Ik zat eigenlijk aan een ander onderwerp te denken, maar dat kan eventueel ook nog wel in het weekend. Volgende week staat Soul-xotica vooral weer in het teken van 'Het zilveren goud' met zowel een uitgebreide 33- als 45-toeren-selectie. Met de Week Spot en de 'Eretitel' zit die week al bijna weer vol. Er zijn nog een paar albums die ik nog apart wil uitlichten, maar kies vanavond toch voor een 'Raddraaier'. Het is 'druk' geweest met die rubriek. Bijna drie maanden later ben ik bijna halverwege. De lijst bepaalt dat ik vanavond de twintigste single uit de zesde jaren tachtig-bak van een bericht mag voorzien. De jaren tachtig-bak is feitelijk alles wat na 1979 is uitgebracht en loopt dus door in de jaren negentig en de nieuwe eeuw. Een artiest waarover ik in de zomer van 2012 een bericht heb geschreven, kort nadat ik deze single heb gekocht. Daarin ('Een leven met Lenny', 16 augustus 2012) beschrijf ik de rol die Kravitz in mijn jonge leven heeft gespeeld. Vandaag mag ik me eens verdiepen in de persoon zélf. Dat kan verrassend zijn, want ik heb dit eigenlijk nog nooit eerder gedaan. De 'Raddraaier' is 'Always On The Run' van Lenny Kravitz (1991).
Waar en wanneer? Ja, daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik heb het bericht reeds weggeklikt, maar kan uit mijn hoofd de datum berekenen. En dan... kom ik uit op 16 augustus 2012. Nu kan ik het weer herinneren, ik heb het bericht immers nog dezelfde avond geschreven. Ik moet op deze vroege donderdagochtend op het stadhuis in Meppel verschijnen. Ik mag verhaal doen wat er een paar weken ervoor is gebeurd toen ik voor een 'gesprek' bij de sociale werkvoorziening kwam en dat van me werd verwacht dat ik meteen in de schoonmaak aan het werk moest. Ik was toen naar huis gegaan en meteen geprobeerd mijn contactpersoon bij de sociale dienst te bereiken. Deze blijkt meer dan een maand met vakantie te zijn en dus heb ik ook 'vakantie'. Deze donderdagmorgen krijgt dit het vervolg waarop ik had gehoopt en ik zal een paar weken later in de post beginnen. Het is 'Donderdag Meppeldag' en eigenlijk moest ik vaker naar de braderie gaan, maar ben nu eens op tijd. Later die ochtend koop ik een enorme berg singles, maar het eerste standje kan ik me ook nog goed herinneren. Het moment waarop je realiseert dat je 'oud' bent. Op de kindervrijmarkt zit moeder (mijn leeftijd) met kroost spul van zolder te verkopen, waaronder de plaatjes van papa. Dat zijn een groot deel van de singles van Lenny Kravitz uit de jaren van 'Let Love Rule' en 'Mama Said' en ik doe me hier te goed aan. Op de terugweg bedenk ik me dat ik beslist eens een berichtje moest schrijven over de rol die Kravitz in mijn leven heeft gespeeld. De rest is geschiedenis.
Leonard Albert Kravitz. Die naam staat te lezen op zijn identiteitskaart die hij wel eens vergeet mee te nemen. Uitgerekend op het moment dat je wordt aangezien voor een bankovervaller. Lenny is vernoemd naar zijn oom die is gestorven in de oorlog in Korea en die door zijn actie de rest van zijn groep van de dood heeft weten te behoeden. Kravitz' vader is producent van het nieuws bij de televisiezender NBC, Sy Kravitz, en zijn moeder is actrice Roxie Roker. Als driejarige slaat Kravitz al ritmisch op potten en pannen, als vijfjarige weet hij het zeker: Hij wil beroepsmuzikant worden. In 1971 bezoekt hij een concert van The Jackson 5 en dat is op dat moment zijn favoriete groep. Kravitz wordt geboren op 26 mei 1964 en volgt doordeweeks zijn onderwijs in de buurt waar hij is geboren, Upper East Side Manhattan, en brengt de weekenden door bij zijn oma Bessie Roker in de Bedford-Stuyvesant-buurt van Brooklyn. Zijn familie ondersteunt hem in de wens om muzikant te worden en zo leert de jonge Kravitz drummen en gitaar spelen. In 1974 vertrekt het gezin naar Los Angeles en dat zal de deuren openen voor Kravitz naar de rock'n'roll. Hij ziet alle grote rockbands van dat moment optreden en het is de hele atmosfeer die hem aantrekt. Hij gaat naar Beverly Hills High School en komt in dezelfde klas als zangeres Maria McKee, acteur Nicolas Cage en gitarist Slash. In 1978 mag Kravitz deel nemen in een muzikaal project van de school. Een jaar eerder is hij gelovig geworden.
Kravitz gebruikt echter niet zijn eigen naam. Aanvankelijk probeert hij het als Romeo Blue. De muzikale invloeden lopen uiteen van zwarte blues en gospel naar blanke rock en dit is het eerste bezwaar dat hij van veel productiemaatschappijen krijgt te horen: De muziek is té blank voor een zwarte artiest of zwart voor een blanke artiest. Door de inbreng van zijn moeder is zijn huidskleur lastig in te schatten. Kravitz wil echter geen blanke of zwarte muziek maken, maar de muziek die hem uit het hart komt. Er gaan jaren overheen van demo's opnemen en deze een beetje vruchteloos rondsturen. In 1985 gaat hij samenwerken met Henry Hirsch, studio-eigenaar en multi-instrumentalist. Kravitz werkt een anderhalf jaar aan het album dat 'Let Love Rule' zal worden. Intussen wordt Stephen Elvis Smith aangesteld als manager. Hij heeft werkervaring bij 'A Different World', de spin-off van 'The Cosby Show' geleid door zijn lieftallige Lisa Bonet. Smith weet uiteindelijk vijf grote platenmaatschappijen te interesseren voor de muziek van Kravitz. Die mogen tegen elkaar opbieden en in januari 1989 komt Virgin als de winnaar uit de bus. Op 16 november 1987 trouwen Kravitz en Bonet. Kravitz, dan nog bekend als Romeo Blue, staat opeens volop in de schijnwerpers en dat gebeurt opnieuw als hun dochter Zoë op 1 december 1988 wordt geboren. Kravitz' naam is in één klap een stuk bekender dan Romeo Blue en hij gaat onder zijn eigen naam de plaat uitbrengen. Volgens Kravitz zelf werkt het verlichtend en doet het zijn creatieve 'output' alleen maar goed. In september 1989 verschijnt 'Let Love Rule' en is vooral in Europa een groot succes. Kravitz verbindt Stevie Wonder met John Lennon met Curtis Mayfield en met Jimi Hendrix. Die veelzijdigheid levert hem niet alleen maar roem op.
Toch is Kravitz in korte tijd uitgegroeid tot een 'hot item' in de muziekwereld. Hij schrijft 'Justify My Love' voor Madonna en dan gaat het gerucht dat de twee 'iets' zouden hebben gehad. Kravitz ontkent in alle talen, maar toch leidt dit er toe dat hij en Bonet uit elkaar gaan en in 1993 de echtscheiding op een vriendschappelijke wijze officiëel maken. Kravitz gebruikt 'Mama Said', zijn tweede album, vooral om de depressie kwijt te raken en veel liedjes zijn dan ook opgedragen aan Bonet. Dat geldt niet voor 'Always On The Run', want dit schrijft hij toe aan zijn eigen moeder. Zijn ouders zijn in 1985 gescheiden, iets waar Kravitz het moeilijk mee heeft gehad. De band met zijn vader is erg stug geworden, maar blijft contact houden met Roker tot haar dood in 1995.
Hoe kun je zo'n immense loopbaan samenvatten in een paar alinea's? Dat is de kunst van het schrijven, ook al versta ik dat ook niet altijd even goed. Met 'Are You Gonna Go My Way' (1993), 'Circus' (1995) en '5' (1998) levert hij succesvolle studio-albums af. Zijn grootste verkoopsucces is echter de 'Greatest Hits' die in 2000 verschijnt. Sinds die tijd ben ik Kravitz dan toch wel een beetje kwijt geraakt. De man maakt nog steeds albums hoewel het gros me helemaal niks meer doet. Andermaal blijkt dat ik nog wel eens iets 'mis' zonder televisie en roddelbladen. Ik wist niet dat Kravitz ook een gevierd acteur zou zijn. Voor mij blijft het een muzikant die me in de jaren 1989 tot en met 1991 vooral van 'hoop' heeft voorzien. Eén van de weinige nieuwe namen uit die tijd die wist door te dringen bij een puisterige puber die alléén maar naar jaren zestig- en zeventig-muziek luisterde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten