Net een héérlijke 'Afterglow' afgesloten en nu tot slot van deze stormachtige dag een 'Eretitel'. Een welverdiend toetje! Ik heb vanavond de hoogtepunten uit de huidige Engelse Top 40 gedraaid. Nee, niet die lijst van streams en downloads en zeventien liedjes van Ed Sheeran, maar de Engelse vinyl-single Top 40. De best verkochte 7"- en 12"-singles. Een bizarre lijst welke ik eveneens als een 'novelty' heb gepresenteerd, maar erg passend voor een radioshow. Er is genoeg voor iedereen. 'Gouwe ouwen' die opnieuw zijn uitgegeven, hedendaagse 'indie' en een paar grotere namen (Paul Weller en Orchestral Manoeuvres In The Dark). De nummer 1 is 'Heroes' van David Bowie en er staan maar liefst vier nummers in de lijst van hem. Volgende week weer een 'normale' show zoals het lijkt, hoewel je het maar nooit weet. Deze show is ook binnen twee dagen bedacht. De 'Eretitel' is gebaseerd op het onderdeel 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' in 'Tuesday Night Music Club' en vandaag stappen we het jaar 2016 binnen. De eerste 'Listen Carefully' van de tweede jaargang gaat dan over de titel 'Set Me Free'. Als ik de kandidaten in een top drie moet omzetten, zou dat er als volgt uit zien.
3. Dillon Francis (2014)
Ik zie vanavond pas dat Martin Garrix aan de 'credits' is toegevoegd, maar ik denk dat ik de originele versie in de show heb gedraaid. Hoe dan ook: Ik heb nu mijn geheugen opgefrist met de Francis/Garrix-versie en daarvan val ik bijna in slaap. Garrix en Tiësto mogen dan een miljoenen-publiek hebben, voor avontuur hoef je niet bij de heren te zijn. 'Set Me Free' klinkt in mijn oren als een variant op 'Animals', de doorbraak van Garrix uit 2013. Ik noem het 'kermismuziek'. In 'Floorfillers' heeft het nooit echt een plaats gekregen, daarvoor vind ik het té simpel en mechanisch. Voor Dillon Francis kan ik vanavond niks anders bedenken dan een derde plek.
2. Jaki Graham (1986)
Bijna op nummer 1, maar het moet vandaag toch genoegen nemen met een tweede plek. Het jaar 1986... Zonnige dagen is het eerste dat ik me kan herinneren en dat is niet gek na de troosteloze zomer van 1985. Het is de vakantie in Zuid-Limburg en op ene of andere manier brengt dit nummer me in Slenaken. Of, eigenlijk De Schilberg. Tijdens mijn vakantie op Hoogcruts (2014) probeer ik het huis te vinden, maar dan laat mijn geheugen me helemaal in de steek. Ik heb wel een vermoeden, maar in dat geval zou de weg binnendoor naar België in 1986 nog niet hebben bestaan. Dat zou zomaar kunnen want dan zijn de grenzen immers nog niet open. Hoe dan ook: Jaki Graham is een prettige zomerherinnering uit de jaren tachtig. Ik heb de single een paar jaar geleden op de kop getikt en kan nu naar hartelust dit gevoel weer ophalen. Ze staat vandaag op twee met haar 'Set Me Free'.
1. The Kinks (1965)
Vaak moet in de 'Eretitel' de jaren zestig-plaat het afleggen tegenover de moderne plaat, maar vanavond mag ik gewoon de oudste op nummer 1 zetten. Het is een half uur vóór mijn show dat ik buiten sta te roken. De deur op een kier en plots hoor ik iets uit de jaren zestig dat ik meen te herkennen. Ik steek mijn hoofd om de deur en, inderdaad, dit is een plaatje dat ik erg goed ken. Helaas ben ik nu, een paar uur later, wel vergeten om welke plaat het ging, maar op het moment dat ik sta te luisteren, besef ik andermaal dat de jaren zestig me altijd meer zal boeien dan andere decennia. Veel jaren zestig-platen heb ik echter 'stuk gedraaid', maar dat geldt niet voor deze van The Kinks. Ik heb het namelijk niet op single, maar heb het daarentegen veelvuldig gedraaid vanaf 'The Golden Hour' en andere Kinks-verzamelelpees. In de jaren zestig ben je voor The Beatles of The Rolling Stones. Eens een dwarse Fries, altijd zo'n apparaat en ik zou beide bands hebben geschrapt en daarvoor in de plek The Kinks, The Who en The Small Faces willen zetten. Drie bands die een enorme progressie hebben doorgemaakt, meer dan The Beatles en The Stones in mijn optiek. Als je naar hedendaagse indiepop luistert, hoor je namelijk nog altijd dezelfde liedjes in het stramien van dit 'Set Me Free' van The Kinks en ik vind dat Ray Davies daar wel eens iets meer waardering voor zou mogen krijgen. Ik doe een voorzetje door 'Set Me Free' op nummer 1 te zetten in deze 'Eretitel'.
Over Bowie gesproken: De tweede 'Listen Carefully' is de dag nadat bekend is geworden dat de zanger is overleden. Ik heb dan al een tijdje plannen voor de 'Listen Carefully' welke volgende week zal schitteren in de 'Eretitel'. Volgende week driemaal de titel van de laatste Bowie-single tijdens zijn leven: 'Blackstar'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten