990 vind ik 'Mellow Yellow' voor weinig en de overige singles komen gestaag de bakken binnen. Ik heb de collectie nog niet compleet, maar weet evenmin uit mijn hoofd welke titels nog ontbreken. In 1991 breekt de Golfoorlog los en dat brengt ook de nodige 'love and peace'-platen op de markt. Platenmaatschappij Dino verzorgt een 'Greatest Hits' van Donovan met 'Universal Soldier' juist op het moment dat de oorlog los barst. Omdat mijn broer goed is bevriend met een lokale platenzaak, krijg ik op een zeker moment een reclamezuil voor het bewuste Donovan-album. Ik lijm daar mijn totaal versleten 'Live' van Bob Marley & The Wailers op en creëer zo een klein tafeltje.

De autobiografie van Donovan staat al tijden op mijn verlanglijstje. Een radio-collega heeft het zeer aanbevolen en is op mijn aanraden nu op zoek naar de autobiografie van Sandie Shaw. Verschil tussen beide artiesten is dat Shaw kan relativeren. Als Donovan eetbaar was geweest, had hij zichzelf al lang opgegeten. Donovan het Britse antwoord op Dylan? Welnee... Dylan is het Amerikaanse antwoord op Donovan! Volgens Donovan zélf dan... 'Jennifer Juniper' is 'gewoon' één van zijn jaren zestig-singles, maar ben vaker geneigd om 'Hurdy Gurdy Man' te draaien. Bovendien is het kreng op styreen en als het niet beslist hoeft, sla ik dat materiaal liever over tijdens een show.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten