Het begint inmiddels traditie te worden op de zaterdagavond, maar toch hoeft het niet lang meer te duren. Ik doe drie uren op Wolfman Radio op zaterdagavond, een uur extra ten opzichte van de officiële showtijd. Dat komt omdat de presentator die normaal gesproken om 01.00 uur het stokje overneemt al een paar maanden ziek of verhinderd is. Hij heeft ons laten weten dat hij binnenkort weer zijn show wil hervatten en dat is goed nieuws! Niet dat je mij hoort klagen, maar drie uren vinylsingles draaien is eigenlijk wel het maximum. Ik heb dan vaak geen inspiratie meer voor een aflevering van 'Raddraaien' zoals nu. Zodoende heb ik gisteravond een bericht 'gemist', maar kan dat vandaag dubbel en dwars goed maken. Het tweede bericht zal over een fietstochtje gaan dat ik vanmiddag/vanavond heb gemaakt. Nu eerst de 69e single uit de tiende jaren zestig-bak en dan kom ik uit bij 'Wait Til My Bobby Gets Home' van Darlene Love uit 1963.
Waar en wanneer? Ik heb de single bij De Tafel gehaald, maar de datum? Die hebben we gelukkig opgeslagen! Dat is op vrijdag 20 november 2015 geweest. We hebben het dan over de Amerikaanse Philles en dit heeft uiteraard geen fotohoesje. Omdat een hoesje iets kleurrijker is dan een platenlabel zoek ik deze (Duitse?) hoes erbij. Ach, zoveel kleuriger is het ook niet want het Philles-label is immers ook rood en geel. Als ik me niet vergis heeft de plaat een tijdje in de reserve-Blauwe Bak gewoond en dat is op zichzelf niet vreemd. Met name eind 2013 zet ik een beetje in op de 'girlgroup-sound' en bouw daarmee best een aardige collectie op, maar vind het achteraf weer niet zo bruikbaar voor de soul-koffers. Een-voor-een verhuizen ze naar de jaren zestig-bakken en daar vinden we dus ook deze van Darlene Love. Hoewel het dus, waarschijnlijk, in de Blauwe Bak heeft gestaan, is dat meer vanwege de associatie met de meidengroepen, want van het nummer zélf moet ik niet zoveel hebben.
Haar vader predikt liefde vanaf de kansel, maar toch is haar echte naam Darlene Wright. Ze is precies drie jaar jonger dan mijn moeder. Ze is geboren op 26 juli 1941 in Los Angeles. In het zuidelijke deel van de stad, jaren voordat dit het centrum wordt van geweldsdelicten. De buurt is voor Wright en andere residenten meer als een soort van dorp waarbij de stad ver van hun bed is. Haar zus, Edna Wright, zullen we in 1970 tegenkomen in de soul-groep Honey Cone. Hoe kan het ook anders als dochter van de dominee? Love's eerste schreden in de muziek vindt plaats in het kerkkoor. In 1957 voegt ze zich bij een, dan nog onbekende, meidengroep genaamd The Blossoms. Het tij keert als de groep in 1962 gaat werken met Phil Spector. The Blossoms maakt een rits singles tussen 1957 en 1972 waarvan de meeste niet garant staan voor hoge verkoopcijfers. Toch leren collega-muzikanten de stem van Darlene Love waarderen en is ze geregeld in gezelschap van de groten der aarde, al dan niet met The Blossoms. Phil Spector heeft er lucht van gekregen dat de platenmaatschappij van plan is om Vikki Carr 'He's A Rebel' te laten uitvoeren en hij heeft er alles voor over om eerder te zijn met een andere opname van het Gene Pitney-nummer. Hij laat The Blossoms het liedje opnemen, maar het verschijnt op single als The Crystals. Het is de eerste keer dat Love de lead zingt op een hitsingle, want 'He's A Rebel' is een schot in de roos. Love is verder te horen met The Blossoms in uiteenlopende liedjes als 'That's Life' van Frank Sinatra, 'Monster Mash' van Bobby 'Boris' Pickett en 'Da Doo Ron Ron' van The Crystals. Ook maakt ze deel uit van Bob B. Soxx & The Blue Jeans dat 'Zip-A-Dee-Doo-Dah' op de plaat zet. Ronnie Spector hoort 'Christmas (Baby Please Come Home' bij te dragen aan de legendarische kerst-elpee van Phil Spector, maar kan het gewenste resultaat niet leveren. Dan schuift Spector Love naar voren en zij maakt het liedje onsterfelijk. 'Wait Til My Bobby Gets Home' is haar tweede solo-single en bereikt een magere 26e plek in de Billboard.
Van 1965 tot en met 1971 blijft Love actief met The Blossoms en daarna neemt ze een korte pauze van de showbiz. Samen met Michelle Phillips (van The Mamas & The Papas) maakt ze deel uit van het cheerleaders-koortje op 'Basketball Jones' van Cheech & Chong (1973) en buiten een enkele single met The Blossoms doet ze het rustig aan in dit decennium. In de jaren tachtig maakt ze een geslaagde comeback. Okay, onder eigen naam heeft ze geen grote hits, maar ze schittert desondanks op het witte doek in vier delen 'Lethal Weapon' en speelt in musicals. Op 18 september 2015 verschijnt via Steve Van Zandt's platenlabel het album 'Introducing Darlene Love' waarop ze songs van onder andere Elvis Costello en Bruce Springsteen vertolkt. In 2013 is een documentaire over haar gemaakt: '20 Feet From Stardom'. Ze is inmiddels 76 lentes jong maar denkt vooralsnog niet aan pensionering.
Tot slot wil ik nog melden dat Bunny Sigler vrijdag is overleden. De soul-zanger, producent en liedjesschrijver heeft op 13 februari 2013 in de schijnwerpers gestaan in 'Raddraaien' en graag verwijs ik jullie naar dat bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten