'Ik trap de fietse deur 't buulzand hen, op 'n zandpad tussen Slien en Erm'.
De eerste regels van een lied dat niemand verstaat, maar waarvan iedereen in 1997 goede luim lijkt te krijgen. Het is 'Op Fietse' van de Drentse popgroep Skik waarin Daniël Lohues 'zomaar' een fietstocht door zijn omgeving beschrijft. Ik heb sinds 2012 al het verlangen om deze tocht nog eens te fietsen en zie in 2015 mijn kans schoon als ik de eerste keer in Sleen op vakantie ga. De brochure is echter 'op' en het is het management van Lohues dat een speciale lay-out wenst voor de nieuwe folder. Deze is dus niet voor handen. Ik print de folder van internet, maar dat wordt priegelwerk. Ik wil de tocht in Diphoorn beginnen, maar 'mis' meteen een paddestoel. Diphoorn?
'en as ik dalijk eben in Diphoorn ben dan fiets ik deur'.
Het zit in de oorspronkelijke tekst en ook in de beschrijving op het internet, maar in de huidige route kom je rakelings langs Diphoorn. Het is sowieso al gissen met het begin. Daniël is de fietstocht vanuit huis, in Erica, begonnen, maar het lied begint tussen Sleen en Erm. De eerste tien kilometer is dus niet bekend. Maar goed... Ik begin de fietstocht waar het liedje begint en dat heeft ermee te maken dat ik in Sleen met vakantie ben en dit punt het dichtst bij de camping is. Na vijfenzestig kilometer gaat die mondharmonica je flink vervelen en ik probeer ondertussen te bedenken wat Daniël moet hebben gedacht. Hij kent de omgeving immers. Heeft hij hier nieuwe liedjes bedacht voor 'Niks Is Zoas 'T Lek'? Heeft Bach in zijn hoofd gespeeld terwijl hij door het Amsterdamsche Veld fietst?
'Langs Ermerzand goa'k op Veenoord an'
Zo begint de fietstocht voor mij op de negende vakantiedag.
Nog een idee dat me opeens overvalt: Is Daniël meteen van plan geweest om een héél eind rond te fietsen of 'giet 't haost vanzölf'. Het is opvallend dat na Veenoord en Nieuw-Amsterdam de route langs het Dommerskanaal gaat en daarbij de kassen van Erica passeert. Het zou een rondje van vijfentwintig kilometer zijn geworden en vast niet zo'n grote Top 40-hit. Op de dag dat Lohues de tocht fietst 'weijt 't nie slim', ofwel: het is bijna windstil, en dus 'fiets ik deur'. Op deze zondag in 2017 staat er meer wind, meest uit het noordwesten.
'Ik wul aal wieder deur naar Weiteveen'.
Je zou het niet verwachten in deze contreien, maar de supermarkten zijn open op zondag. Sommige zelfs al om tien uur! Zo koop ik nog iets te drinken en heb achter Weiteveen op het Amsterdamsche Veld mijn lunch. Het water in de thermoskan is koud geworden en dus noem ik het ijskoffie en eet een paar broodjes. In het tweede couplet zit een stuk dat ik meteen versta:
'Op 'n zandpad langs de Duutse grens'.
Wat moet je voorstellen bij zoiets? Welnu, ik heb dat zandpad vorig jaar al gefietst, zo zal blijken. Alleen is er iets veranderd en ik weet de oude situatie niet meer voor de geest te halen. Het is na Zwartemeer bij het gebouw van Staatsbosbeheer het grensoverschrijdend veengebied in. Er staan wel borden dat je niet mag inrijden, maar ik zie drommen fietsers en wandelaars en dus negeer ik het maar. Het zand is zó mul dat je stukken moet lopen. 'No way' dat ik dit met de ligfiets heb gedaan en toch ben ik via deze route gefietst.
'Ik denk da'k dalijk even kieken gao in 't buutenland'.
Ja, dat weet ik wel zeker! Het maakt niet uit of ik over de grens kan pissen, maar een 'uitstapje' naar Duitsland hoort erbij. Zo fiets ik 'de gruppe' over naar het ingedutte dorpje Schöninghsdorf. Een paar kilometer langs de provinciale weg en dan naar het schilderachtige Hebelermeer. Ook daar ga ik nog even uitgebreid op een bankje zitten.
'A'k daor dalijk over 'n slootie gao, dan ben'k weer terug in Nederland'.
Dan moet je niet verkeerd fietsen en tussen de maisvelden uitkomen. Het blijkt dat ik de weg een paar kilometer moet vervolgen om dan rechts een betonpad in te gaan. Meer dan een sloot is het niet en dan ben ik op de Limietweg, de Nederlandse weg die langs de grens loopt.
Lohues heeft nog steeds geen 'skik' om naar huis te gaan en moet dus nog even in Barger-Compascuum, Klazienaveen-Noord, het Oostersebos en Oranjedorp kijken. Met name het Oostersebos is een prachtige omgeving! Daarna word ik welkom geheten in Emmen, maar in werkelijkheid is het de buitenste rand van de stad en is het nog een flinke fietstocht naar het centrum. Lohues doet de nodige 'name dropping' in de tekst en dan vooral Drentse uitvoeringen van straat- en plaatsnamen. Een Engelse naam valt hierbij op.
'Ik gao nu over Barger-Oosterveld, over't schoelpattie kort daor bij de Honeywell'.
Ik zal even Google raadplegen, maar ik heb Honeywell altijd geassocieerd met kappersbenodigdheden. Ik stel me dus een kapperszaak voor dat Honeywell groot op de gevel heeft staan. Ik beschouw het eerst als een foutje van de routeplanners als ik een industrieterrein moet doorkruisen. Ik heb er niet op gelet of de Honeywell er nog steeds zit, maar het is waar. Na twee kilometer over het industrieterrein ga ik rechts af de Robert Scottstraat in. Daar loopt een smal paadje en als je daar links gaat?
'En dan recht deur tot de brugge van Oranjedorp'.
Inderdaad, zo zit je op een grijs industriegebied en zo sta je in een dorpje aan een kanaal. Overigens heeft Honeywell niets met kappersbenodigdheden te maken, het is een fabriikant van regelapparatuur dat in 1964 naar Drenthe is gekomen na de ontdekking van aardgas in de bodem van Slochteren. Het is de afgelopen jaren nogal in opspraak gekomen door ontslagen.
'Een stukke Bladderswieke en dan de Herendiek en a'k pastoorse bos en de toren zie'.
Het gaat even fors het westen naar de toegangsweg tot Erica. De route eindigt in het boekje bij de katholieke kerk. Dan is het voor mij zaak om terug te gaan naar de eerste bladzijde. 'U start in Erica bij de Katholieke kerk en fietst richting het noorden Kerkweg. Einde Kerkweg rechts'. Okay, dan zit ik langs de vaart. 'Op de 2e rotonde linksaf richting De Rietplas'. Eerst nog maar een ijsje bij een snackbar aan het kanaal in Erica en een kort gesprekje met een andere gast. De rotonde komt maar niet, de tweede dus evenmin. Ook geen bordjes van De Rietplas. Een beetje tegen mijn zin fiets ik over Nieuw-Amsterdam en Veenoord langs de autowegen naar Erm en Sleen. Er klopt geen barst van? Het is pas de volgende morgen dat ik de fout ontdek. Ik denk dat het een rondgaande fietstocht is, maar de kerk in Erica is een extraatje. Ik ben niet noordwaarts maar zuidwaarts gefietst. De Rietplas is het gebied waar twee jaar geleden het vliegerfestijn is geweest en dat stuk van de tocht is gesneden koek voor mij. Daniël heeft niet overdreven toen hij de tekst heeft opgeschreven. Het is een zeer fraaie route buiten het stuk industriegebied.
Ik ben om vijf uur terug in Sleen en heb mezelf beloofd om vanavond buiten de deur te eten. Dat wordt een plate met zigeunerschnitzel bij de dichtstbijzijnde snackbar. 's Avonds nog even een stukje wandelen met muziek en natuurlijk geen moeite om in slaap te vallen. Hoewel ik deze vakantie geen exacte kilometerstanden kan geven, ook erg ontspannen, denk ik dat ik buiten zaterdag om toch wel zestig kilometer per dag heb gefietst. Soms misschien meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten