Eretitel: 'Blackstar'

Geen handige actie! Als ik donderdagmiddag redelijk op tijd uit het werk kom, is het pleintje voor onze huizen plots een bron van ergernis. De stenen voor mijn huis zijn nauwelijks zichtbaar door een deken van bladeren. Ach, ik heb nu wel even tijd. Zo pak ik dus de bladerhark en begin de bladeren op een hoop te vegen. Gelukkig heb ik de groene container leeg en kan ik dit benutten als 'kruiwagen'. De gemeente heeft weer bladkorven geplaatst en die van Uffelte vallen op doordat er niet van die betuttelende bordjes op hangen. Wij weten namelijk waarvoor een bladkorf gebruikt dient te worden. Het plein is bladvrij en de container vol en dus loop ik met de groene kliko naar een bladkorf. Eigenlijk had ik het even moeten uitdenken, maar ja... de container móet leeg en dat gaat helemaal verkeerd! Ik voel het kraken in mijn rug en sindsdien ben ik een beetje 'kreupel'. Dat is tevens de reden waarom ik meteen na 'Afterglow' de ruststand ga opzoeken. Vandaag ga ik jullie belonen met de 'Eretitel' én de eerste 'Singles round-up' van deze maand. De 'Eretitel' gaat vandaag over 'Blackstar' en wordt gekenmerkt door verschillende schrijfwijzen.

3. Georgie Davis (1985)
Deze 'Eretitel' is de 'Listen Carefully...' uit 'Tuesday Night Music Club' van 12 januari 2016. 'The day after'. Toch ligt de titel dan al twee maanden in de planning, het is gewoon wachten eer ik legaal aan een goede opname van de nummer 1 kan komen. Helaas is dat het weekend van het overlijden van David Bowie. Als hij was blijven leven, had ik deze waarschijnlijk even uitgesteld, maar een dag na de emotionele 'The World Of Bowie' zet ik het meteen door. Probleem blijft echter dat ik nog steeds niet aan een goede legale opname van de nummer drie heb kunnen komen want de single heb ik zelf altijd gemeden als de pest. Tot de zomer van 1994 als ik een 'verdwaalde' single snel in een verdwaald leeg hoesje stop tijdens een vlooienmarkt. Zo zit Georgie Davis dus al ruim twintig jaar met de hoes in de jaren zestig-bak: De inhoud is de latere uitgave van 'If I Only Had Time' van John Rowles. Ik moet bekennen dat ik de laatste tien jaar soepeler ben geworden ten opzichte van Georgie Davis. Natuurlijk is de 'Soundmixshow' de 'root of all evil', maar in dat landschap is Kees Rietveld best een opvallende verschijning. Hoe het geluid van Stevie Wonder uit zo'n blanke jongeman kan komen? Verder is 'Blackstar' net zo verwerpelijk als 'I Just Called To Say I Love You', maar ach... het is dan ook maar de nummer drie in de 'Eretitel'.

2. Radiohead (1995)
Een klassieke 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' (want dat is de volledige titel van de rubriek in mijn show op dinsdagavond) en eveneens een klassieke 'Eretitel'. Een lastige ook want de nummers 2 en 1 zouden, wat mij betreft, samen op de ereplek mogen. Mijn echte kennismaking met 'The Bends' is in 1999 als 'OK Computer' net een beetje 'verzadigd' raakt bij mij. Ik heb dat album dan minstens tachtigduizend keer gehoord en in eerste instantie valt 'The Bends' dan tegen. Het neemt een paar draaibeurten in beslag eer ik de schoonheid ontdek en op een zeker ogenblik neemt het album de positie van 'OK Computer' over. Jaren later vind ik het eenvoudiger om naar 'The Bends' te luisteren. Er staat, mijns inziens, geen slecht nummer op de plaat en 'Black Star' ervaar ik als prachtige popmuziek. Toch moet ik voor 'Listen Carefully' een kleine concessie doen. Het nummer van Radiohead heet 'Black Star' in plaats van 'Blackstar' en dat is iets dat we niet vaak gaan tegenkomen in de 'Eretitel'. Bijna is niet helemaal. Voor deze ene keer sta ik het toe en dus mag Radiohead op twee.

1. David Bowie (2016)
Het wordt me in de schoot geworpen. De presentator van de 'cheesy' show op maandagavond neemt twee weken verlof en omdat ik toch vrij zal hebben in deze weken, neem ik de show op me. Na de eerste week heb ik al spijt. Het is namelijk helemaal niet 'leuk' om twee uren lang baggermuziek te draaien. Met veel 'cheesy' dingen is op zichzelf niets mis zolang je het kan afwisselen met goede muziek. Dat ontbreekt en na maandag 4 januari kijk ik al met angst en beven naar de volgende show. Die dag, 11 januari, ontwaak ik met het nieuws dat Bowie is overleden. Ik pleeg snel overleg met de 'general manager' en deze begrijpt het volkomen. 'Doe je ding!'. Onze vergunningen staan niet meer dan vier nummers per artiest toe per twee uren. Daarvan mogen drie op rij en een vierde elders in de show. Bij Bowie moet ik me dus gaan richten op cover-versies en artiesten waarmee hij heeft samengewerkt. Plus creatief boekhouden met onder andere Tin Machine. De inspiratie voor deze 'Eretitel' stamt al vanaf het eerste moment dat ik 'Blackstar' hoor. Dat is eind oktober 2015 als het nummer 'lekt' op Youtube en een collega het in zijn show draait. Een 'idioot nummer' is mijn eerste indruk, want ja... een single van tien minuten? Geen terugkerend refrein? Toch treft het nummer me meteen in positieve zin. Ik acht mezelf niet genoeg Bowie-fan om meerdere shows in het teken te zetten van zijn leven, maar de 'Listen Carefully' is een mooie gelegenheid. Beter dan Radiohead kan ik het niet noemen, maar het heeft wel een overwinnend gevoel. Dat brengt het vandaag op nummer 1 in de 'Eretitel'.

Benieuwd naar de volgende 'Eretitel'? Nog even een weekje volhouden en jullie zien het resultaat!