Eretitel: 'Cupid'

Ach vooruit, ik lig nog altijd een bericht achter op schema, maar ik heb nu niet de juiste inspiratie voor een langer verhaal. Op het moment van schrijven is het de vroege uren van 10 november en dus vier ik vandaag mijn vijfde radio-verjaardag, maar het verhaal moet nog even op zich laten wachten. Ook heb ik vanavond het bericht mee gekregen dat Hans Vermeulen is overleden en ik heb in bijna acht jaar Soul-xotica nog nimmer een uitgebreid verhaal over Vermeulen en The Sandy Coast geschreven, dus dat zou volgende week nog wel eens kunnen. Verder heb ik wel plannen voor het komend weekend! Ik heb vanmiddag vijftien singles gekocht en deze ga ik proberen om in porties van vijf aan jullie voor te schotelen gedurende het weekend. Het zijn niet de meest bijzondere vondsten en dus kan ik het zo kort of lang maken als dat ik zelf wil? Vandaag echter eerst de 'Eretitel' met 'Cupid' in de hoofdrol.

3. Vanity (2005)
Ik heb Denise Matthews en Vi Subversa in een gedeelde 'Dodenrit' en op het eerste gezicht lijken ze beide deel uit te maken van deze 'Eretitel'. Toch is de Vanity hier niet de zangeres. Dat zou ook niet kunnen, want Vanity heeft zich vanaf de jaren negentig nauwelijks bezig gehouden met muziek en al helemaal niet onder de 'vervloekte' naam van Vanity. Over de band Vanity is niks te vinden. Ik kom het album 'Imperfections' tegen in de database waar het vrolijk tussen de solo-platen van de overleden Vanity staat. Het is zo'n album dat ik wellicht tien jaar geleden voor een euro had kunnen kopen bij Beute in Steenwijk, waar ik bijvoorbeeld ook het titelloze debuut van Clor heb gehaald. Het is niks geen wereldschokkende muziek, een beetje alternatieve rock en dan dertien-in-een-dozijn, maar het is de naamsverwarring welke het zo geschikt maakt voor deze 'Eretitel'. Een derde plek is het hoogst haalbare voor dit nummer.

2. Sam Cooke (1961)
Over de tweede bestaat echter geen enkele twijfel. Sam Cooke is inmiddels 53 jaar niet meer onder ons. Zijn nalatenschap is echter van een andere orde. Tot op de dag van heden worden zijn nummers vertolkt en bovendien identificeert menig soul-, r&b- of gospelzanger zich met de muziek van Sam Cooke. Zijn geest leeft tijdelijk voort in Otis Redding. Cooke was qua hits en succes al aardig op zijn retour in 1964, maar de vraag blijft waar hij ons mee had kunnen verrassen in de late jaren zestig en gedurende de jaren zeventig. We zullen het nooit weten! Dan blijven de hits over en 'Cupid' is daarvan een mooi voorbeeld. Johnny Nash geeft in 1968 eigenhandig een draai aan het nummer zodat het weer de top tien in kan, maar ik kies in de 'Eretitel' voor het origineel. Dat staat vandaag op twee.

1. Poison Girls (1987)
Ik besluit deze 'Eretitel' met het onstuimige Poison Girls van Vi Subversa, maar in een productie van Richard Famous welke behoorlijk georganiseerd klinkt in vergelijking met vroeger werk. Het blijft om onduidelijke redenen eerst ook acht jaar op de plank liggen. In 1995 verschijnt het op de compilaties 'Statement' en 'Real Women'. Geen tegendraadse ritmes hier, maar wel een weinig toonvaste Subversa met andermaal een diarree aan woorden, zoals we dat van haar en de mannen van Crass zijn gewend. De single 'All Systems Go' staat sinds maart in mijn bakken en is slechts het begin. Ooit, als ik de soul even aan de kant kan zetten, wil ik zien om meer spul van Crass en Poison Girls binnen te halen. Dat kan echter nog jaren duren en tot die tijd moet ik mee pikken wat ik kan krijgen. Poison Girls staat vandaag met vlag en wimpel op de eerste plek.

Volgende week moet Cupido zijn werk hebben volbracht, want dan ga ik jullie hier driemaal voorstellen aan een vrouw. Ja, als het dan toch zo nodig moet, dan ook meteen maar de Anton Heyboer-methode...