De race tussen het 'Raddraaien' en het kabinet gaat onverminderd door. De onderhandelaars hebben even vrijaf genomen, zelf heb ik pas over drie weken even reces. Hoewel? Daar gaat Soul-xotica wederom niets van merken, want natuurlijk krijgen jullie na afloop van Sleen weer een lading foto's. Ik blijf hopen! Gisteravond heb ik gezien dat ik nog een fraai bedrag krijg van de belastingen. Té weinig uitbetaalde huursubsidie. Het is geen wereldbedrag, maar als het eens snel kon komen zou dit een vakantie kunnen garanderen. Want, nogmaals, mijn vakanties zijn al jaren niet 'duur' meer. Vorig jaar zat ik bijvoorbeeld iets ruimer in het sop, maar ook toen heeft het de kop niet gekost. Tot zover vakantie en politiek, want de laatste 'Raddraaier' is een tijdje geleden en ik wil verder met de serie. Vandaag de zevende single uit de zevende jaren zestig-bak: 'Drownin' My Sorrows' van Connie Francis uit 1963.
Waar en wanneer? De singles uit deze vangst zijn erg populair in 'Raddraaien', want het voelt alsof ik het verhaal voor de tiende keer vertel. De moeder van een vroeger klasgenootje krijgt de ene week te horen dat ze ongeneeslijk ziek is, maar misschien nog wel maanden kan leven. Een week later kan haar familie de begrafenis voorbereiden. Een paar weken later ontmoet ik de weduwnaar en hij biedt me haar platen aan. Hoeveel het er zijn? ,,Een emmer vol". Daar is geen woord Frans bij! Het is een royaal uitgevallen sausemmer die gevuld is met singles. Zonder hoesjes en dus met veel krassen. Ik beloof de collectie compleet te houden en heb nóóit eentje kunnen weg doen, hóe slecht ze soms ook zijn. Opvallend veel Nieuwzeelandse persingen, vooral Elvis-EP's uit de jaren vijftig, maar ook een paar Europese singles uit de midden jaren zestig. Eentje daarvan is dit 'Drownin' My Sorrows' van Connie Francis. De Duitse persing met licht verkleurd label en het ziet eruit alsof het mijn platenspeler ernstig pijn gaat aandoen. En dus ga ik even over naar Youtube om voor het eerst sinds 1994 te horen wat steekt achter deze titel.
Connie Francis is half-Italiaans en dus staat op haar paspoort een andere naam: Concetta Rosa Maria Franconero. Zo wordt ze op 12 december 1938 geboren in Newark in New Jersey. In de Italiaanse wijk om precies te zijn welke lokaal bekend is als 'Ironbound'. Het is vader George Franconero Sr. die zijn dochter beweegt om deel te nemen aan talentenjachten en dergelijke. Als vierjarige speelt ze al acoordeon en zingt ze bij allerhande gelegenheden in de buurt. Ze volgt in 1951 en 1952 een opleiding aan de Newark High School voor de kunsten, maar dan verhuist ze met de familie naar Belleville in dezelfde staat. Hier slaagt ze in 1955 voor school. Als Concetta Franconero en Connie Franconero doet ze enkele televisie-optredens. Het is show-host Arthur Godfrey die haar aan raadt om haar professionele naam te veranderen tot Connie Francis. Godfrey zorgt er eveneens voor dat Francis haar accordeon thuis mag laten. Ze gaat voortaan alleen nog haar stem in zetten. Dit doet ze in eerste instantie op demo-platen. Op demo-platen zingt ze nieuwe liedjes die uiteindelijk terecht moeten komen bij een gevestigde artiest of iemand die er een hit van kan maken. Francis valt in eerste instantie buiten deze categorie. Ze kan goed andere artiesten na doen, maar van een eigen stijl is té weinig sprake. In 'Rock! Rock! Rock!' zien we actrice Tuesday Weld zingen, maar horen we in werkelijkheid Connie Francis. Dan krijgt MGM een paar opnames binnen van Francis. Eén van de liedjes heet 'Freddy'. Harry A. Myerson, een hoge piet bij MGM, heeft een zoon die Freddy heet en Myerson wil hem een origineel cadeau geven. Het levert Francis een contract op en 'Freddy' is haar eerste single. Het publiek laat de single links liggen en doet datzelfde met de acht opvolgers.
MGM heeft alle hoop al opgegeven, maar staat nog één opnamesessie toe. Dan bemoeit vader Franconero zich met de zaak. Die wil zijn dochter 'Who's Sorry Now' laten opnemen, een lied dat oorspronkelijk een hit is geweest in 1923. Connie háát het nummer en weigert aanvankelijk tijd vrij te maken op de band voor dit liedje. Dan gaat ze overstag en... de rest is geschiedenis! 'Who's Sorry Now' is een 'millionseller'. De opvolgers doen echter weer weinig en dan wordt Francis gekoppeld aan de heren Howard Greenfield en Neil Sedaka. Die komen in eerste instantie ook met ballads, maar dan laat Connie weten dat ze iets meer uptempo wil. Neil Sedaka schudt 'Stupid Cupid' uit zijn mouw en dat verzekert Francis van een tweede hit. Het heeft even geduurd maar vanaf 1959 is Connie Francis een superster. 'Everybody's Somebody's Fool' is één van die grote hits en dat 'geluid' probeert Francis opnieuw in 1963. Ook zij heeft te lijden onder de 'British Invasion', maar door haar liedjes ook in het Italiaans te vertolken, heeft ze in Europa een grote 'fanbase'. 'Drownin' My Sorrows' behaalt in Amerika slechts een 36e plek in de Billboard en kort daarop zal ze haar laatste hit hebben. 'Drownin' doet ook in Duitsland (ik heb de Duitse persing) weinig, maar daar zal ze later nog een paar successen hebben. 'Drownin' My Sorrows' gebruikt de melodie van 'Red River' en het arrangement van 'Everybody's Somebody's Fool'. In 1969 loopt haar contract met MGM af en Francis is daar content mee. De maatschappij en het succes heeft ervoor gezorgd dat ze twaalf jaar bijna onafgebroken heeft opgetreden en in de studio heeft gestaan. In de jaren 1970, 1971 en 1972 doet ze even helemaal niets. Dan geeft ze een 'antwoord' op Dawn's succesnummer 'Tie A Yellow Ribbon' middels een single op het GSF-label. Dat wordt een hit en ze maakt daarna nóg een single.
Op 8 november 1974 treedt ze op tijdens een festival in New York als ze in een motel wordt aangerand. De dader probeert haar vervolgens te stikken door een zware matras op haar te gooien. Ze overleeft het ternauwernood en sleept het motel voor het gerecht. Dat levert haar een bedrag op van twee-en-een-half miljoen dollar op, maar daarmee is de psychische schade nog niet verholpen. In 1977 slikt ze vijftig pillen per dag. Ze maakt een paar platen rond 1979-80 en heeft zowaar een beetje succes. Toch wordt het prille geluk de grond ingeboord als haar broer, George Franconero Junior, door de maffia wordt vermoord. Bij Francis wordt manische depressiviteit vastgesteld en ondanks de vele ziekenhuizen die ze heeft bezocht, blijft ze af en toe platen maken. In 1992 staat 'Jive, Connie' opeens hoog op de Duitse hitparade: Een kruising tussen Jive Bunny & The Mastermixers en Stars On 45, het is een medley van Connie's grootste hits. Ze neemt een tweetal singles op met de Duitse zanger Peter Kraus en ook staat een album in de steigers. Ook dit album zal nooit verschijnen en het maakt dat Francis zeker nog eens een cd-box kan uitbrengen van niet eerder gebruikte opnames. Het meest recente dat we van Francis hebben vernomen is een concert in Las Vegas in 2010 met Dionne Warwick.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten