Over een maand zet ik mezelf schrap voor de samenstelling van de Blauwe Bak Top 100. Er mogen dan niet genoeg singles zijn voor een 'eerlijke' Top 100, maar daarentegen zijn er een aantal platen die ik in 2016 heb gekocht en niet in de Top 100 van vorig jaar hebben gestaan. Enkele van deze titels hebben vooral in 2017 'gespeeld' voor mij en dus laat ik deze titels toe in de komende Top 100. Bij voorgaande jaren kon ik in november al de nummer 1 voorstellen, maar dat ligt op dit moment nog helemaal open. Dit jaar is 'rustig' geweest ten opzichte van de vorige jaren, het zijn wel 'knallers' en platen die lang op mijn verlanglijst hebben gestaan. Neem nu de kersverse Week Spot. Drie weken geleden had ik niet durven dromen dat ik deze kon voorstellen als de Week Spot maar nu ik hem in de koffers heb, kan het geen twee weken meer duren. De Week Spot van volgende week is een brok nostalgie, die van deze week is de 'droomplaat': 'It Don't Take Much' van Rare Gems Odyssey (1975).
In de begin jaren negentig werkt het internet nog niet zo als op het moment. Om je radio-droom te verwezenlijken, moet je aankloppen bij de lokale of regionale radio. Alleen het meest opvallende talent uit deze sectoren maakt kans op een baan bij de vaderlandse radio. Toch heeft niet iedere radiomaker op lokaal niveau de ambitie om door te stoten naar de top. Lokale radio stelt je immers eveneens in staat om je liefhebberij uit te dragen, net zoals dat tegenwoordig bij internetradio gebeurt. Er is begin jaren negentig een gerespecteerd Northern Soul-dj die op zaterdagavond ergens de dansvloer in vuur en vlam zet, maar op vrijdagavond in de lokale radiostudio zijn kunsten vertoont. Hij krijgt in 1992 groen licht van het bestuur van het station om de eerste 'Allnighter' op de radio te doen. Gedurende de jaren 1992, 1993 en 1994 wordt het een maandelijks terugkerend evenement. Hij weet zijn vrienden uit de 'scene' te motiveren mee te doen en deze reizen massaal af naar de radiostudio om hun 'show' te doen. Wat precies de reden is geweest, zal ik wellicht nooit weten. Toch komt na 1994 het klad in 'Radio's First All Nighter'. Het zijn dan alleen de luisteraars van het lokale station die hebben kunnen genieten van de shows, hoewel de individuele dj's ook nog goed de uitzendingen weten te herinneren.
In 2013 komt Rarenorthernsoul, de grote Engelse dealer, bij een hoeveelheid vinyl een paar cassettebandjes tegen. Op deze cassettes blijken een paar van deze 'All Nighters' te staan. Omdat de cassettes geen verzamelwaarde hebben, besluit het een soort van 'best of...' te maken in podcast-vorm. Deze worden gratis aangeboden op de website van de dealer. Begin 2014 heb ik ze allemaal al eens gedraaid, maar plaats ze zorgvuldig op mijn mp3-stick voor de vakantie van 2014. Een jaar ervoor, de dagen in De Steeg, staan muzikaal in het teken van de 'Northern Soul Jukebox' en enkele nummers uit de eerste 'Floorfillers'-shows. In 2014 draait het om de Blauwe Bak Top 100 van 2013 plus deze opnames uit de jaren negentig. Tegen de heuvelachtige achtergrond van Zuid-Limburg leer ik nieuwe dingen kennen en al snel verrijkt dit mijn Blauwe Bakken. 'It's More Than I Deserve' van Joey Gee is de eerste die voortkomt uit deze podcasts. Een andere podcast wordt een échte favoriet: Hierin draait de dj eerst latere (omstreeks 1979) opnames van 'grote namen' uit de jaren zestig en doet daarna een 'special' over een paar favoriete labels. Hier hoor ik de eerste opnames op het Perception-label, raak verslingerd aan 'Hey Girl' van The Caprells (sinds 2015 in de koffers) en vergaap me aan de Renfro-platen. Eén van de parels uit deze podcast is 'It Don't Take Much' van Rare Gems Odyssey.
De schrijver op Allmusic windt er geen doekjes om. De beoordeelt alleen het debuutalbum van Rare Gems Odyssey en, als we hem moeten geloven, is de plaat buiten 'What Is Funk' ondermaats. Daar staat dan weer tegenover dat onze Week Spot niet op dat album staat, maar of dat zijn mening had kunnen veranderen? De groep ontstaat in 1969 als Black Gems Rare (volgens de officiéle website) en wordt gevormd door Charles Givings, Charles Jones en Johnny Ross. In de vroege jaren zeventig wordt de groep verder uitgebreid met Debra Givings Lee en Johnny Ross en ontstaat Rare Gems Odyssey. De groep is lokaal erg succesvol en wekt de interesse bij James C. Renfro van het gelijknamige Renfro-label. Renfro heeft een wat gekke geschiedenis. De meest bekende plaat van het label is de Northern Soul-klapper 'He's A Flirt' van The Sequins en veel van het werk verschijnt rond 1970. Zodoende wordt op enkele pagina's op het web ook 1970 of 1971 gegeven aan de single, maar 45cat baseert zich op de betrouwbare release-info van Billboard. Dat stelt dat de plaat in december 1975 op de markt is gebracht. 'Touchdown' is een speels nummer dat rondom een wedstrijd is gebouwd, maar mijn duidelijke voorkeur gaat uit naar het sobere 'It Don't Take Much'.
De single doet niets, maar Rare Gems Odyssey blijft goed in de optredens zitten. Dan krijgt het een contract bij Casablanca waar de groep meteen een langspeler mag opnemen. Het is vooral 'What Is Funk' dat veel aandacht krijgt op de radio. Gebouwd op een James Brown-riff, is dit niet meer dan zes minuten 'geouwehoer' met als centrale vraag 'What is funk'. Rare Gems Odyssey meent zélf dat het bij 57 radiostations op 1 heeft gestaan en een paar keer een plekje onder 'Brick House' van The Commodores. Toch weerspiegelt dit niet de verkoop en hitparade-succes want de elpee flopt genadeloos. In 1978 maakt de groep voor een nieuw label een tweede elpee, maar ook deze wordt snel vergeten. Het brengt de leden echter niet van de wijs en dat blijft onverminderd optreden. In 1993 doet een cd-single de ronde bij lokale zaaleigenaren en zelfs als Magere Hein toeslaat, haalt dat de groep nóg niet van het podium. Overigens heet de groep sinds 1978 wel Rare Gems om verwarring met het meer succesvolle Odyssey te voorkomen.
In de jaren 2005 en 2013 verliest de groep Charles en Debra Givings en oudgediende Johnny Ross. De resterende drie zijn dan Jimmy Gough en Tony en Darren Coleman. Eerst wordt zangeres Sheree Dunn aangenomen, gevolgd door de muzikanten Mykale Thomas en Carl Johnson. Dat treedt op tot de dag van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten