Dag vier van de vakantie is echt weer vakantie. Een fietstocht naar Meppel wordt aldoor uitgesteld en ik zal straks nog even naar Havelte moeten. Op ene of andere manier voelt het alsof alles onder controle is en dat de deadline nog ver weg is. Ik heb dus alle tijd want het pakken van de tas doe ik altijd op het laatste moment. Dan gaat er immers ook zo weinig mogelijk 'troep' mee. Ik zou morgen rond deze tijd in Sleen moeten arriveren en het gebeurt wel vaker dat ik 24 uur van tevoren nog steeds niet in actie ben gekomen. Hoewel zaterdag geen 'Do The 45' heeft, zet ik de serie voort en hebben we deze week de laatste 'Classic Week Spot'. Vanaf volgende week is het weer 'gewoon' 2017. De 'Classic Week Spot' van deze week is zo'n plaat die ik door middel van de 'vakantiemixen' van vorig jaar heb leren waarderen. Dit moet dan ook de Week Spot zijn, ook al denk ik dat het een gemakkelijke weg is. Is 'Clean Up Woman' in 2012 geen Week Spot geweest? Heb ik 'Shoorah! Shoorah!' niet eens als 'Classic Week Spot' gehad? Nee, niets van dat alles. We komen haar naam geregeld tegen in de Week Spot, maar zelf heeft ze de titel nog niet bereikt. Bij deze: 'It's Bad For Me To See You' van Betty Wright (1974) is de Week Spot in deze vakantieweek.
'Classic' geldt alleen wanneer ik een plaat méér dan een jaar ervoor heb gekocht en dat klopt bij Betty Wright. De single komt uit de tweede hoeveelheid die ik van Mark koop en heb ik afgerekend op 22 februari van het vorige jaar. In de 'Singles round-up' laat ik me gematigd positief uit over de plaat. Ik herinner me dat ik de plaat heb gereserveerd met de reactie 'dat Betty altijd een potje kan breken bij mij'. Ik ken Wright dan voornamelijk van haar uptempo-hits, maar 'iets' grijpt me in deze ballade. Ik ben inmiddels zo ver dat ik durf te beweren dat ballades het sterkste punt vormen voor Wright, maar die mening ben ik in februari nog niet toe gedaan. 'Ik denk dat ik deze niet grijs ga draaien', schrijf ik in de betreffende 'Round-up'. Nee, van grijs draaien is geen sprake, maar toch heeft het menig ontbijt en 'Do The 45' opgefleurd en is het vooral sinds de 'vakantiemix' van afgelopen jaar dat ik van het nummer ben gaan houden. Betty heeft een zeer uitgebreid register dat in de vlotte hits niet altijd tot wasdom komt. In 'It's Bad For Me To See You' hoor je een gebroken hart. Het begint licht-optimistisch als ze vertelt dat ze haar leven op orde heeft. Dan loopt ze over straat en ziet ze hem. Dan begint het verdriet van voren af aan. Ze hoort de telefoon rinkelen en smeekt dat het hem is. Ze klinkt intens verdrietig en we zullen nooit weten wie aan de andere kant van de lijn is. Een kippevel-nummer van de bovenste plank!
Betty is een soort wonderkind. Ze komt op 21 december 1953 ter wereld in Miami en zingt op driejarige leeftijd al de lead op enkele nummers van The Echoes Of Joy, de gospelgroep van Betty's broers en zussen. Haar officiële naam is overigens Bessie Regina Norris. De meisjesnaam van moeder Rosa is Wright en vanaf 1965 gaat Bessie zich Betty Wright noemen. Ze treedt tot dat jaar op met The Echoes Of Joy en maakt platen met de familiegroep. Als Betty Wright verlaat ze de gospel en schuift door naar de 'duivelse' rhythm & blues. Ondanks haar piepjonge leeftijd is ze alras een geziene gast in de clubs van Miami en ook laat ze weten een neus voor talent te hebben. Zo ontdekt ze in 1967 George en Gwen McCrae en helpt hen aan een contract bij Alston. Zelf heeft Wright aanvankelijk een paar lokale hits, maar breekt in 1968 door met 'Girls Can't Do What Guys Do'. Ze zit als zestienjarige nog altijd in de schoolbanken als ze 'Pure Love' opneemt, een numemr dat later veel gesampled zal worden.
In 1971 breekt ze wereldwijd door met 'Clean Up Woman' en een jaar later is haar eigen 'Baby Sitter' een hit. Ondanks een zeer actieve 'scene' is Miami ten opzichte van Detroit, Chicago en Memphis een 'underdog' gebleven in de populaire zwarte muziek. Rond 1974 komt dit in een stroomversnelling en dat is mede dankzij Betty Wright. Haar 'Where Is The Love' en 'Shoorah! Shoorah!' zijn klappers van hits in 1974 en 1975. Beide nummers staan op haar elpee 'Danger! High Voltage!' dat eind 1974 in de schappen ligt. Het bevat ook Wright's toekomstige grote hit. In eerste instantie nog een kalm gezongen liedje dat in Europa als b-kant van 'Shoorah! Shoorah!' verschijnt: 'Tonight Is The Night'. In 1978 verschijnt de live-versie met een lang gesproken intro en stukjes uit 'Pure Love'. Het wordt niet alleen een monsterhit, het zal ook nog jaren blijven klinken als sample. Color Me Badd gebruikt het zonder toestemming voor 'I Wanna Sex You Up' en de producenten worden door Wright voor de rechter gedaagd. Sindsdien krijgt ze een derde van de royalties. 'Knockin' Boots' van Candyman gebruikt het numemr eveneens. Lil Wayne gebruikt haar stem in 2008 voor een single, maar dat zal vervolgens niet op het album komen dankzij de inspanning van Wright's advocaten.
'It's Bad For Me To See You' verschijnt intussen een beetje anoniem als single. Het bereikt slechts een 66e plek op de Billboard en het staat niet op de albums uit die tijd. In 1978 ontdekt Wright Peter Brown (Nederlandse hit met 'Love In Our Hearts') en doet in 1982 mee op Richard 'Dimples' Fields' 'She's Got Papers On Me'. In 1981 zakt het TK-imperium als een pudding in elkaar en dan tekent Wright bij Epic. In de midden jaren tachtig zet ze haar eigen label op. Buiten dat ze tot op de dag van heden op de bühne staat, is Wright eveneens op de achtergrond betrokken. Zo arrangeert ze het koor voor 'Coming Out Of The Dark' van Gloria Estefan en speelt ze verder ook een grote rol in de loopbaan van deze zangeres. In 2008 produceert Wright met haar team twee nummers voor het Tom Jones-album '24 Hours' en is ze in 2006 betrokken bij de televisieshow 'Making The Band' als zangcoach voor de band Danity Kane. Een bezige bij dat voorlopig nog niet is uitgezoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten