De vakantieplannen liggen enerzijds klaar, maar aan de andere kant is het nog heel ver weg. Nee, ik ga niet klagen over de weken dat ik nog moet werken tot de geplande vakantie, maar ik moet nog maar zien of er dit jaar een vakantie buiten Uffelte in zit. Ik hoop het wel, want 'even er tussen uit' is iets waar ik een jaar op kan teren. In 2011 en 2012 ga ik niet met vakantie. In 2011 is dat aan de ene kant omdat ik geen goede fiets tot mijn beschikking heb en ook geen geld om eentje te kopen. Het weer zou eveneens niet hebben bijgedragen aan een fraaie fietsvakantie. Als ik in september dan tóch nog met vakantie wil gaan, wordt mijn pinpas ingeslikt in Keulen en kunnen we na vierentwintig uur weer terug. In 2012 komt het er gewoon niet van. Nu iets met geld, een fiets die ik niet wil opofferen aan een fietsvakantie, maar het idee van vakantie is gewoon ook niet in me opgekomen. In 2013 ben ik juist wel erg vakantiebehoeftig en dat jaar staat komende zaterdag centraal in 'Do The 45' met een bijpassende 'Classic Week Spot': 'That's The Way It Is' van Eddie & Ernie (1963).
Het moet een vakantie op budget worden. Over een camping hoef ik niet lang na te denken. In 2009 ben ik op doorreis twee nachten op de camping geweest in De Steeg, tussen Dieren en Rheden. Het goedkope sta-geld is me bijgebleven, maar ook dat ik me in 2009 prima kan voorstellen dat ik hier, nabij de Posbank, best een korte vakantie kan vieren. Vrijdag tot en met dinsdag en woensdag weer terug naar Nijeveen. Ik ben zó blij dat ik dit heb gedaan en hoop ook dit jaar op een soortgelijke vakantie in Sleen. Als ik thuis kom, ligt er een brief van het UWV. Ik moet mijn WSW-indicatie verlengen en word hiervoor verwacht in Zwolle. Vanaf het UWV loop ik de stad in op zoek naar platen en zal vooral bij Minstrel een flinke slag slaan. Deze van Eddie & Ernie oogt als een bootleg, maar een snelle beluistering en de corresponderende (spot)prijs maakt dat ik ervoor ga! Geen slechte gok, want de single blijkt allesbehalve een bootleg. Het is gedurende 1963 tot en met 1965 verschillende keren opnieuw uitgebracht en dit blijkt de meest recente persing te zijn. Het is aanvankelijk een 'schone slaper', maar de laatste tijd heeft het plaatje een opmars gemaakt bij mij. Dan is het vooral 'That's The Way It Is' dat als winnaar uit de bus komt. De b-kant krijgt vooral in kringen van Deep Soul de handen op elkaar.
William Edgar Campbell komt op 23 december 1940 ter wereld in Marion County in Texas. Hij zal later vooral bekend worden als Eddie Campbell. Ernie Johnson Jr. aanvaardt op 22 oktober 1943 het levenslicht in het Texaanse Grimes County. Zoals bij zoveel soul-artiesten begint ook hun loopbaan in de kerk en dit vloeit uit tot een paar gospelgroepen. Johnson zingt bij The Crusaders en Campbell bij The Heavenly Travellers. Ze ontmoeten elkaar in The All Stars en maken in 1961 hun opnamedebuut bij Little Worley & The Drops. 'Who Stole My Girl' en 'Watch Your Step' verschijnen samen op een single voor Ramco en in 1963 verlaten de heren de groep van Isaac Worley om samen verder te gaan. 'It's A Weak Man That Cries' is de eerste single van het duo voor Nightingale, hoewel de single door Checker wordt opgepikt voor een nationale release. In 1963 of 1964 verschijnt ook 'That's The Way It Is' voor de eerste maal als single op het Nightingale-label. In 1964 maakt Eddie & Ernie twee singles onder groepsnamen. 'Found A Love, Where It's At' is als The New Bloods en komt eerst uit als Madley en vervolgens als 20th Century Fox. Als The Sliding Doors verschijnt dezelfde single op het Body-label. In 1964 heeft Eastern zich ontfermd over 'That's The Way It Is' en krijgt in 1965 nog een label-variatie. Checker brengt het in 1964 ook nog eens uit, maar het zet allemaal geen zoden aan de dijk.
Het duo maakt nog vijf singles voor Eastern in 1965-66 en dan proberen de heren het ook eens afzonderlijk van elkaar. Als duo maken ze na 1966 platen voor grote labels als Columbia, Revue en Buddah, maar niks levert het succes waarop wordt gehoopt. Het is pas in de jaren zeventig als Dave Godin zijn eerste 'Deep Soul'-compilaties uitbrengt dat de interesse voor Eddie & Ernie's werk groeit in Engeland. In 1971 blijft een single in Amerika op de plank liggen, maar verschijnt als Jay Boy-uitgave in Engeland. De mannen formeren in 1971 zelfs nog een groep: The Phoenix Express. De enige opname van dit gezelschap blijft eveneens jaren liggen totdat Kent het werk van Eddie & Ernie bijeen brengt op een cd.
Het duo wordt om verschillende kwaliteiten geroemd, maar er mag ook een kritische noot worden geplaatst. Voor een mannelijk duo slaagt Eddie & Ernie erin om de gospel helemaal van zich af te schudden en een eigentijdse rhythm & blues te vertolken. Ze worden vaak vergeleken met Sam & Dave, maar dat is dan ook meteen een handicap. Eddie & Ernie hebben té weinig een eigen stijl. De platen zijn zonder meer allemaal van een hoge kwaliteit, maar het is té onopvallend om het in de hitparade te brengen. 'Underdogs' als deze worden in Engeland echter stevig omarmd en in de Deep Soul is het een naam die met respect wordt uitgesproken. 'Time Waits For No-One' heet de b-kant van 'That's The Way It Is' en wordt uiteindelijk de grootste 'hit' van de twee. Eddie overlijdt op 10 juli 1994, Ernie volgt hem op 20 augustus 2005. Van het succes in Engeland hebben de mannen waarschijnlijk nooit iets afgeweten, maar de muziek leeft voort en 'That's The Way It Is' is bijna vier jaar na aanschaf toch nog de Week Spot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten