De vijfde Blauwe Bak Top 100 en bij de vorige vier inleidingen staat steeds dezelfde zin? Iets in de trant van 'dat het ontzettend moeilijk is geweest, bla bla bla'. Als ik deze zin schrijf, krijg ik meteen een flashback naar de kinderplaybackshow op televisie in de jaren tachtig. De winnaar (m/v) is al halverwege de show 'bekend' en er zijn ook kinderen die duidelijk beneden de maat presteren, maar de jury wil ze allemaal moed in spreken. Als het zo 'ontzettend moeilijk' zou zijn, waarom zou ik dan jaar na jaar me bezig houden met zo'n lijst? Waarom heb ik dan enkele jaren lang ieder kwartaal een Top 40 gedaan? Juist, omdat het veel té leuk is om kritisch te kijken naar de aankopen. En omdat ik nu eenmaal dol ben op lijsten. Vóór Soul-xotica heb ik jaren een maandelijkse Top 100 Aller Tijden samengesteld. Aan de top evenveel diversiteit als bij de Top 2000, want ja... ook ik heb mijn 'alltime favourites'. Het leert me op 'een andere manier' te luisteren naar de aanwinsten. Het nummer mag zo goed 'passen' in de bak, maar... is het ook Top 100-waardig? Morgen trap ik de Blauwe Bak Top 100 af, vandaag een kleine beschouwing op het fenomeen zélf.
Hoe de Blauwe Bak aan zijn naam komt, zullen de meeste vaste bezoekers wel weten. Voor de vrij nieuwe bezoekers (welkom overigens!) nog even de uitleg. Het zal omstreeks 2006 zijn geweest dat ik een deel van mijn platen in De Buze heb staan, een jongerencentrum-annex-poppodium in Steenwijk. Ik draai de helft van de 'café-diensten' en maak daarbij volop gebruik van de twee Technics-draaitafels. De elpees in Albert Heijn-tassen en de singles in doosjes. Eén doosje is per ongeluk nat geworden en begint al met scheuren. Het weekend ervoor hebben we een evenement gehad en de organisatie daarvan heeft wat 'rommel' achtergelaten in de kleedkamer. Daartussen zit ook een blauw plastic huishoudmandje. Omdat mijn singles-doos het begint te begeven en de singles in het bakje passen, mag ik het hebben. Als de platen weer thuis zijn, is het blauwe bakje een soort van wees tussen alle gele en witte bakken. Als ik in 2008 iets serieuzer bezig ga met Northern Soul wil ik een apart bakje maken en de blauwe is beschikbaar. Dit blauwe mandje maakt ruim tien jaar later nog steeds deel uit van de soul-collectie, maar nu als eerste (van de drie) reserve-bakken. De échte parels staan in koffers met een capaciteit van 300 elk. Anno 2016 heb ik twee koffers en drie mandjes met 'soulful, groovy and funky' zoals ik het zelf zeg. De gospel is gelieerd aan de Blauwe Bak maar staat apart in een klein platenkoffertje dat bijna uit zijn voegen barst. In de Blauwe Bak Top 100 zijn de platen niet gescheiden: De parels, de reserve en de gospel staan kriskras door elkaar in de lijst.
In de eerste weken van dit jaar heb ik alle singles opnieuw gerubriceerd. Ofwel... alle bakken bevatten nu precies 135 singles en staan tevens zo geregistreerd zodat ik niet meer voor iedere aflevering van 'Raddraaien' naar zolder hoef. De Blauwe Bak-koffers zijn vóór januari ook overbevolkt, deze heb ik terug gebracht naar 300 per koffer (150 per rij). Even snel rekenen? 1005 singles in de beide koffers en de drie reserve-bakken en een stuk of zestig gospel-singles. Iedere aanwinst, Blauwe Bak of niet, betekent dat de platen in de bakken verschuiven. Bij de Blauwe Bak betekent het zelfs dat voor iedere aanwinst eentje uit de koffers de reserve in gaat. Vervolgens moet ik uit de reserve singles kiezen die terug gaan naar de 'algemene' jaren zestig, zeventig of tachtig-bakken. Soms doet dat pijn, maar ook wel bevrijdend. Ik heb immers ook 'Bohemian Rhapsodies' in de bakken staan die nauwelijks meer aan bod komen. Een paar voorbeelden? Eind 2013 ben ik helemaal bezeten van 'Stranger In My Arms' van The Cookies. Die plaat is al eens van koffer naar reserve-bak verhuisd, maar staat sinds een paar maanden in de jaren zestig. In 'Do The 45' komt het enkel aan bod in de week van het 'Week Spot kwartet'. Echt moeilijk heb ik het met 'Peanut Duck' van Marsha Gee. In 2009 één van de eerste knalharde Northern Soul-platen in de Blauwe Bak (het past dan nog nét in dat mandje). Gedurende de eerste jaren is dit voor mij een soort 'volkslied' geworden en een inspiratiebron bij zoektochten: Ik wil méér zoals deze hebben! Toch wint de melodie uiteindelijk weer en vooral sinds 2014 zoek ik het meer in de subtiele en melodieuze hoek. Marsha Gee blijft een 'novelty', maar tevens eentje waaraan ik steeds minder plezier krijg. Té vaak gehoord? Wellicht. Toch staat de plaat tot een paar weken geleden in de Blauwe Bak-koffer en weigert te vertrekken, want...? En dan kan ik weer een aantal zinnen terug, want het is puur uit sentimentele overwegingen. De plaat staat nu ongedraaid te zijn in de reserve-bak. De vraag is of die daar over een jaar ook nog staat.
In 2011 stel ik eens uit de losse pols een Blauwe Bak Top 40 samen. Er staan zelfs elpee-tracks tussen! De maanden erop koop ik zoveel platen dat ik in april 2012 een veel betere Blauwe Bak Top 40 kan maken en vanaf daar krijgt het een driemaandelijks vervolg tot de zomer van 2015. In november 2012 stel ik een Blauwe Bak Top 100 samen over platen die ik in 2012 heb gekocht en dat blijf ik voortzetten tot op de dag van heden. Hoewel... de lijst wordt gemaakt op 1 december en dus is de Top 100 van 2016 feitelijk die van december 2015 tot en met november 2016. De eventuele aanwinsten van deze maand gaan mee voor de Top 100 over 2017. Van vorig jaar december tot gisteren heb ik totaal 226 gekocht die nog steeds in de Blauwe Bak staan. Daaruit heb ik eerst 149 gezocht. Morgenmiddag draai ik in 'Do The 45' een greep uit die 49 singles die het niet hebben gehaald en daar zitten geheide klassiekers tussen (bijvoorbeeld 'Any Day Now' van Chuck Jackson). Ik ga komende week beslissen of ik de Top 100 op de radio in drie of vier delen ga doen. De Top 100 gaat op Soul-xotica in tien delen. Dit weekend en de volgende twee de onderste zestig. De top 40 start op 23 december en loopt door tot de finale op tweede kerstdag. De laatste week wil ik dan vooral benutten met terug kijken op het voorbije jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten