Wat doet een mens op zo'n dag ná de vakantie? Niet veel in mijn geval, anders dan blog schrijven en uitrusten. Had ik dat laatste niet tijdens de vakantie gedaan? Nee, ik merk het 'gewone fietsen' in mijn kuiten. Bovendien lokt het weer niet uit tot veel activiteit, ook al is het best aangenaam vanmiddag tussen de buien door. Morgen misschien weer wat proberen te fietsen? Zondag lijkt in ieder geval een geslaagde fietsdag te kunnen worden, dus ik hoop op een fraaie slotnoot van de vakantie! Terug naar de orde van de dag. Een 'Classic Week Spot'? Ja, ik heb vorige week beloofd dat ik 'back to business' zou gaan vanaf deze week en stiekem doe ik dat ook. Major Harris is namelijk één van de eerste 'resultaten' van de 'vakantiemixen'. Moet ik het een 'Classic' noemen? Ik heb met mezelf de afspraak dat een 'normale' Week Spot minder dan een jaar geleden gekocht moet zijn. Major Harris zit daar net een week overheen. Bovendien ga ik komende zaterdag een 'Classic Do The 45' doen met de hoogtepunten van 2016 en dus past zo'n 'Classic Week Spot' als deze opeens. Vanaf volgende week is het pas weer 2017 in zowel de show als in de Week Spot. Deze week krijgt Major Harris de Week Spot met zijn 'After Loving You' (1974).
Ik heb de single op 18 augustus 2016 besteld. Dat klopt! Ik heb een fraai vooruitzicht tijdens de vakantie van vorig jaar. Er zijn een aantal singles die binnen gaan komen tijdens of vlak na de vakantie. Ik geloof dat ik 'You Don't Love Me No More' van Candi Staton zie op de site van Rarenorthernsoul en dat ik vanuit daar op Discogs ga kijken. Mijn Oostenrijkse maat heeft de plaat met 'soundfile' en dit laat horen dat de plaat in een prachtige staat is. Om verzendkosten te sparen, kijk ik even verder bij zijn overige handel. Ik koop dan ook 'Special Loving' van Barbara Acklin met op de keerzijde Barbara's 'antwoord' op 'Woman To Woman' van Shirley Brown. Major Harris is spotgoedkoop en mag dus ook mee. Toch is het niet de hit 'Love Won't Let Me Wait' dat me het meest aanspreekt. Daarvoor gaat de eer naar de b-kant, 'After Loving You', en het is logisch dat die kant de 'vakantiemix' haalt. De plaat is nooit echt een grote favoriet geweest maar geeft me een fijn moment iedere keer als ik het draai in een show. Bij de ontbijtjes komt het nauwelijks tot niet aan bod. De mixen zijn 'ear-openers' wat dat betreft en het bezorgt Major Harris dit jaar de felbegeerde Week Spot-titel.
Er zijn meerdere hondjes die naar de naam Bello luisteren en dus mogen we Major Harris niet verwarren met de American Football-speler van de universiteit van West-Virginia. Onze Major Harris was er eerst! Hij is meer dan twintig jaar vóór de sporter geboren. Zanger Major Harris wordt als Major Harris III geboren op 9 februari 1947 in Richmond in Virginia. Toch nog even bij de sportman gekeken maar die wordt in Pittsburgh in Pennsylvania geboren. De twee hebben dus niets met elkaar van doen. Harris start zijn loopbaan in de vroege jaren zestig in enkele doowop-groepen. De meest bekende daarvan is The Jarmels dat in 1961 een hit scoort met 'Little Bit Of Soap'. Als Harris toetreedt, is dat al vijf jaar geleden en is The Jarmels niets meer dan een naam uit het verleden. In 1968 maakt hij zijn eerste solo-single voo het Okeh-label. De tweede is een eigenwijze uitvoering van Bob Dylan's 'Like A Rolling Stone'. Het worden geen hits en Harris sluit zich aan bij Nat Turner Rebellion, een groep uit Philadelphia. Als Randy Cain in 1971 de uiterst succesvolle The Delfonics verlaat, stapt Harris de groep binnen als zijn vervanger. Cain vertrekt niet alleen, ook songschrijver Thom Bell zegt zijn medewerking op. De populariteit van de groep zakt met de dag en in 1974 heeft Harris het wel gezien bij The Delfonics. Hij tekent een contract bij Atlantic en gaat verder als solo-artiest. 'Each Morning I Wake Up' wordt uitgebracht als The Major Harris Boogie Blues Band, maar daarna gaat het allemaal onder zijn eigen naam. 'I Got Over Love' is de tweede voor Atlantic en doet in eerste instantie helemaal niks. Het tij keert pas als 'Love Won't Let Me Wait'. Niet alleen is het zowel een grote hit op de 'mainstream' Hot 100 als in de R&B, ook breekt de plaat door tot de Engelse top 50.
Billboard bepaalt dat het de 24e best verkochte plaat is van 1975. Het noteert een vijfde plek op deze hitparade en Cash Box maakt er een derde plek van. De plaat staat één week op de eerste plek in de R&B. In Engeland moet het genoegen nemen met een 37e plek en ook in Canada is het een grote hit voor Major Harris. 'I Got Over Love' wordt als opvolger opnieuw in de markt gezet en is nu nog wel een redelijke hit en dat geldt eveneens voor 'Jealousy' en 'Laidback Love'. Na 1976 blijft Harris wel platen maken, maar is het succes weer ver te zoeken. Pas in de jaren tachtig heeft hij een korte comeback met de titeltrack van het album 'I Believe In Love' (1984). In de jaren negentig komt hij nauwelijks meer aan de bak en keert terug bij één van de twee Delfonics dat haar rondes maakt langs de 'oldies'-avonden. Op 9 november 2012, een dag voor mijn debuut op Wolfman Radio met 'Do The 45', overlijdt Major Harris in een ziekenhuis in Richmond, Virginia. Hij is dan nog maar 65 jaar oud.
'After Loving You' is, in vergelijking met de zwijmelsoul van 'Love Won't Let Me Wait', een fijn uptempo ding met een vroege disco-invloed. Het is een kant welke een beetje onderbelicht is gebleven en dus verdient dit helemaal om de Week Spot te worden. Morgen besluit ik de maand met een 'Eindstreep'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten