Singles round-up: oktober 4

Over bijna een maand stel ik de Blauwe Bak Top 100 samen. Deze zal, zoals verwacht, niet uitsluitend uit platen van 2017 bestaan, maar ook enkele uit de 'bubbling under' van vorig jaar. Daar zitten immers een paar singles bij die meer in dit jaar hebben 'gespeeld' dan in 2016. November is dan de laatste maand om nog het meest essentiële binnen te halen. Een jaar geleden heb ik de singles afgerekend bij Mark zodat die nog mee konden voor de Top 100. Ook heb ik in november 2016 'Do It Again' van Lady Wray toegevoegd. Ik heb momenteel drie singles in mijn winkelmandje op Discogs. Eentje daarvan moet zeker mee voor de Top 100. Van de tweede dacht ik dat mijn oude exemplaar bleef hangen, maar die heb ik vanmorgen probleemloos gedraaid. Nog eens poetsen en dan weer bekijken! De derde is een alleraardigst leuk plaatje dat ik woensdag in de 'Divine Chord Gospel Show' heb gehoord. Die twee of drie gaan nog volgen in november. Nu sluit ik dan de singles-aankopen van deze maand af. De vier die ik vandaag presenteer, komen van 'good old' Marktplaats. Het is meestal voor de gein dat ik even op 'Northern' ga zoeken op Marktplaats. Even kijken wat voor aftandse country in demo-vorm worden aangeboden als zijnde 'Rare Northern Soul'. Dan kom ik bij een rits advertenties van een, in Limburg woonachtige, Engelsman. Ik kan mijn ogen niet geloven want dit is 'mean business'. Geen prijzen, maar bieden. Dat levert soms tenenkrommende situaties op. Ik bied op deze vier naar waarde en krijg een mailtje van hem over Rare Gem Odyssey. Voor vijf euro méér mag ik hem hebben en met de rest gaat hij akkoord. Dat levert dit kwartet op.

* The Delfonics- Loving Him (US, Philly Groove, 1969)
Mark heeft de dag ervoor deze geadverteerd en daardoor ben ik bekend met zowel a- als b-kant. De laatste geniet mijn voorkeur en net als ik deze wil reserveren, reageert iemand anders. Mark kennende vermoed ik dat dit de vinyl-uitvoering met de rode labels moet zijn geweest. Nu heb ik het ding voor ietsje minder in absolute nieuwstaat. Alleen... voor hoe lang? Het is van dat styreen dat je niet durft vast te pakken. Het voelt aan als zeer dun glas. Tien keer draaien en de eerste 'distortion' begint zich aan te dienen. Zover is het nu nog niet, ik heb de plaat slechts eenmaal gedraaid en doe het morgenmiddag om 15.00 uur weer op Wolfman Radio. 'Hun beste', heb ik iemand horen zeggen, maar daar ben ik niet zo zeker van. Er is nóg een meer upbeat nummer van The Delfonics waar ik al eens bij heb lopen twijfelen. Verder is er ook helemaal niets mis met 'Ready Or Not' of 'La La La Means I Love You'. The Delfonics heeft volgens mij geen slechte plaat opgenomen. Ik beschouw deze niet als essentieel, maar wel mooi om in de bakken te hebben.

* Lorraine Ellison- Stay With Me Baby (UK, Warner Bros., 1966, re: 1975)
Het is een erg leuke en vrij diverse handel die hij aanbiedt, maar alles valt onder te brengen in de Northern Soul. Enkele klassiekers, een paar heruitgaven, een paar echte bootlegs, maar ook minder voor de hand liggende platen. Het lijkt op het eerste gezicht de verzameling van een dj, maar aan de staat van de platen denk ik weer aan een verzamelaar of wellicht een danser die erg zuinig is geweest op zijn platen. Hij blijkt bovendien een gedegen kennis te hebben van de waarde bij John Manship, maar stelt zich uiterst schappelijk op! Ik denk dat ik Lorraine Ellison als eerste aan het 'winkelmandje' heb toegevoegd. Ik kan het me niet zo goed herinneren als ik ga betalen, maar vooruit... hij is goedkoop geweest. Deze opname van Lorraine Ellison is zo'n grote 'hit' in de Engelse Northern Soul dat Warner Bros. in 1971 een heruitgave op de markt wil brengen. Het lijkt alsof het label het niet aandurft en pas in 1973 verschijnt deze heruitgave met '1971' op de labels. De oplage van 1973 is in een vloek en een zucht uitverkocht en dus perst het de single in 1975 opnieuw. Dan wordt het zelfs een bescheiden Engelse hit! Ik heb het nummer ooit wel erg goed gevonden, maar nu? Lorraine zingt niet een beetje 'over the top' en het heeft voor meer met Janis Joplin te maken dan met 'soul'. Gelukkig staat de b-kant eveneens hoog aangeschreven en dat kan ik wel waarderen. Helaas... de plaat komt niet in de koffers en staat nu in de reserve-Blauwe Bak. Kan ik daarbij aanvullen dat hetzelfde is gebeurd met Bette Williams en Nancy Wilson uit de vorige 'Round-ups'.

* Rare Gem Odyssey- Touchdown (US, Renfro, 1975)
En dan val ik van mijn stoel. Ik wrijf mezelf nog eens door de ogen en, ja, ik zie het goed! Iemand biedt de zéér zeldzame single van Rare Gem Odyssey aan op Marktplaats! Iemand heeft een bod van zes euro geplaatst. Slaap rustig verder, vriend! Praktisch onvindbaar in Engeland. John Manship heeft een exemplaar (gehad?) voor honderd pond. Ik 'gebruik' het eerste bod om 'serieus' over te komen, maar het is nog steeds dromen. Vijfentwintig euro voor een plaat die honderd pond doet bij Manship? Een halve dag later krijg ik een mailtje van hem, hij wil er minimaal dertig voor hebben. Geen probleem natuurlijk! En zo sluit ik de deal over het koopje-van-het-jaar. De plaat is in een absolute nieuwstaat! Ik heb het gekocht voor de b-kant, 'It Don't Take Much For Me', dat ik ken uit één van de podcasts waar ik in 2014 veel naar heb geluisterd. Dezelfde podcast als waar ik 'Hey Girl' van The Caprells leer kennen alsook mijn 'top want' sinds Blue Magic: 'Can't Get Over Losing You' van The Summitts. Toch kan ik inmiddels 'Touchdown' ook goed waarderen. Een fraaie 'double-sider' waarvan ik nog steeds niet kan bevatten dat ik het in de koffers heb staan...

* Bettye Swann- Make Me Yours (US, Abet, 1967, re: 1972)
Dave Godin heeft hier nog eens een standbeeld gekregen (3 december 2014). Dat hij betrokken is geweest bij de oprichting van The Rolling Stones is iets waar hij zijn leven lang berouw van heeft gehad. Engeland heeft Motown aan hem te danken en hij bedenkt de namen 'Northern Soul' en 'Deep Soul'. In 1972 wordt hem gevraagd naar zijn favoriete plaat. Hij antwoordt met 'Make Me Yours' van Bettye Swann. De naam Bettye Swann is niet onbekend in 1972, maar de single is gruwelijk over het hoofd gezien. Tot 1972. Plots wil iedereen de plaat in de koffers hebben. Er verschijnen nieuwe persingen in 1972, hoewel de originele Money uit 1967 ook nog steeds voor stuivers en kwartjes gaat. Als je luistert naar 'Make Me Yours' kun je je meteen helemaal voorstellen waarom het juist deze plaat is die Godin zo aanspreekt. Het tempo is beduidend hoger dan bij veel van de 'mainstream soul' uit de jaren zestig. Alles wat bij Bettye uit de mond komt, komt rechtstreeks vanuit haar tenen. Ze zingt geen liedjes, ze beleeft ze. Ik heb het niet zo op styreen zoals jullie zullen begrijpen en dat weerhoudt me lange tijd om de Money uit Amerika te halen. Nu heb ik hem dan op Abet-styreen en deze vertoont alleen maar sporen van liefde. Ook leuk is dat de plaat 'origineel Nederlands' is getuige de sticker op het label van een buurthuis(?) in Amsterdam. Veel essentiëler dan dit wordt het dit jaar niet meer!