Het is vakantietijd in de post en dat betekent onder andere dat mijn werkschema even op zijn kop staat. Ik hoef alleen zaterdag te bezorgen en de rest van de week in de sortering. Dit omdat twee collega's met vakantie zijn, maar eentje komt maandag weer terug en dat zorgt ervoor dat ik volgende week weer wat vaker de wijk in mag. Voor wat betreft de vrijdag hoor je me niet klagen. 'Afterglow' is bijzonder leuk om te doen, maar het heeft wel als gevolg dat vrijdagmorgen werken geen hobby is. Nu hoef ik pas om drie uur te beginnen en dan kan ik nu ook nog wel een aflevering doen van de 'Eretitel'. De gospel-singles zijn vanmorgen binnen gekomen en dus zou ik in principe morgen de eerste 'Singles round-up' van deze maand kunnen doen. Maar nu eerst de 'Eretitel' met deze week de titel 'I Want You'. Drie verschillende platen met die titel uit drie verschillende decennia. Zó mag ik ze graag zien!
3. Bob Dylan (1966)
De nummer 1 in deze 'Eretitel' staat meteen vast. Bij twee en drie is dit het 'moment'. Ik gun geen van beiden de derde plek, maar een dubbele tweede plek is evenmin een optie en dus moet ik de knoop door hakken. Ik ben doorgaans niet een hele grote Bob Dylan-fan buiten 'Nashville Skyline' en de 'Greatest Hits'-albums. Op het gebied van de singles ligt dat anders, dan kan ik opeens niet genoeg Bob Dylan in de bakken hebben. Helaas valt dat resultaat nog een beetje tegen. Deze 'I Want You' heb ik bijvoorbeeld nog niet hoewel ik het een van mans' leukste platen vind voor wat betreft de midden jaren zestig. Met pijn in het hart moet ik deze toch op de derde plek zetten.
2. Savage Garden (1997)
Het leven is niet eenvoudig voor een twintiger met een 'alternatieve' muzieksmaak in de jaren 1996 en 1997. Gelukkig blijven bands als Take That, N'Sync en Backstreet Boys louter afschuwelijke nummers uitbrengen (althans, dat denk ik in 1997) en is nergens de verleiding aanwezig om het aardig te vinden. In 1997 meldt zich eerst Hanson met 'Mmmbop'. Ik ben helemaal verkocht, maar de liefde waait snel voorbij als de volgende plaat een stroperige ballade is. Hetzelfde gebeurt eveneens met Savage Garden. 'I Want You' heeft een 'alternatief' geluid in mijn oren, maar van 'Truly Madly Deepy' lusten de honden nog geen brood. Tweemaal binnen een jaar erin getuind. Gelukkig kan ik twintig jaar later met opgeheven hoofd roepen dat ik dit een geweldig nummer vind en mag het zelfs op een tweede plaats zetten in de 'Eretitel'. Ouder worden is helemaal niet erg!
1. Elvis Costello & The Attractions (1986)
Zo heb je het over 'oud' ten opzichte van 1997, het kan nog een stapje verder. Ik kan me deze vrijdag nog erg goed herinneren. De dag dat 'I Want You' van Elvis Costello de Alarmschijf is bij Veronica. De plaat wordt dan steevast elk uur gedraaid en het is de vrijdag van de herfstvakantie. Het is iedere keer weer uitkijken naar die valse noten in de brug. Het is aanvankelijk een 'novelty' voor mij, de ware liefde ontstaat pas kwart eeuw later. Een nummer dat van begin tot einde 'klopt' en waarbij die valse akkoorden alleen maar bij dragen in de dramatiek. Het is voor mij de ultieme 'I Want You'. Bob Dylan en Savage Garden ten spijt, maar nimmer werden deze woorden zo hartstochtelijk en maniakaal uitgesproken als Elvis in dit wereldnummer uit 1986.
Volgende week niet zomaar een 'Eretitel'. Volgende week ga ik driemaal bewijzen dat ik leef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten