Singles round-up: augustus 2

Het laatste eruit persen en dan... Vakantie! Na een zeer drukke week heb ik vanmiddag symbolisch een softijs gegeten op een terras dat niet meteen overloopt van de zonaanbidders. De zon laat zich zelfs niet eens zien. Het maakt mij niets uit. Een korte nacht van donderdag op vrijdag en vervolgens half Steenwijk bezorgd, allemaal met deze hoofdprijs in het verschiet. De weerboeren vechten nog even over wat voor weer het wordt, het lijkt er nu op alsof ik de korte broek thuis kan laten. Of mijn benen dusdanig trainen dat die met een graadje of negentien tevreden zijn. Vandaag een dubbel bericht, maar ik laat de 'Eretitel' even liggen voor morgen of zondag. Nu eerst het langverwachte tweede deel van de 'Singles round-up'. Het Deense pakket is gisteren gearriveerd en dus kan ik de voorlopige balans opmaken van zes Blauwe Bak-aanwinsten.

* Felony Theft- When You Have Love (UK, Athens Of The North, 1972, re: 2016)
Kort maar krachtig! Beter is deze plaat niet te beschrijven. Het duurt namelijk slechts 1 minuut en 52 seconden en dat is best kort voor een plaatje dat oorspronkelijk uit 1972 komt. Het heeft op mij hetzelfde effect als bijvoorbeeld 'I Keep Forgettin' van Cuppy Records Studio Band. Zelfs na een derde herstart krijg je nog steeds niet genoeg van deze aanstekelijke groove. Athens Of The North is een vrij nieuw Schots label dat zich vooral heeft toegespitst op jaren zeventig-disco en boogie, maar net zo stevig worden gegrepen door dit 'When You Have Love' van Felony Theft en het aan de catalogus toevoegt. Wat gebeurt er in de korte tijdspanne van deze single? Een zeer aanstekelijk funky ritme waarbij de gitaar een opvallende hook heeft en dat maakt dat het meteen in het hoofd gaat zitten. Qua zang is het geïnspireerd door de 'sweet soul' maar het voortstuwende ritme maakt dat het nergens helemaal 'sweet soul' wordt. 'When You Have Love' is terecht gekozen als a-kant van deze heruitgave, oorspronkelijk is dit de b-kant voor 'Run For Cover'. Dat laatste nummer duurt alweer bijna drie minuten en dat is inderdaad méér 1972. 'Run For Cover' is meer rechttoe rechtaan Northern Soul.Het geluid is op beide kanten 'prettig lo-fi' en dat maakt dat het eveneens uit 1967 of 1968 had kunnen komen. Ik ga Athens Of The North in de gaten houden de komende tijd, want dit smaakt naar meer!

* Gerri Granger- You Must Be Doing Something Right (US, Double L, 1965)
Haar 'I Go To Pieces' is sinds de late jaren zeventig één van de grote favorieten in de Northern Soul-scene van Engeland. Zelf heb ik dat nummer nooit goed 'begrepen'. Ik zou het zelf nimmer kwalificeren als Northern Soul en ook als liedje vind ik het niet bijzonder genoeg om het in de bakken te hebben. Ik ben toch wel een beetje nieuwsgierig als ik 'You Must Be Doing Something Right' zie bij een grote Engelse dealer. Het Double L-label doet erg denken aan de Engelse Parlophone-labels (het gele pound sterling-logo op de zwarte ondergrond) en de plaat is erg zonnig geprijsd voor een 'grote' naam uit de Northern-beweging. 'Mid-tempo' wordt het genoemd, maar ik heb tragere platen zien weg gaan met die kwalificatie. 'Mid-tempo' voor de Northern-dansers, denk ik dan. Het klinkt als het liedje dat ik al tijden ken maar waar ik nooit de artiest van heb geweten. Waar ik het zou moeten hebben gehoord, kan ik niet ontdekken. Het is vooral het 'oh-oh-oh-yeah' dat me in lichterlaaie zet. Erg fijn plaatje en een potentiële Week Spot!

* The Ivories- Please Stay (UK, Wand, 1967, re: 2016)
Het is bijna twee weken geleden als ik door een gesprek wordt herinnerd aan Soulful Records. Ik heb hier enige malen zéér goedkope bootlegs gekocht. Op Discogs is jaren geleden een hetze gekweekt tegen deze verkoper. Een beetje flauw? Tja, het is een strijd tussen verzamelaars die honderden of duizenden ponden hebben betaald voor een 'original' en die niet kunnen pruimen dat Soulful Records deze zeldzame platen voor een habbekrats aan de man brengt. De tijd dat een originele plaat in prijs daalt bij het verschijnen van een 'mp3-rip' als deze is al lang geleden. Desondanks krijgt de man een flinke boete en bij een recent bezoek aan zijn website blijkt de kaars te zijn gedoofd. Deze van The Ivories is één van de laatste nieuwe aanwinsten in zijn catalogus. Eigenlijk is de, ook erg leuke, keerzijde van The Masqueraders de officiële a-kant, maar ik koop het plaatje echt vanwege The Ivories. De plaat is origineel niet te vinden en niet te betalen en zelfs de Soul City-heruitgave van een paar jaar geleden is al flink aan de prijs. The Ivories is een voorbeeld van een Northern Soul-'hit' van ná de sluiting van The Casino in Wigan. Ik geloof dat dit kantje in de vroege jaren negentig is ontdekt.

* Mrs. Miller- Downtown (US, Capitol, 1966)
Wat hebben ze me aan gedaan? Ik heb 'Downtown' zeker vijf keer gedraaid in de laatste 24 uur en het blijft gieren van het lachen. Stiekem doe ik al een beetje huiswerk ten opzichte van haar overige platen. Jammer dat 'Downtown' één van de weinige singles is. 'Let's Hang On' of 'Yellow Submarine' gaan bijvoorbeeld alleen maar via de elpee. Ik heb onlangs het verhaal geschreven over Mrs. Miller ('Uit de maat met Mrs. Miller') en daaruit blijkt dat Mrs. Elva Miller écht heeft bestaan en dat het niet een studio-mopje is in de trant van 'They're Coming To Take Me Away Ahaaa!'. Toch blijft het moeilijk voor te stellen. Het grote Capitol Records dat alles in de waagschaal legt voor een huisvrouw met een voorliefde voor fluiten (even toonvast als haar zangcapaciteiten) en dat eigenhandig de 'freestyle rap' uitvindt. Ook opvallend is dat deze single het internationaal tot vele releases heeft geschopt, vaak met 'A Lover's Concerto' als de a-kant. Zelfs Nederland krijgt er eentje met een fotohoes van deze schoonheid. Mocht iemand een exemplaar weten voor een schappelijke prijs? O ja, deze komt gewoon in de reserve-Blauwe Bak. Geen paniek, Marsha Gee is na zeven jaar ook al naar de jaren zestig-bak verhuisd.

* Stone Creations- Hands On A Golden Key (US, Fly-By-Nite, 1973, re: 2012)
Sommige liefdes gaan nooit voorbij en eentje daarvan is de liefde voor 'Questions' van Pat Stallworth. Niet alleen het verhaal rondom de artieste, maar bovenal de atmosfeer van dit plaatje... Na vier jaar geeft het me nog altijd laagjes kippevel. Het is een jaar geleden als ik deze zie van Stone Creations. Op hetzelfde Fly-By-Nite-label dat ook 'Questions' doet verschijnen en... Stone Creations blijkt ook de begeleiding van Stallworth te zijn op haar plaat. 'Hands On A Golden Key' is eigenlijk de b-kant van 'The It Song', maar heeft nog het meeste weg van 'Questions' en dus is dit meteen mijn favoriete kant. Doet niets af aan 'The It Song'. Ook hier schrijft en produceert Bill Jacock weer en dat betekent een solide groove, funky gitaren en een dwarsfluit. Geen wonder dat de man is gevraagd om nationale talkshows te produceren, want ondanks het ontbreken van een grote platenmaatschappij en een dito budget klinken Jacock's producties allemaal erg audiofiel. Ook deze single is in 2012 opnieuw verschenen via de 'Omnibus: Eccentric Soul'-box set van Numero Music Group.

* Al Wilson- Show And Tell (Canada, Bell, 1973)
Bij sommige heruitgaven kun je je afvragen wat het nut is. Zo heeft Outta Sight een paar jaar geleden 'The Snake' met 'Show And Tell' gekoppeld voor een single. 'The Snake' is sinds jaar en dag één van de meest geliefde én gehate Northern Soul-hits en 'Show And Tell' staat daar haaks op. Een mooie double-sider, ware het niet dat ik leer dat de b-kant van de originele 'Show And Tell' ook zeer de moeite waard is. Als je er een beetje moeite voor doet, kun je de plaat voor een zonnige prijs vinden. Deze Canadese persing kost me twee euro bij een Deense verzamelaar. Als ik nu naar 'Listen To Me' luister, de b-kant, moet ik zeggen dat die toch echt ondergeschikt is aan 'Show And Tell'. Ik blijf het bij die laatste houden.

Mrs. Miller mag zo gezegd in de reserve-Blauwe Bak, de rest neemt haar intrek in de koffers!