rookpauze

Soul-xotica is al bijna zeven jaar een persoonlijke praatpaal. Negen van de tien keren gaat het over muziek en dat is niet zo gek: Negen van de tien keren draait het in mijn dagelijkse leven eveneens om muziek. Of is dat laatste inmiddels terug gedrongen? Uffelte heeft een positieve uitwerking op mij, maar dat geldt eveneens voor de Pioneer. Een jaar geleden is het bijna nog ondenkbaar dat ik op de fiets stap zonder koptelefoon en mp3-speler. Zelfs al is het een fietstochtje naar Meppel en terug, het móet met muziek gebeuren. Als ik tegenwoordig eens per maand de mp3-speler aan zet, is het veel en op de fiets al helemaal niet meer. Muziek blijft desondanks een belangrijke rol spelen zoals jullie ook dit jaar weer hebben kunnen merken. Toch gaat het soms ook over 'iets anders'. Vaak een wandel- of fietstocht, maar er zijn ook van die terugkerende onderwerpen. Neem nou het roken. In begin 2012 laat ik jullie weten te zijn gestopt. Wat denk je zelf? In mei 2015 ben ik ook vrij zelfverzekerd als het komt tot het dampen. Over twee maanden vier ik mijn vijfentwintigjarig jubileum als roker en dat is een mooie reden om weer eentje op te steken? Of om juist uit te maken en een trek van de damper te nemen? Ofwel: Het zoveelste deel in 'rookt-ie of rookt-ie het niet'.

Vader begint met roken in de midden jaren vijftig. Wanneer hij precies de overstap heeft gemaakt van shag naar sigaren is me niet bekend. Feit is dat ik niet anders weet dan dat vader sigaren rookte. Op het tafeltje in de woonkamer staan wel sigaretten in een potje voor eventueel bezoek, maar ik heb daar nooit iemand uit zien roken. Het potje verdwijnt als vader in de eerste week van 1988 zijn besluit neemt: Hij wil stoppen met roken. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Ik herinner me nog de geur van de kuur die hij volgt, maar het werkt afdoende bij hem. Hij heeft nooit weer gerookt. Iets waarvoor ik in 2016 nog altijd mijn pet afneem, ook al is 'heit' ons ruim vijf jaar geleden ontvallen. Dan is het begin 1992 en de jongste zoon wil 'iets' doen dat tegen de normen van de familie in gaat. Nee, ik hoef niks extreems te bedenken. Ik ben de eerste van de kinderen uit het gezin die begint met roken. Eerst zo nu en dan een sigaretje 'bietsen' in het clubhuis, in april koop ik mijn eerste eigen pakje Marlboro en doe daar ruim twee maanden mee. Ouders weten van niks en wijten de geur van tabak aan het clubhuis. In augustus ga ik over mijn enkel en ben twee weken gekluisterd aan huis. De nicotineverslaving wordt nu op de proef gesteld, maar ik vind het nog altijd 'stoer' van mezelf om iets 'anders' te doen. Eenmaal genezen, paf ik er weer op los. In december komt het uit dat ik rook. Kort daarop wordt de Marlboro-hobby té duur en leer ik 'sjekkies' draaien. Via halfzware shag bouw ik binnen een jaar op naar driekwart-Javaanse Jongens en uiteindelijk de zware Javaanse Jongens. Sigaren en pijp passeren in de midden jaren negentig de revue en niet te vergeten de pretsigaret. Zo scharrel ik de jaren negentig door en kom in 1998 aan in York.

Waarom heeft niemand me verteld dat de tabak hier schreeuwend duur is? Een pakje Drum kost omgerekend zesentwintig gulden voor vijftig gram. Je kan bijna goedkoper aan de heroïne. Bij een sigarenwinkel vind ik een shag welke per 12,5 en 25 gram gaat en beduidend goedkoper is. Nog steeds het dubbele van een pakje shag in Nederland, maar ja... er moet wel gerookt worden. In 1994 zeg ik: ,,Als het duurder wordt dan zeven gulden dan stop ik ermee". Juist, dat is 22 jaar geleden! Een paar weken later maak ik kennis met de goedkope Mayfair-sigaretten. Engelsen associëren shag met drugs en dat kun je niet gebruiken bij sollicitatiegesprekken. Mayfair mag dan extreem 'pauper' zijn, het ziet er een stuk netter uit! In Mossley profiteer ik van een vrachtwagenchauffeur die geregeld shag meeneemt vanuit Frankrijk. Opnieuw is het Drum en een enkele keer Gauloises. Met de verjaardag en kerst krijg ik vaak een pakje Old Holborn van iemand. Dat komt in de buurt van zware shag, maar zou in Nederland gebruikt worden om een pijp te stoppen. Eenmaal terug in Nederland geniet ik weer 'old school' van zware Javaanse Jongens. Soms stap ik terug naar de driekwart, vooral de eerste tijd bij Harrie in Tuk. Die heeft altijd een voorraad driekwart in de kast liggen en ik leen nog wel eens shag van hem als het financieel even niet uitkomt. In april 2001 heb ik ontzettend wild weekend en moet ik de eerste week al concluderen dat ik het niet ga redden. ,,Eerst shag kopen", denk ik bij mezelf. Tot die tijd heb ik steeds één pakje shag per keer gekocht. Deze dag ontdek ik wat ik maandelijks rook. ,,Dat moet goedkoper kunnen!". De volgende jaren experimenteer ik met verschillende soorten shag, ook wisselend in zwaarte, en heb door de jaren heen twee favorieten: Special Made en Look Out. Dat laatste móet wel omdat Special Made uit de handel gaat en er geen gelijke vervanger voor komt. Het is met shag net als met koffie: Alles went. Ik ben normaliter erg trouw aan Douwe Egberts qua zwart goud, maar heb sinds een paar maanden een goedkope koffie 'erbij' en weet nu al niet beter. Shag is de hoofdmoot, soms komt een sigaar voorbij. Pijp heb ik verschillende keren geprobeerd, maar dat blijkt toch niet mijn ding te zijn. Soms, als ik het me kan permitteren, een pakje sigaretten, maar dat is luxe.

Ik stop twee weken ná de drank met de nicotine. Ofwel: Voor eens in mijn leven overwin ik de stijfkop in mezelf en 'werk mee'. Als dit het beoogde resultaat heeft, maakt het ineens niet meer uit of ik wel of niet rook. Ik ga weer roken, ook al is het alleen maar om te kunnen 'ontspannen' en mezelf niet te vergrijpen aan de drankjes. Ik denk opnieuw jaren niet aan stoppen en dan komt Nijeveen in het vizier. De sneeuwwitte muren van de Julianastraat móeten wit blijven en dat is het moment waarop geïnteresseerd raak in elektronisch roken. Dat begint eerst met een 'sigaret' waarvan het 'filter' een stofje bevat dat gaat dampen door verhitting van de batterij. De smaak is goor en duidelijk teveel geënt op de filtersigaret. Het is het onrustige slapen dat maakt dat ik in februari 2012 weer even ga roken, maar... niet in huis! Dat mag wel in de bijkeuken. Dat hou ik ruim een jaar vol. Ik ben dan bij Wolfman Radio begonnen en doe sindskort de webcam aan tijdens uitzendingen. In het begin heb ik mijn 'rookpauzes': Een lap progrock van zeven minuten is genoeg om een saffie te doen in de bijkeuken. Met de camera is het een beetje raar om weg te lopen en zo sta ik mezelf toe tijdens uitzendingen te roken in de huiskamer. Het einde is al gauw zoek! Met name Lee ziet me geregeld roken voor de camera en begint aan te sturen op een 'vaper'. Bij onze ontmoeting in januari 2014 heeft hij net de tabak overboord gezet en dampt uitsluitend. Ik ben niet te overtuigen. Een jaar later probeert hij het opnieuw en dat is ook een tijd dat het kostenplaatje van de tabak me gaat tegenstaan. Veertig gram shag is nauwelijks genoeg voor twee dagen en dat gaat me teveel kosten. Lee rekent me voor wat dampen me ongeveer zou kosten. In mei ga ik overstag. Ik stop met de shag en koop mijn eerste E-Go. De duurzaamheid van het tankje valt me tegen en bovendien krijg ik niet een fijne 'klap' op de keel zoals ik gewend ben van de zware shag. In juli ga ik sigaren roken en vergeet alweer snel het dampen. Tijdens de vakantie is het ook niet praktisch en dan begint een periode van alléén maar sigaren. Als ik de laatste dag van de vakantie in Sleen een complete E-Go met batterij kwijt raak, spijt me dat toch wel.

Ik doe onderzoek en kom dan uit bij de GS Air van Eleaf. Met een langwerpige Tesla-batterij welke gemakkelijk een dag mee kan. Het dampt beter dan de E-Go, maar het kan nóg beter. In mei schaf ik mijn Eleaf iStick-boxmod aan. Waarom moet een damper de vorm hebben van een sigaret? Dit is de combinatie die ik nog altijd gebruik. Het kan nóg beter, maar met iedere keer nóg gaan ook een paar extra tientjes de deur uit en voorlopig kan ik het doen met de iStick en GS Air. Als ik in maart de boerderij heb bekeken, weet ik het zeker: Hier wordt onder geen beding gerookt! Het hoeft ook niet meer. Zelfs vanuit de 'studio' is het drie stappen naar de achtertuin. Een lang verhaal kort maken? In huis damp ik. Dat is niet erg want de geur blijft niet hangen en de damp zorgt niet voor aanslag op de muren en de gordijnen. 's Weekends rook ik hooguit drie sigaren per dag. Doordeweeks scheelt het wat mijn bezigheden zijn en met wie ik werk. In de sortering werk ik samen met een dame die iedere 'pauze' benut voor een rokertje. Dat zijn kostbare dagen. Als ik in de bezorging zit, moet ik ook vaker een sigaartje hebben. Ik zou zeggen: Minimaal twee per dag en een maximum van zes. In huis damp ik en op de fiets kan ik niet roken of dampen en dat scheelt ook flink! Voor de goede orde: Ik wíl niet stoppen met roken, daarvoor geniet ik nog teveel van de sigaartjes, maar als ik het kan voortzetten in dit stramien ben ik een tevreden mens!