Blauwe Bak Top 100: 60-51

De slaap houdt Wolfman Radio in haar greep. Er zijn twee die zich de afgelopen week ruim hebben verslapen voor hun shows en mij zou het na vorige week (twintig minuten vóór de show) niet meer gebeuren. Wat denk je? Tien minuten vóór drie! Dezelfde slaap heeft me vannacht ook naar bed gestuurd waardoor ik jullie een dag langer in spanning moet houden over het verloop van de Blauwe Bak Top 100. Zal ik het dan ook meteen over vanavond hebben? Ik heb vanavond een 'The Vinyl Countdown' van vier uren gepland. Vier uren radio is op zichzelf best te doen, maar vier uren live-radio met vinyl is loodzwaar. Met andere woorden: Ik weet niet of ik vanavond nog toe kom aan het volgende deel Blauwe Bak Top 100 of dat dit morgenavond gaat gebeuren. Ik moet hoognodig even lekker naar buiten, vandaar dat ik het op dit moment even bij één bericht hou. Vandaag tel ik af van nummer 60 naar de meest recente Week Spot op nummer 51.

60 Looking For The Same Thing-Kenya Collins & Mac Simmons (US, PM 108, 1972)
De dame laat zich zowel Kenya als Keanya noemen en als ik haar naam zie staan in de advertenties van Mark weet ik dat ik met kwaliteit te maken heb, alleen leg ik niet zo snel de link. Kenya Collins (ik hou deze spellingswijze aan) zorgt in 1979 voor een sensatie in The Casino in Wigan met het nummer 'Love Bandit'. Dat is dan reeds een paar jaar oud en genadeloos geflopt, maar in 1979 leert menig danser een routine op het nummer. Het verschijnt daarop al snel als een bootleg en een legale heruitgave waardoor de plaat al snel weer van de speellijsten verdwijnt. Best een lekker nummer met een aardige 'hook', maar ik kijk liever naar het onbekende werk. Ik vind twee singles van Kenya bij Mark. 'You Don't Own Me' is een matige cover van het nummer dat wij het beste kennen als 'Zeg Maar Niets Meer' en hierop wordt ze Keanya Collins genoemd. Dit duet met Mac Simmons valt in betere aarde. Lichtjaren verwijderd van 'Love Bandit' neigt dit meer naar blues dan naar Northern Soul.

59 Baby I Love You-Little Milton (US, Checker 1227, 1971)
Afgelopen week bood Mark nog een oudere versie aan van dit nummer, maar halverwege het luisteren naar het clipje moet ik vaststellen dat Little Milton voor mij de definitieve versie heeft afgeleverd. Voor de goede orde: Dit is niet een bekende 'Baby I Love You', het is dus niet Phil Spector-productie of een cover van Aretha Franklin. En ja... ik heb deze titel al eens in 'Listen Carefully' gehad in 'Tuesday Night Music Club' maar dan zonder het nummer van Little Milton. Ik leer de man in eerste instantie kennen via... de VPRO! Ik geloof dat Roel Bentz Van Den Berg ooit eens een mini-special heeft gemaakt voor de radio over Little Milton. Ik hap meteen toe als Marcus 'I Know What I Want' aanbiedt voor weinig en daar heb ik geen spijt van gehad. 'Baby I Love You' komt van de handel van Mark en heeft een tijdje nodig om te groeien. Het is pas in Sleen als ik het nummer echt op waarde ga schatten.

58 Give Me A Little Sign-Timmy Willis (UK, Epic S EPC 1309, 1972)
Wanneer ze zijn gestopt met 'nieuwe' muziek uit te vinden? Het antwoord is eenvoudig. Nooit. Zelfs vandaag wordt een nieuwe soort muziek uitgevonden, het is de schuld van platenmaatschappijen en radio dat de muziek alweer een tijdje 'stil' lijkt te staan. Maar toch... er is zoveel moois gemaakt in het verleden dat het heus niet erg is om zo nu en dan even stil te staan en al het goede uit het verleden samen te brengen in een nieuwe productie. Dit is omstreeks 1973 even aan de hand in de soul. Terwijl een groep als The Temptations krampachtig aansluiting probeert te vinden bij een rock-publiek en veel soul-groepen de oversteek naar funk maken, wordt er tevens een soort 'tijdloze' soul gemaakt. Het ontspannende van de vroegere opnames met de studiotechniek van nu. 'Zo worden ze niet meer gemaakt' is geen muziekstijl, maar de platen worden anno 2016 vaak aangeduid met deze woorden. Timmy Willis brengt niets nieuws onder de zon, het is bovenal de aanstekelijke 'hook' die het bij me doet. Hier krijg ik spontaan goede luim van.

57 You Got Me Going-Heart & Soul (US, Pickwick International PIP-6520, 1976)
Natuurlijk denken wij Nederlanders eerst aan thee, maar platenverzamelaars zullen ook direct denken aan het platenlabel? Pickwick is normaliter het platenlabel dat vertelt dat je de plaat beter kan laten liggen. De Arcade van de jaren zeventig uit dezelfde hoek als K-Tel. Niet te verwarren met Hallmark dat 'Top Of The Pops' voortbrengt. Bij Pickwick-albums is het maar de vraag of er studio-opnames zijn gebruikt. Voor de echte 'freak' kan dit nog wel eens een bijzondere opname bevatten maar voor wie ontspannen naar muziek wil luisteren, werken deze live-opnames vaak niet. Vanaf de late jaren zestig brengt Pickwick eveneens nieuwe singles uit en met name in 1975 doet het redelijk goede zaken met de disco-explosie. 'Blow Your Whistle' van Gary Toms Empire (1975) is de grootste hit op het Pickwick-label. 'You Got Me Going' van Heart & Soul had gemakkelijk in dat rijtje gekund, maar qua disco is er 'overkill' in 1976 en dit is andermaal een plaatje dat het niet heeft gered. Maar hee... Tavares staat weer niet in de Blauwe Bak Top 100, dus na veertig jaar toch een verdiende 57e plek voor Heart & Soul.

56 Show Me The Way-The Natura’elles (US, Venture VE 633, 1969)
Het kost me moeite. Wie Soul-xotica van de afgelopen vier jaar door bladert, zal merken dat de toon verandert bij het gebruik van het woord Northern Soul. Nu is de Northern Soul-liefhebberij niet afgelopen en kan ik nog altijd genieten van een fraai setje Northern Soul. Het is echter de groep verzamelaars en dj's die me het meest gaan tegenstaan. Sorry dat ik het zeg, maar ik vind ze een beetje kinderachtig. Ze kijken geen millimeter verder dan 'uptempo' en schiet vaak in de lach als ik een 'nieuwe ontdekking' zie: Een plaatje dat klinkt als tachtig andere plaatjes. Zouden ze die tachtig echt achter elkaar aan draaien? Ik vergrijp me nog maar zelden aan Northern Soul. The Natura'elles is een plaatje dat tussenbeide in zit. Er zijn meer progressieve soul-dj's die dit op een Northern-feest durven presenteren, maar eigenlijk neigt het meer naar 'crossover'. The Major IV ('Down In The Ghetto') is mijn enige Venture-ervaring en ik weet dat hun styreen erg besmettelijk is. Gelukkig doe ik huiswerk bij The Natura'elles en ontdek ik dat er een uiterst zeldzame vinyl-persing bestaat. Die vind ik bij een Deense verzamelaar op Discogs en, hier is-ie dan. Nog steeds last van een beetje 'distortion' in het eerste refrein, maar hij klinkt stukken beter dan de gemiddelde styreen-persing.

55 Don’t Put Off Today For Tomorrow-The Gill Singers (US, Psalms JS 7493, 1974)
December 2015. Juist, een jaar geleden. Waar denk ik als eerste aan? Post lopen. Meteen ook aan 'Don't Put Off Today For Tomorrow' en hoe dat een soundtrack is tijdens deze bezigheid. 'Don't put off today, today for tomorrow, cause tomorrow might be a little too late'. De zingende postbode. Ik heb een paar weken geleden hier de single genoemd van Tommy Sears welke Greg in de aanbieding heeft. Hij is tweemaal gezakt met de prijs en de laagste prijs is vijftig dollar. Ik heb me kapot gepiekerd want ik kan dit (met de verzendkosten) absoluut niet missen op dit moment. Dan het verlossende bericht van Greg dat-ie is verkocht. Niet aan mij en vast ook niet aan iemand die het me voor kerst gaat schenken. Ik leer deze van The Gill Singers eerst via het Youtube-kanaal van Greg kennen en het zit al snel in mijn hoofd gebakken. Dan biedt hij de plaat aan op een moment dat het me niet uit komt. Een week later laat hij de prijs zakken met vijf dollar en dán kan ik het wel. Eenmaal andermaal. Een single die zeldzamer is dan een Bugatti en die allemaal dezelfde krassen bezitten. Mint-exemplaren schijnen gewoon niet te bestaan... Welkom in de wereld van de 'rare gospel'. Nog altijd een heerlijk ontspannen nummer, ik zou het bijna folk-funk willen noemen (en in dezelfde categorie als voorgenoemde Tommy Sears).

54 This Girl-Cookin’ On 3 Burners (UK, Freestyle FSR-7057, 2009)
In de eindlijst van de Top 40 of de Mega Top 100 staat het ongetwijfeld in de top tien, in de Blauwe Bak Top 100 moet dit het doen met een 54e positie. Ik hoor de Kungs-remix van dit nummer op een ochtend bij QMusic lang voordat het een hit wordt. Ik ben de remix al gauw vergeten en krab mezelf op het hoofd. ,,Klopt het dat ik 'This Girl' van Cookin' On 3 Burners bij QMusic heb gehoord?". Voor de goede orde: Het nummer is niet nieuw voor mij. Ik kom de single regelmatig tegen alleen moet het vaak tientjes opbrengen. Het is namelijk al jaren erg in trek in de soul-dj-wereld. Ik ga meteen Discogs op en vind dit fraaie exemplaar voor tien pond bij een Engelse handelaar. Intussen weet ik ook dat de Franse producer Kungs een remix heeft gemaakt van het nummer en dankzij het oude woonadres op Discogs is de single weken onderweg. Als het Uffelte bereikt, staat Kungs al in de top tien. Gaat je nu niet meer lukken want vanzelfsprekend is de vraag naar het origineel alleen maar gestegen in de afgelopen maanden, dus tien pond is een utopie.

53 Ain’t Nobody Home-Howard Tate (US, Verve VK 10420, 1966)
Het is de fascinatie voor 'Geni' van Terri Bryant dat maakt dat ik een paar jaar geleden een fascinatie krijg voor soul op het Verve-label. Het is pas twee jaar geleden dat ik ontdek dat Howard Tate óók een versie heeft gedaan van 'Ain't Nobody Home'. Ook? Zijn uitvoering staat te boek als het origineel. Ik ken 'Ain't Nobody Home' vooral van B.B. King. Als deze in 1989 een hit heeft gehad met 'When Love Comes To Town' met U2, heeft de platenmaatschappij ook net een verzamel-cd uit met het werk van King. Als opvolger wordt dan gekozen voor 'Ain't Nobody Home'. De single van Howard Tate is niet bepaald zeldzaam. Een goed spelend exemplaar voor niet al teveel geld is de voornaamste reden voor de zoektocht. Ik vind dit exemplaar bij Record Shack op Discogs, de Oostenrijkse dealer waarmee ik nu geregeld zaken doe. Met geluidsclipje welke me vertelt dat Record Shack een conservatie kijk op de conditie heeft en dat het voor menig dj twee tot drie gradaties hoger ligt. Nieuw vinyl met een gaatje in het label is al snel 'VG' bij hem. Zo krijg ik deze voor een hele fraaie prijs.

52 A Life Time-Brothers Of Soul (US, Boo BOO 111, 1969)
De 'gebroeders' hebben een enorm aanzien in de soul-verzamelaarswereld en ik besef me dat ik snel moet reageren. Zo koop ik deze in een opwelling bij Mark. Als de plaat binnenkomt, ben ik er niet zo zeker van, maar vooruit maar... Het is uiteindelijk weer in Sleen en de weken erna dat het nummer gaat 'groeien'. Sterker nog: Als ik het eenmaal heb gehoord, zit het de rest van de dag in mijn hoofd. Bij de aanschaf acht ik een plek in de Top 100 niet reëel, maar het nummer heeft zich door de mixen heen naar een 52e plek weten te worstelen.

51 All I Need Is You Tonight-Arthur Prysock (US, Old Town OT 1000, 1976)
En tot slot onze Week Spot. Kijk hiervoor bij het bericht van afgelopen dinsdag. Nu straks eerst eens lekker naar buiten. Ik denk dat ik ga wandelen naar Havelte en terug.