The Para-Monts heb ik gepland om over twee weken te doen als Week Spot. Misschien niet op de dinsdag zélf, maar wel daar om heen. Over twee weken vier ik namelijk mijn veertigste verjaardag, maar weet nog niet hoe en óf ik het op Soul-xotica ga vieren. Mijn oude fiets heeft het een paar weken geleden begeven en ik heb intussen wel een ander stalen ros, maar deze is niet echt geschikt voor lange fietstochten. Ik zoek intussen nog naar een aardige sportieve fiets voor de recreatieve tochten en als deze binnen nu en twee weken arriveert, dan bestaat een gerede kans dat ik een alternatief 'ge-Vecht' ga doen rond mijn verjaardag. Hoe dan ook: Voor The Para-Monts gun ik mezelf nog twee weken om schaarse informatie bijeen te harken. Wellicht toch maar eens brutaal Chicago-kenner Robert Pruter aanschrijven? Ik zou, hoe dan ook, vandaag in Chicago blijven. Eerst wil ik graag 'Look What You've Done For Me' van Contributors Of Soul doen, maar daar is he-le-maal niks over te vinden buiten de discografie van drie singles. Simtec & Wylie is zo'n naam die ik al vaker heb genoemd op Soul-xotica, maar waarbij ik nooit de diepte ben in gegaan. Nadat ik dit kantje vanochtend bij mijn ontbijt heb genoten, lijkt het voor mij erg logisch om 'Is It Meant To Be?' van Simtec & Wylie uit 1971 uit te roepen tot Week Spot.
Het eerste deel van het verhaal zal de vaste lezer niet onbekend voorkomen. Ik heb het vorige maand al eens verteld bij de betreffende 'Singles round-up', maar ook in november bij de Week Spot voor Cameo ('Good Company'). Ik woon pas een paar weken in Tuk als ik deze stoffige inbrengwinkel ontdek op het Steenwijkerdiep. Er bestaan dan al grootse plannen om het Steenwijkerdiep op de schop te nemen. Het plan zal aanvankelijk veel vertraging oplopen, maar vanaf 2003 gaat het allemaal snel. Op de plaats waar in 2000 deze inbrengwinkel zit, staat nu de Aldi-supermarkt. Hotel 'De Gouden Engel', de Edah en de showroom van de Opel-garage zijn verdwenen. Verderop op het Steenwijkerdiep, eerder een industrieterrein, is een complete nieuwbouwwijk verrezen. In vergelijking bij de situatie van nu is het aangezicht van het Steenwijkerdiep in 2000 'authentiek', hoewel de panden op de plek van de Aldi flink uitgeleefd zijn.
De prijzen zijn er billijk. Tot zover ik kan herinneren, ligt er geen enkele single die duurder is dan een gulden. Mijn eerste bezoek levert een stapeltje singles op zonder hoesjes. De meeste daarvan zijn inmiddels vervangen. De tweede keer duik ik de elpees in en heb daar geen seconde spijt van gehad. Topspul! 'Fiends And Angels Again' van Martha Velez staat voor 85 pond in de Rare Record Price Guide van 1995. 'Movements' van Johnny Harris is in de loop der jaren in prijs omhoog gegaan. 'Here's A Heart' van Frans Krassenburg die ik ernstig ben kwijtgeraakt. Of heb ik hem toch aan een kameraad uitgeleend? 'Gettin' Over The Hump' van Simtec & Wylie mag mee omdat de hoes en het label iets 'psychedelisch' uitstralen. Ik leer de elpee pas in 2003 kennen als ik een paar cassettebandjes heb opgenomen met album-tracks.
Simtec Simmons komt op 23 december 1944 ter wereld in Chicago. Wylee Dixon is ietsje ouder: Die wordt geboren op 19 maart 1936 in Columbus in Mississippi. In de vroege jaren zestig spelen de mannen afzonderlijk in verschillende groepen. Van Dixon is bekend dat hij achtereenvolgens lid is geweest van The Highway QC's, The Travelling Kings, Willie Dixon & The Big Wheels, Wyle Dixon & The Wheels en Wylie Dixon & The Tea Boxes Revue. Daarbij moet gesteld worden dat de 'Willie Dixon' gewoon Wylie zélf is en dat dit niets van doen heeft met de blues-zanger. Zijn begeleidingsband heeft eerder gespeeld als The Clefs Of Cavalry en The Southern Jubilees. Als Willie Dixon & The Big Wheels maakt Wylie zijn eerste single voor Federal in 1964. In 1965 en 1966 neemt hij voor verschillende labels platen op voordat 'How Long Must I Wait' als Wylee Dixon verschijnt bij Checker. De plaat wordt gepresenteerd als solo-werk van Dixon, maar in werkelijkheid zijn de vaste begeleiders van de partij: Bobby Pointer, James Carr en Robert Goley. Voor deze opname worden de gebroeders Simtec en Roland Simmons ingehuurd als voor respectievelijk gitaar en bas. Simtec maakt zijn debuut bij The Vermaharms en richt daarna met Ronald The Tea Boxes Band op. Na de single op Checker gaat Wylie verder met The Tea Boxes Revue.
In 1968 maakt Wylie Dixon een solo-plaat voor het Toddlin' Town-label: 'Gotta Hold On'. In hetzelfde jaar verschijnt ook 'Tea Box' van Simtec Simmons & The Mechanical Monster op het Maurci-label. Op dat plaatje zijn Simtec (gitaar), Roland (bas) en Bobby Pointer (slaggitaar en mechanische drums) te horen. The Computer And The Little Fooler is de naam die wordt gebruikt voor een instrumentaal plaatje dat ongetwijfeld ook stijf staat van de geluidseffecten. Eind 1967 gaat de band verder als Simtec Simmons & Band en wordt Simtec voor het eerst alleen genoemd op 'Laying It Down part 1' op een Maurcy-single uit 1968. Het is niemand minder dan de invloedrijke WVON-radiodeejay E. Rodney Jones dat Toddlin' Town ertoe beweegt om de heren samen op te nemen. E. Rodney Jones heeft zelf in 1968 een opvallend plaatje met 'R&B Time'. In 1969 verschijnt door zijn inbreng 'Sockin' Soul Power' op het Toddlin' Town-label, waarbij de volledige namen van beide heren wordt genoemd. Als dat goed bevalt, gaat het duo in 1969 verder als Simtec & Wylie.
Voor Sam & Dave drogen in 1969 de hits op en Simtec & Wylie lijkt in opperste paraatheid te staan om de titel van Sam & Dave over te nemen. Het heeft een even 'hard' geluid, terwijl beide stemmen prachtig kleuren. In 1971 verschijnt de elpee 'Gettin' Over The Hump' en hoewel het niet de grootste bestseller is, is het tot op de dag van heden erg geliefd onder liefhebbers van Chicago-soul en bij deejays vanwege de fijne 'breakbeats'. Mijn ultieme favoriet van het album 'You Just Can't Win', maar dat is één van de weinige nummers dat nooit op single is verschenen. Met name 'Gotta Get Over The Hump', 'Bootleggin' en de eigenzinnige versie van Rod Stewart's 'Maggie May' zijn de meest bekende singles van het album. Op de keerzijde van 'Maggie May' staat de Week Spot voor deze week: 'Is It Meant To Be?'. Ook hier weer een fijn ritme dat menig deejay heeft geïnspireerd, maar ook de observatie van 'What's Going On' van Marvin Gaye. Het beste uit twee werelden: Een midtempo 'swayer' waarbij het refrein hooguit iets te lang doorgaat op het einde. Voer voor de kniesoor, want de plaat is helemaal verdiend de Week Spot!
In de inleiding vermeld ik het bouwjaar '1971', dat is naar aanleiding van het verschijnen van de elpee 'Gettin' Over The Hump' en de Amerikaanse single op Mister Chand. 'Maggie May' verschijnt pas een jaar later op het Engelse Mercury-label. De single uit de illustratie is precies dezelfde die ik vorige maand heb gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten