Een 'Raddraaier' uit de Blauwe Bak lijkt op het eerste gezicht leuk, maar blijkt steeds vaker een lastige opgave. Veel van de inhoud uit deze koffers en bakken is al eens aan bod gekomen en soms zelfs als Week Spot. In andere gevallen zijn de platen zó obscuur dat je niet eens wilt beginnen met spitten. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik twee platen mag overslaan en bij deze 'Raddraaier' kies ik alvast de drie mogelijke kanshebbers uit. Het zou de twaalfde van de tweede rij van de eerste koffer moeten worden en dat is nu ook het geval. Op positie 24 vinden we 'Please Don't Leave Me Now' van Fifth Amendment en dat is een vrij obscuur ding. Op 36 staat Damon Fox die evenals de nummer twaalf al eens Week Spot is geweest en dus kies ik dan maar voor de eerste. Dankzij het foto-archief zie ik dan ook nog eens dat het zes jaar is sinds 'die avond' in Keulen en dan weet ik het zeker: Het wordt een klein eerbetoon aan mijn liefde voor de Northern Soul. De 'Raddraaier' is 'You Don't Love Me' van The Epitome Of Sound uit 1967.
Waar en wanneer? In februari 2013 meen ik het koopje van het jaar binnen te halen als ik 'You Don't Love Me' zie bij een grote Engelse dealer. Omdat het label gedeeltelijk is verwijderd (een 'cover-up'), denk ik heel even met het origineel te maken te hebben. Ja... mooi hè? Zo naief ben ik nog in 2013! Niks geen origineel, maar de Engelse bootleg uit de jaren zeventig. Niet alleen het label is vernietigd, maar de plaat ook. Een zware 'distortion' en een slecht mono-geluid verpesten de klassieker. Gelukkig is de b-kant nét zo goed en speelt deze ietsje beter af. Ik heb acht pond betaald voor dit kreng en kan de haren uit mijn hoofd trekken als ik een week later zie dat Go Ahead de plaat heeft heruitgebracht. Voor tien pond heb je dan een mooie vinyl-persing in stereo en mét fotohoes. Ruim een jaar later koop ik deze alsnog en de bootleg verdwijnt in de jaren zestig. Mijn eerdere voornemen voor een 'extra Blauwe Bak' staat alweer op het punt van verdwijnen. Wellicht dat ik een lijstje maak in de computer van voormalige Blauwe Bak-residenten, maar laat de singles in de desbetreffende bakken staan.
Komende woensdag ga ik weer vijfentwintig jaar terug in de tijd en verder bevinden we ons geregeld in 1997 in deze weken. 2012 zal volgende maand nog eens aan bod komen omdat ik vijf jaar bij Wolfman Radio zit. De laatste maanden van 2002 en 2007 zijn niet echt memorabel, hoewel ik dat eerste jaar nog wel eens kan doen in november. Eind 2007 staat vooral in het teken van werken in de kunststof-fabriek en teveel drinken in de weekeinden. Een jaar geleden ga ik wel vijf jaar terug in de tijd. De derde zaterdag van oktober in 2011 is het 'Soul City'-feest in Keulen waar ik die avond helemaal wordt gegrepen door de Northern Soul. Dat zijn aanvankelijk de stampers maar naarmate de tijd verstrijkt, overwint de 'klasse' in mijn verzamelen. De volgende maand krijg ik ruzie met de singer-songwriter die ik dan een paar jaar heb 'gevolgd' en ben ik klaar voor iets héél anders. Een Northern Soul-collectie verzamelen? In december 2011 blaas ik het stof van mijn laatste Ebay-account, eentje met negen positieve beoordelingen en geen enkele negatief. Eén van de eerste dingen die ik daar koop is de 'Northern Soul Jukebox'. Ik meen aanvankelijk dat het de 'eigen collectie' van een dj is, maar er blijkt steeds meer van Youtube te komen. Toch is het voor mij een essentiële aankoop geweest. Het heeft me goed op weg geholpen in de onbekende wereld van de Northern Soul.
Het optreden in Watford is mijn laatste als Northern Soul-dj. Bovendien is het helemaal mijn laatste optreden buiten de thuisstudio, maar dat is wat anders. Ik trek er niet meer zo hard aan om optredens te krijgen. Er staat nog eentje op mijn wenslijst, maar dan houdt het ook op. Ik zie het totaal niet meer zitten om mijn draaitafels te moeten afkoppelen, naar een kroeg of club te moeten reizen met apparatuur en platen, me 'zorgen moeten maken' over of het spul weer mee naar huis gaat, et cetera. Ik heb nog één op mijn verlanglijst en dat is een café mét apparatuur en dus hoef ik dan alleen mijn platen mee te brengen. Ik wil een publiek hebben dat 'iets anders' wil en niet meteen na de derde plaat al om The Supremes of Tina Turner staat te mekkeren. De café-optredens zijn van de baan. Het akkefietje voor mijn apparatuur in 'T Pandje in 2013 heeft me doen ontwaken. Hiervoor is mijn verzameling té kostbaar geworden!
Zo blijft 'Do The 45' voorlopig de enige manier om mijn muziek te 'delen'. Volgende maand viert de show haar vijfjarig jubileum, hoewel het een beetje 'thuisloos' is op het moment. Het is jarenlang te beluisteren op de zaterdagmiddag, maar sinds enige maanden werk ik op zaterdag en kan ik niet meer aan deze verplichting voldoen. De show is nu verhuisd naar de zaterdagavond, maar wil dat niet té permanent maken. Komend weekend ben ik bijvoorbeeld van plan om 'Do The 45' op zondagmiddag te doen (15-17 uur, als het weer niet beter wordt...), een ander 'slot' is momenteel niet voor handen en kan ik er ook niet meer bij hebben!
Waarom niks over The Epitome Of Sound? Hiervoor verwijs ik jullie graag naar het bericht van 4 maart 2014 als de plaat de Week Spot is. Daar kunnen jullie eveneens de connectie vinden tussen deze Northern Soul-klassieker en Jon Bon Jovi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten