De tiende dag van de vakantie en de laatste volledige dag van het verblijf in Sleen. De maandag is altijd goed voor veel kilometers, want er is anders weinig te doen op deze dag. Het begint met het kaartje op schoot. Dat ik de route van Erica naar Erm niet heb afgelegd volgens het liedje blijft me bezighouden. Dan ontdek ik de fout en zie ook meteen hoe de route wél had moeten gaan. Geen reden om naar Erica te fietsen, denk ik zo. Dat is eerst echter wel het plan geweest. Zo blader ik verder in het boekje met de fietsroutes in en rond het Veenpark. Weer stuit ik op de route die vorig jaar een beetje in de mist is gegaan. Ook nu zie ik wat ik fout heb gedaan. De weg naar het Moormuseum in Duitsland is hetzelfde als de kerk in Erica bij de 'Op Fietse'-tocht. Het is een extraatje waarna je weer terug moet fietsen naar een bepaald punt om daar de route weer op te pakken. Ambitieus? Jazeker! De rondgaande route is 65 kilometer lang en start vanuit Barger-Compascuum. Daar zijn we ook nog niet. Ik zou 'saai' kunnen doen en via Veenoord en Nieuw-Amsterdam de vaart blijven volgen naar het Veenpark, maar ik moet natuurlijk weer 'moeilijk' doen. Via de fietsrouteknooppunten en stukjes afsnijden. Het wordt evenwel steeds warmer en KNMI lijkt niet te overdrijven met haar achtentwintig graden. Ik moet het dus nog maar zien!
Eerst naar Westenesch en vervolgens afzakken naar Zuidbarger. Goed bezig! Dan wederom stukjes 'afsnijden' maar dat is geen hit. Ik kruis driemaal dezelfde snelweg. Een stuk industrieterrein waarvan ik even de hoop heb dat het dezelfde is die ik gisteren ben gefietst. Helaas. Vervolgens een woonwijk in en met pijn en moeite er weer uit en een viaduct over. Dan zie ik een opvallend straatnaambordje: Barnar. Hier ben ik eerder geweest! Jawel, ik ben in Barger-Oosterveld en opeens is de oriëntatie terug. Richting Klazienaveen-Noord en dan het Oosterbos door naar het Veenpark. Met de nodige rustpauzes is het inmiddels half één als ik bij de ingang van het Veenpark ben en dan moet de route van 65 kilometer nog beginnen. In Zwartemeer zie ik dat er een rondgaande route is, de Moorroute, en dat deze middels bordjes wordt aangegeven. Ook een optie? Dan fiets ik richting het grensgebied, 'het zandpad langs de Duutse grens' volgens Daniël Lohues, en zie dan de waarschuwingsborden staan. Nee, het is dus tot oktober niet toegankelijk. Ik moet omfietsen en dat is een gedeelte van de route die ik gisteren in tegengestelde richting heb gefietst. Onderweg kom ik bij de uitkijkheuvel waar ik de foto heb genomen. Dan heb ik het plan van de ambitieuze route al laten varen. Ik ga 'zomaar wat fietsen', een combinatie van fietsroutenetwerk en eigen fantasie. Het is half drie als ik aan de kant van het Veenpark sta waar ik de route zou moeten vervolgen. Ik twijfel nog even of ik de grens zal oversteken. Ach, ik ben vorig jaar in Twist geweest en in deze grensplaatsen is niet zoveel te beleven. De wind is zuidelijk en er tegenin 'kruien' wordt een zweterige bedoening en dat is eveneens iets waar ik niet op zit te wachten. Ik volg de contouren van de grens tot aan Nieuw-Schoonebeek. Dan zie ik opeens een oude bekende die ik hier helemaal niet zou verwachten...
Ofwel: Plannen voor volgend jaar? Ik kom bordjes tegen van de Saksenroute. Die ging eerder door Coevorden, maar lijkt nu vanaf Westenesch richting Schoonebeek te gaan en zowaar de grens over naar Emlichheim. Dat wil ik volgend jaar met eigen ogen zien! De routeplanner van de Fietsersbond geeft nog de oude route aan maar als ik later in Coevorden ben, let ik er op en nee... geen Saksenroute meer door Coevorden. Dat was de laatste jaren ook al een drama door nieuwbouw halverwege de route door de stad. Omleidingen zijn niet leuk, zeker niet als je niet bekend bent in een plaats. Ik ken Coevorden inmiddels beter, maar 'verdwaal' in 2014 nog bijna. Ik ga tussen de gasvelden door en blijf aan de Nederlandse kant van de beek die me scheidt van Duitsland. De laatste loodjes want vanaf Coevorden zal ik wind in de rug hebben. Boven verwachting ben ik om vijf uur in Coevorden. Ik koop een dikke softijs en fiets dan via Dalen naar Sleen. Voorbij Wachtum herinner ik me zelfs een stuk dat ik vorig jaar heb gefietst en snij een stuk af. Rond een uur of zes ben ik in Sleen. Een paar boodschapjes doen bij de Albert Heijn, het laatste avondmaal nuttigen en even afscheid van Sleen nemen middels een wandeling. Die voert ook langs de bushalte waar ik alvast even kijk hoe laat de bus naar Assen vertrekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten