Wolfman Radio zélf is een kleine familie. Doordat de presentatoren 'exclusief' zijn te beluisteren bij Wolfman Radio is het de normaalste zaak van de wereld om reclame te maken voor shows van collega's en vallen we ook geregeld in voor elkaar. De exacte luistercijfers krijgen we niet om onderlinge 'concurrentie' tegen te gaan en het boeit mij persoonlijk ook niet. We maken samen het station tot wat het is. Toch worden we in de chatroom vaak omringd door een vast groepje. Enkelen luisteren alleen naar shows met een bepaald genre of stemmen af wanneer een bepaalde presentator 'in de lucht' is, maar er zijn ook een paar die meerdere shows per dag mee pikken. Baz is eentje van hen. Iemand met een voorliefde voor ska en reggae, maar in het verzamelen van platen net zo losgeslagen als ondergetekende. Ook hij heeft platen in huis waarvoor hij zichzelf schaamt, maar hij kan ze ook maar niet weg doen, hoewel hij eveneens een handel op Ebay bedrijft. Baz is sinds een paar maanden een resident in de chatroom van 'Afterglow' en dat is best bijzonder omdat de vroege vrijdagochtend (01.00 tot 03.30 uur) doorgaans geen volle zalen trekt. Hij heeft me ruim een week geleden kennis laten maken met Mrs. Miller en dat verdient een bericht!
Nachtradio zoals het, naar mijn mening, is bedoeld. Dat wil ik met 'Afterglow' bereiken. De meeste nachtradio is easy listening-georiënteerd, maar ik maak kennis met het fenomeen door wijlen Hugo Van Krieken. Hij doet voor de Vara een programma op Radio 1: 'Over De Schutting'. Iedere vroege donderdag- en vrijdagochtend van twee tot zes. Van Krieken legt de nadruk op muziek waarvoor overdag geen plaats voor is op de uitzendschema's en hij rekt het van modern klassiek en allerhande wereldmuziek naar jazz en pure pop. In 'Afterglow' tracht ik dezelfde grenzen op te zoeken. Ik leer door Hugo in 2008 Huun-Huur-Tu kennen en ben meteen onder de indruk. Huun-Huur-Tu doet aan folk met Mongoolse keelzang. Vorige week donderdag besluit ik een nummer van Huun-Huur-Tu in de lijst op te nemen en tijdens het afspelen daarvan, begint Baz over Mrs. Miller. Aanvankelijk denk ik dat hij Mrs. Mills bedoelt. Mrs. Mills lijkt als twee druppels op Erica Terpstra en speelt met haar kroegpiano in de jaren zestig een bananendoos elpees vol. In Mossley werden we dood gegooid met deze elpees en heb ik heel wat in de container gemikt. Maar nee, Mrs. Miller is niet de Mrs. Mills die ik in gedachten heb. Het kan namelijk nóg erger!
Elva Ruby Connes wordt op 5 oktober 1907 geboren in Joplin in de Amerikaanse staat Missouri. Ze is de derde van zeven kinderen. Op 17 januari 1934 stapt ze in het huwelijksbootje met John Richardson Miller die maar liefst dertig jaar ouder is dan Elva. De nieuwe Mrs. Miller studeert muziek, zang en compositie en leent haar talenten aanvankelijk voor de kerk en maatschappelijke projecten. Ze neemt verschillende platen op in die tijd en financieert zelfs een single welke verzonden wordt naar lokale internaten. Arrangeur Fred Bock haalt haar over om zich te richten op modern pop-repertoire en hij vent de demo's uit naar verschillende platenmaatschappijen. Capitol is de eerste maatschappij die reageert. Het zal hebben geholpen dat haar ontdekker bij Capitol, Lex De Azevedo, het neefje is van de president van de platenmaatschappij want het zou niet door haar zangtalent zijn gekomen. Haar eerste elpee heet 'Mrs. Miller's Greatest Hits' en het levert een dubbele Billboard-notering op voor haar eerste single, terwijl maar liefst 250.000 exemplaren van de elpee worden verkocht. Waarom ook maar één iemand de benodigde dollars heeft neergelegd voor de plaat, is nog altijd een raadsel. De single 'Downtown/A Lover's Concerto' (covers van respectievelijk Petula Clark en The Toys) bereiken beide de top honderd van Billboard.
Horen is geloven! Daarvoor kan ik jullie verwijzen naar Youtube waar verschillende opnames van Mrs. Miller zijn te beluisteren. Ze zingt niet bepaald zuiver met een totaal misplaatste vibrato en, volgens eigen zeggen, wordt ze expres zó gedirigeerd dat ze een halve tel na de beat begint te zingen. Het resultaat laat zich maar moeilijk onder woorden brengen. Zelfs autotune zou hier niets aan kunnen verbeteren. De platen vallen onder 'comedy' maar na een volledige plaat te hebben uitgezeten, is het lachen je wel vergaan. Het zit wat mij betreft in dezelfde hoek als bijvoorbeeld The Shaggs. Ook die kan ik binnenkort nog wel eens behandelen. Mrs. Miller volgt 'Greatest Hits' met nog twee albums voor Capitol, maar in 1968 is ze flink op haar retour en wordt het contract niet verlengd. Ze maakt daarna nog een paar platen voor kleinere labels en acht in 1973 de tijd om te pensioneren. Ze zal zich daarna bezig houden met charitatieve projecten. Als Californië in 1994 wordt getroffen door een aardbeving heeft dat ook gevolgen voor Mrs. Miller. Ze gaat naar een verzorgingstehuis waar ze op 5 juli 1997 overlijdt. Ze is dan 89 jaar. Haar werk uit de jaren zestig verschijnt posthuum op cd. Ik zou best willen weten hoe haar platen vóór Capitol klinken. Misschien dat deze ontdekking nog maar het begin van een zoektocht is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten