'Late again', om met wijlen Gerry Rafferty te spreken. In 2013 start ik met de 'Beeldenroute'. Ik plaats in de directe omgeving van Nijeveen een paar standbeelden voor belangrijke figuren in de muziek. Niet de zangers maar meestal mensen op de achtergrond. Producenten, arrangeurs en sessiemuzikanten. Jerry zou ook beslist een plek hebben verdiend en ik heb zeker een paar keer met het idee gespeeld. Toch komt het er niet van en de 'Beeldenroute' is zo'n rubriek die teloor is gegaan op Soul-xotica. Vanavond verneem ik via muziekvriend Albert dat Jerry ons is ontvallen. Posthuum een standbeeld oprichten of toch weer eens een aflevering van de 'Dodenrit'? Ja, ik vind Jerry Ross eigenlijk best geschikt voor de 'Dodenrit'. Een naam die in eerste instantie voor weinig opschudding zal zorgen totdat je ziet welke noten hij op zijn zang heeft. Kijk alleen maar even naar de foto en de platenlabels die zijn afgebeeld. Jerry Ross is afgelopen woensdag op 84-jarige leeftijd aan prostaatkanker overleden.
Jerry Jan Ross wordt op 1 mei 1933 geboren in Philadelphia. Als kind droomt hij ervan om zanger en trompettist te worden, maar het zal anders verlopen in zijn carrière. Op een bepaald ogenblik is zingen en spelen op de plaat én het persen van het vinyl de enige aspecten in het maken van een 'hit' waar Jerry zich niet mee bezig houdt. Hij gaat in 1960 werken voor Dick Sullivan en zet rond dezelfde tijd zijn eerste platenmaatschappij op. Sheryl Records heeft weliswaar een hit dankzij The Larks, amar is geen lang leven beschoren. Bij Sullivan krijgt hij alle ruimte en mag zelfs zijn radioshow beheren. Omstreeks 1964 is Ross een onafhankelijk producent, arrangeur en liedjesschrijver. Voor dat laatste krijgt hij hulp van de zeventienjarige Kenny Gamble, later van het duo Gamble en Huff. In 1965 is Ross nog altijd onafhankelijk, maar verschijnt veel van zijn werk via ABC-Paramount. Hij heeft een opnamesessie geregeld met het meidengroepje The Yum Yums en naar verluid heeft ABC-Paramount de labels al klaar liggen. The Yum Yums valt echter daags voor de opnamesessie uit elkaar en dan regelt Ross Honey & The Bees. Dat maakt de single als The Yum Yums, maar het ding flopt genadeloos en Honey & The Bees gaat verder onder haar eigen naam. ABC is teleurgesteld en probeert het nog eenmaal met The Sapphires. Bekend verhaal? The Yum Yums is Week Spot geweest in 2013, maar heb ik geloof ik ooit ook in 'De jeukdoos' gehad. Ofwel: De tijd voordat Outta Sight met de betaalbare heruitgave kwam. Een originele Yum Yums is bijna een illusie, daar er heel veel vervalsingen op de markt zijn gebracht.
In 1966 krijgt Ross de kans om voor Mercury aan de slag te gaan. Daar neemt Dee Dee Warwick, de zus van Dionne, een liedje op dat Ross met Gamble heeft geschreven: 'I'm Gonna Make You Love Me'. Het nummer zal in 1969 een wereldhit worden voor The Supremes & The Temptations. Verder is hij bij Mercury verantwoordelijk voor successen van Bobby Hebb ('Sunny' en 'Love Love Love'), Spanky & Our Gang, Jerry Butler en Jay & The Techniques. Ook heeft Ross een fijne neus voor lokale hits zonder een nationale distributie. Ross begeleidt opnames, schrijft liedjes, brengt het uit, zorgt dat het bij radiostations terecht komt, koopt nog wel eens rechten van een nummer en start in 1969 een nieuwe platenmaatschappij: Colossus. En dat is waar het verhaal een Nederlands tintje krijgt!
Willem Van Kooten heeft de contacten in Amerika en is een sleutelfiguur als het komt tot de promotie van het Nederlandse product aan de overzijde van de oceaan. Het begint al in 1965 met 'Wasted Words' van The Motions dat in Amerika door Chess op de markt wordt gebracht. Motown-verzamelaars tasten diep in de buidel voor de single van Honest Men en 'Big Boss Man' van onze eigen Shirley wordt vaak aangezien voor een Amerikaanse productie doordat het op Paula is uitgebracht. Dat is slechts een kleine greep van een hele lange lijst jaren zestig-Nederpop dat in Amerika een uitgave heeft gekregen. Zo is in 1969 een opname van 'Venus' van Shocking Blue op het bureau van Ross beland. Die is net begonnen met Colossus en ziet het wel zitten om 'Venus' een Amerikaanse release te geven. Hij vliegt naar Europa voor zaken en tekent op de eerste dag Shocking Blue. De volgende dag moet hij in Duitsland zijn en hoort dan een leuk plaatje in de jukebox. Dat is 'Ma Belle Amie' van Tee Set en dus spoedt Ross zich terug naar Nederland. Als ook Tee Set is getekend, laat een medewerker van Negram een ander nieuw plaatje horen: 'Little Green Bag' van George Baker Selection. Ross vliegt terug met drie Nederlandse gangmakers in zijn koffer en prijst de platen aan met 'The Dutch Invasion'. De rest is geschiedenis? Niet alleen staat 'Venus' op nummer 1, het zal ook één van de grootste hits worden voor Colossus. Tee Set en George Baker doen het beide ietsje minder, hoewel de laatste zijn vruchten zal plukken na 'Reservoir Dogs'. Toch is Colossus méér dan alleen Nederpop. Ook The Mob ('I Dig Every Little Thing About You') is redelijk succesvol. En dan is er nog de Northern Soul-symfonie welke nog steeds op mijn verlanglijstje staat: 'I'm Gonna Pick Up My Toys' van The Devonnes. Colossus legt rond 1974 het loodje, maar dat haalt Ross niet uit zijn werk. Hij blijft immer actief als songschrijver, muziekpublicist en oromoter.
In 2013 wordt hij onderscheiden met een plekje in de 'Philadelphia Music Alliance Walk Of Fame' en in datzelfde jaar viert Outta Sight zijn muzikale loopbaan met een paar nieuwe uitgaven van klassieke Ross-producties. Woensdag is hij overleden aan de gevolgen van prostaatkanker. Jerry Ross is 84 jaar geworden. Morgen komen we zijn voormalige compaan tegen bij de Week Spot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten