Singles round-up: augustus 1

Het is goed toeven aan het voeteneind van de wereld. Ik bedoel: Je hebt het slecht getroffen in het leven als de eekhoorns door je achtertuin huppelen. Is het nu écht het einde van de wereld? Nee, gelukkig niet, Uffelte ligt niet in een woestijn met buren die 300 kilometer verderop wonen. Het is gewoon een klein dorpje temidden van een paar meer actieve gemeenschappen, maar soms voelt het wel alsof je bent afgesloten van de wereld. En dat kan ook heel bevrijdend voelen, kan ik jullie mededelen! Qua posterijen merk je bijvoorbeeld dat het 'buitengebied' is voor een postbode. Als de vangst niet groot genoeg is, blijft de post een dag liggen. Ik heb zondag en maandag een paar platen afgerekend in Engeland en in Nijeveen zou ik nu bij machte zijn geweest om ze te draaien, maar dan woon je weer net in Uffelte. Op zaterdag is de post ook niet overweldigend en dus is het maar de vraag of de singles morgen nog binnen komen. Ik heb nu in ieder geval de zes platen die ik twee maanden in mijn boodschappenmandje heb gehad op Discogs en deze platen mogen de 'Singles round-up' van deze maand aftrappen. Eén geval van 'seventies soul' en vijf die onder de noemer 'gospel' worden aangeboden. Dat tussen die laatste een paar twijfelgevallen zitten, zal dit bericht leren.

* Charles Allen- God Blessed Our Love (US, Dash, 1975)
Wat op zichzelf al een opmerkelijk gegeven is, is dat ik bij alle platen met zekerheid een jaartal kan invullen. Dat valt doorgaans niet mee met de, slecht gedocumenteerde, gospel. Bij de vijf gospelplaten zitten twee op 'mainstream'-labels en zijn twee terug te vinden via 45cat. Lois Snead heeft voor dezelfde platenfirma een single gemaakt in 1980 en dus is dat het enige kleine gokje. Charles Allen komt uit voor het Dash-label. Gemakshalve noem ik dat een 'mainstream'-label. Dash is het kleinere broertje van bijvoorbeeld Alston en Glades en behoort toe aan het T.K.-concern uit Florida. Ik heb de voormalige Week Spot 'Please Don't Stop' van Wildflower op dit zelfde label. Maar nu... Charles Allen. Is het gospel? Je hoeft immers niet alleen maar voor het altaar te staan om 'God blessed our love' te zeggen over je relatie. Het is een vrij algemene zegswijze voor een ieder die een beetje religieus is ingesteld. Charles begint zijn lied met God als hij tweemaal de titel declameert. Het leidt naar een southern soul-achtige omgeving met, erg Florida, de synthesizer van Timmy Thomas op de achtergrond. Hoewel Charles in geuren en kleuren beschrijft dat hij zijn lief graag mag knuffelen en kussen ziet hij opeens ook een 'halo'. Ofwel: Hij is God dankbaar voor zijn lief, maar een getuigenis van Zijn Liefde is het niet echt. Dan de b-kant... 'Winterman' is allerminst een gospel. Het wordt weer 'gewoon' geschreven door Clarence Reid en dit is een overheerlijke danser met een fantastische groove. Ik twijfel bijna of ik de gospel-kant zal vergeten en hem vanwege 'Winterman' in de gewone Blauwe Bak-koffer te zetten. Voorlopig nog wel even in de gospel.

* Shirley Caesar- Slow Down (US, Roadshow, 1977)
Voor wie het nog niet weet: De gospel is een serieus onderdeel van mijn collectie. Ik zou moeiteloos koffers en bakken kunnen vullen met flauwe 'rockin' gospel' en de meest 'cheesy' reli-pop, maar nee... ik ben erg kritisch ten opzichte van de gospel en het moet zonder meer bruikbaar zijn. Daarbij probeer ik vaak de erg populaire artiesten te 'ontwijken'. Shirley Caesar is daar eentje van. Zij heeft in 1976 een hit in Amerika met een nummer dat we al-le-maal kennen: 'No Charge'. Wij kennen het dan in de Nederlandse vertaling en uitgevoerd door Bob Bouber: 'Voor Niets'. Shirley is reeds sinds de jaren zestig één van de meest populaire gospel-zangeressen na Mahalia Jackson. In de jaren zestig trekt ze al met een karavaan door Amerika en daarvan heb ik al één single in de bak staan: 'When Trouble Comes (Stretch Out) van The Institutional Choir Of The Church Of God And Christ op het Hob-label. Dat is op zichzelf best een grappig liedje, maar ook weer erg doorsnee-gospel en gaat begin 2016 'mee' om te besparen op de verzendkosten. Mark probeert het sinds een paar maanden met een track van Shirley uit 1978 en hij heeft me de plaat ooit héél goedkoop aangeboden. Ik heb nee gezegd want het nummer maakt geen indruk bij mij. Dan zie ik deze van Shirley Caesar op Discogs en ik ken het label niet. Het blijkt een divisie te zijn van United Artists. De geluidsclip is veelbelovend. Is het waar? Zit ik hier te genieten bij een plaat van Shirley Caesar? De prijs is laag, net als het leeuwendeel van haar output, en dus voeg ik het toe aan mijn winkelmandje. 'Slow Down' is dé kant voor mij. Het is suikerzoete midtempo met een aardig crossover-slagje dat het refrein inlijst. Dit is een plaatje dat nog 'bovengronds' moet worden ontdekt en zeker weten dat die dan in prijs zal stijgen. Ik heb dit plaatje voor slechts een paar euro's: Bijna niet gedraaid en in het bijpassende label-hoesje van Roadshow. Tip voor de top!

* The 8th Day- If I Could See The Light (US, Invictus, 1971)
Soms komt een 'oddball' per ongeluk onder de gospel te staan, dat heb je met handelaren die duizenden platen online hebben. The 8th Day bij de gospel? Misschien afgegaan op de bandnaam en de titel? Ik koop zelf in de jaren negentig 'You've Got To Crawl (Before You Can Walk)' van The 8th Day, gewoon de Nederlandse Invictus. Tot een paar maanden geleden staat die nog in de reserve-Blauwe Bak maar ik kom kwalijk eraan toe om de plaat te draaien en bij een 'schoonmaak' verdwijnt het roemloos in de jaren zeventig-bak. Ik geloof dat ik een paar maanden geleden wel vijf keer naar het korte geluidsciipje heb geluisterd. Het is de opvolger van 'You've Got To Crawl' en ik mag het nummer meteen. Feitelijk maakt het me dan niet zoveel uit of het nu strikt gezien gospel is of niet. Gelukkig heeft iemand op het wereldwijde web de moeite genomen om de tekst te noteren. En? Heeft het licht iets te maken met Het Licht waarop vele naties wachten. Nee! Integendeel zelfs! Het is een kruising tussen 'Zet Een Kaars Voor Je Raam Vannacht' en 'Me And Mrs. Jones'. Het is iets dat wel in de bijbel wordt beschreven, maar waar je als goed gelovige afkeurend tegenover moet staan. Het is je reinste overspel! Toch kan ik de vergissing begrijpen. The 8th Day bedient zich van een achtergrondkoortje dat het wel een beetje gospel-achtig laat klinken, maar nee... deze hoort gewoon in de Blauwe Bak!

* The Five Blind Boys- I'm Looking For A Man (US, ABC-Peacock, 1974)
Zal ik meteen beginnen met het ruimen van een misverstand? Ook de vaderlandse podia worden nog wel eens onveilig gemaakt door The Five Blind Boys Of Alabama, een groep die gospel heeft gemaakt tot een kunstvorm op zichzelf. The Five Blind Boys die ik hier heb, is The Five Blind Boys Of Mississippi. Zowel de Mississippi- als de Alabama-variant zijn rond de oorlog opgericht en bedienen beide in 1948 reeds de naam. Er is nog wel eens ruzie ontstaan, maar sinds dat Mississippi in de jaren negentig letterlijk is uitgestorven, doet dit er niet meer toe. Voor de buitenwacht lijkt het alsof visueel gehandicapten in de 'duisternis' leven maar als je naar de groepen en artiesten uit Amerika kijkt, zou je bijna geloven dat ze zijn verblind door Het Licht. Denk aan de voorgenoemde knapen uit Mississippi en Alabama maar ook aan de wijze waarop Ray Charles getuigt van zijn geloof. Ik heb verschil tussen de twee groepen van vijf blinde jongemannen pas geleerd, een paar maanden geleden ga ik echt af op de 'bekende naam', maar ik ken eigenlijk alleen Alabama. 'I'm Looking For A Man' zou met de verkeerde ritmesectie zijn veranderd in een 'rockin' gospel', maar hier blijft het gelukkig 'groovy'. Een potentiële Week Spot? Ook een kans om beide Five Blind Boys eens nader te bestuderen.

* The Ovations- Pure Natural Love (US, Chess, 1975)
Mark heeft deze een paar maanden geleden te koop staan en dat is ook nog eens de redelijk zeldzame 'issue' met een b-kant. De b-kant overtuigt me niet en de prijs is wel afgestemd op deze uitvoering. Ik kijk dus even verder op Discogs en zie dan deze fraaie 'demo' bij een Nederlandse verkoper. Laat het iemand zijn waarmee ik eerder uitstekend zaken heb gedaan. Ik heb in 2015 van hem 'Take It All Off' van George McCrae bij hem gekocht. Geldgebrek noopt me om het plaatje even in het winkelmandje op Discogs neer te leggen en tot mijn grote verrassing ligt die er twee maanden later nog. 'Pure Natural Love' vloeit in 1975 uit de pen van Jackie DeShannon, een songschrijfster die het voortbrengen van een potentiële popklassieker nimmer heeft verleerd. Toch zal dit 'Pure Natural Love' wellicht nooit de status krijgen van 'Needles And Pins' en dat is enerzijds best jammer. Aan de andere kant geeft het ons weer een plaatje in de Blauwe Bak om bij weg te smelten. The Ovations doet een uitstekende versie van DeShannon's lied. Zijde is zacht en teer en, volgens mij, maakt het geen geluid totdat het gaat scheuren. Om dit 'het geluid van zijde' te noemen zou betekenen dat er geen muziek in de groef zit. Zoiets als de 'Are You Experienced'-single uit 'Raddraaien' wellicht? Nee, 'het geluid van zijde' gaat niet lukken, maar toch is alles mooi, zacht en lief aan dit nummer zonder dat het pijn gaat doen aan het glazuur op je tanden.

* Lois Snead- God Will Take Care Of You (US, Instinct, 1980)
Ik koop praktisch geen gospel zonder geluidsclips. Ik moet immers op zijn minst weten of het nummer een beetje interessant is en bovendien is het merendeel van de gospel-platen beneden de 'Very Good'. De verleiding kan op twee manieren toe slaan. Dit geldt voor mij overigens alleen voor gospel, want bij gewone soul en funk zwicht ik minder vaak voor dit argument. Je wilt natuurlijk dat een plaat swingend is en in de 'set' past, maar in de gospel kom je soms ook deze zeldzame mooie momenten tegen. Een schaarse achtergrond en een stem die uit de tenen komt. Het is niet de eerste keer dat ik een gospelplaat koop voor 'de atmosfeer'. 'There's A Curve Ahead In Your Life' van The West Coast Tornadoes is daarvan een fraai voorbeeld. Het nummer kan alleen dienst doen aan de start van een mix. Lois Snead selecteer ik ook vanwege de sfeer, maar afgelopen week ontdek ik iets dat meerdere gospel-platen als manco hebben. Het nummer is té lang. De sfeer is mooi voor de eerste twee minuten maar dan ben je nog maar halverwege de plaat. 'God Will Take Care Of You' is een zogenaamde 'public domain', een kerklied dat je met gesloten beurs mag vertolken. Lois doet het over een fraai piano-arrangement met een bezieling in haar stem die zijn weerga niet kent. De 'divine chord' wordt wat mij betreft in de eerste twee regels al gehaald, want ik ben een en al oor voor haar boodschap. In plaats van twee coupletten en een refrein doet ze het volledige lied en dat is best een lange zit omdat er qua 'kleur' weinig verandert in het landschap. Vroegtijdig 'faden' is het devies.