Singles round-up: juni 1

Er stond voor vanmiddag een afspraak in de agenda dat de Pioneer een kleine revisie zou krijgen. Helaas heb ik dat moeten afblazen vanwege de financiële kant van het verhaal. Dan lijkt een 'Singles round-up' haaks daarop. Het is niet zo dat de fiets stuk is of de onderdelen op de laatste benen lopen. Als dat laatste het geval zou zijn, doen deze het geruisloos, want vooralsnog is er geen vuiltje aan de lucht. Ik wil toch liever preventief de boel vervangen, maar dat kost nogal wat en dat zou een té grote aderlating worden. Nu kan ik tenminste, zo goed en kwaad als het kan, een beetje leven en ook een beetje genieten. Dat laatste moet dan in de vorm van een stapeltje singles zijn. Ik ben vanmiddag weer naar de kringloop in Meppel gefietst. Mijn 'gereserveerde' platen staan niet meer op de oude plek en dus mag ik opnieuw zoeken. Toch is het ook bijna vijf uur en dat is sluitingstijd van de winkel. Ik kom een uitgedund stapeltje tegen en wil gaan afrekenen. Het is dan vijf minuten voor vijf. Vijftien singles voor 7,50 euro? Ja, alles is 50 procent, alleen duurt de actie wel tot vijf uur. Ik besluit het te laten bij deze singles. Met de laatste gospel-aanwinst maakt dat twee 'Single round-up'-afleveringen met elk acht singles. Vandaag het eerste deel.

* Brinkley Singers- I Know A Man (US, J.M.B., ca. 1980)
Ik behandel de platen op alfabetische volgorde van de artiesten en dat betekent nog steeds dat ik mag beginnen met de kersverse aanwinst in de gospel-bak. Toch hou ik het vandaag kort want dit móet volgende week de Week Spot worden. Het is immers niet zomaar een gospel-single, ik zou bijna spreken van een openbaring. Meer daarover in het bericht van dinsdag.

* Natalie Cole- You're So Good (US, Capitol, 1979)
Ik weet niet of ik een maand geleden met een Franse slag heb gewerkt of dat er nieuwe platen zijn toegevoegd? Door het gebrek aan tijd kan ik ook niet alles controleren, maar vindt toch een aantal interessante titels. Natalie Cole zit al bij het stapeltje van een maand geleden. Ik heb vanavond nog even getwijfeld bij de b-kant, 'Sorry', maar nee... het is toch de a-kant dat het 'doet' voor mij. Het komt in de Blauwe Bak en wellicht zelfs in een koffer!

* Carol Douglas- Burnin' (NL, GIP, 1978)
Carol is geen onbekende op Soul-xotica. Met name in 2014 heeft ze in de schijnwerpers gestaan met een Week Spot, dan onder haar oorspronkelijke naam Carolyn Cooke. Onder die naam maakt ze in 1965 'I Don't Mind' voor RCA en een opvolger wordt uitgesteld als blijkt dat ze zwanger is. Pas in een decennium later keert ze terug, nu als Carol Douglas. Ze neemt een cover op van 'Doctor's Orders', een grote Amerikaanse hit voor de Engelse Sunny. In 1978 heeft Douglas echter de beschikking over repertoire dat voor haar is geschreven. 'Burnin' is pure disco uit 1978 en totaal niet interessant. De b-kant, 'Let's Get Down To Doin' It Tonight' is het bijna, maar ook nét niet. Deze komt dus genadeloos in de jaren zeventig-bak.

* Emotions- Best Of My Love (NL, CBS, 1977)
Het is een héérlijk nummer dat me altijd goed smaakt en het is verleidelijk, maar toch gaat ook The Emotions rechtstreeks de jaren zeventig-bak in.

* The Fatback Band- Do The Bus Stop (NL, Polydor, 1975)
De afbeelding boven dit bericht lijkt een Duitse fotohoes te zijn, ik heb een afwijkende Nederlandse hoes met een compleet andere foto van de boosdoeners. 'Do The Bus Stop' doet me niks, dan heb ik liever 'Wicky Wacky' dat al in de reserve-Blauwe Bak staat. Deze single mag er naast staan, maar dan vanwege de b-kant.

* Andrew Gold- How Can This Be Love (NL, Asylum, 1978)
Ja hoor, er zit ook gewoon materiaal bij voor de Gele Bak Top 100 van volgende maand. In het geval van Andrew Gold is dit een 'double-sider'. Opvallend dat de a-kant niet is geschreven door de man zelf, maar dat hij het wel helemaal eigen heeft gemaakt. De b-kant, wél van de hand van Gold, is wellicht de reden van aanschaf en ook de kant die we zeer waarschijnlijk in de genoemde Top 100 gaan tegenkomen.

* Manfred Mann's Earth Band- Davy's On The Road Again (Duitsland, Bronze, 1978)
Elpees doen niet echt mee in mijn verzameling en ik heb een liedje pas als ik het op single heb. Het zal geen onbekende wijsheid meer zijn voor wie Soul-xotica op de voet volgt. Toch moet ik bekennen dat als ik 'Davy' wil draaien toch vaak reik voor de elpee 'Watch' en dat geldt voor meerdere nummers van de Earth Band. Deze single doet precies wat het moet doen en toch 'mis' ik stukken van de elpee. Als ik louter kijk naar de singles van Manfred Mann's Earth Band dan is dit één van de meest opvallende 'ontbrekende' singles. Ik heb de hits hiermee compleet!

* Marx- My Daylight (NL, Poker, 1975)
De single ligt in 1991 bij Sunrise voor de som van vijf gulden en dat is teveel van het goede. Ik hoor de plaat nóóit en kom de single eigenlijk ook nooit meer tegen. Sinds vanmiddag heb ik dit 'zwarte gat' uit het 'Hitdossier' dan toch in de verzameling. Marx is de artiestennaam van Hans Marx uit Hilversum. Hij is 23 jaar oud als hij zijn eerste single opneemt en dat is dit 'My Daylight'. Een eigenzinnige productie. Het begint acapella, een akoestische gitaar kleedt het vervolgens aan en Paul Natte verzorgt toetsenwerk. Als het refrein een aanvang neemt, vallen de drums in en wordt het ineens weer ouderwets. Als je daarop af gaat, zou je '1968' kunnen verbinden aan de plaat. Dat is overigens een compliment want het is een 'spannende' single in mijn beleving. Gewoon voor in de gele bak en dus ook voor de Gele Bak Top 100.