Singles round-up: april 1

Het is niet nieuw voor mij, het is een gegeven waar ik al een paar jaar 'last' van heb. Ik scharrel de winters aardig door in vergelijking met een grijs verleden. Ik heb wel eens een week dat ik niet te gebruiken ben, maar geen langdurige periodes van neerslachtigheid. Als het eerste fraaie lenteweer zich aankondigt, zie ik met enige jaloezie toe hoe iedereen 'het ervan neemt', terwijl ik juist even het tegenovergestelde voel. Het duurt niet lang, maar het is niet de leukste periode. Het is alsof ik weer aan warmte en mooi weer moet 'wennen'. Momenteel is het niet anders. Het weer maakt me moe waar het me juist van een dot energie moest voorzien. Om toch een beetje op te fleuren, ben ik vanmiddag vóór het werk weer even bij 'De Tafel' geweest en heb ontdekt van wie het platenhandeltje is. Dit zijn de tien plaatjes die ik vandaag heb uitgezocht.

Mijn exemplaar van 'Summertime' van Billy Stewart is eind 2009 één van de slachtoffers van het 'kiwi-incident'. Tranen met tuiten want de fraaie single met dito fotohoes kan zo de kliko in. Het is juni 2012 als ik plots enorm veel zin krijg in 'Summertime'. Ik kijk op Marktplaats en zie de single mét fotohoes voor erg weinig staan bij iemand in Uffelte. Zo maak ik kennis met Bart en hij nodigt me uit om bij hem thuis langs te komen. Bart blijkt een winkeltje achter huis te hebben en ik doe flink boodschappen bij hem. Ik beloof nog een keer terug te komen, maar het komt er niet van. Dan is het bijna een jaar geleden dat ik héél vroeg op zaterdagmorgen wakker word. Opeens zie ik het wel zitten even naar Uffelte toe te fietsen en daarna de lucht in te gaan met 'Do The 45'. Ik bel hem op en hij verontschuldigt zich: Hij is momenteel niet thuis. Waar dat 'thuis' is? Ik heb in maart een kaartje van hem gezien op het prikbord van de supermarkt in Havelte, maar momenteel schijnt hij in Warnsveld te wonen. Het goede nieuws is dat hij wekelijks zijn handeltje bij 'De Tafel' komt aanvullen en dus heb ik stiekem een abonnement genomen op de inbrengwinkel. Vandaag heb ik zeven uit zijn bak gekocht en drie van een andere 'tafel'.

* The Beach Boys- Then I Kissed Her (NL, Capitol, 1967)
Ik weet zo snel niet uit mijn hoofd of ik deze al had. Feit is dat ik nooit echt kapot ben geweest van The Beach Boys' versie van 'Then I Kissed Her'. Bij deze kan ik me niet voorstellen wat de aanleiding van de prijs is geweest. Het plaatje zit in de Nederlandse fotohoes. Okay, er is een beetje op geschreven, maar verder is die erg gaaf. Verder heeft de eerste eigenaar (m/v) leukoplast geplakt op de labels en zijn/haar naam erop geschreven. Dat is voor de verzamelaar meteen een minder stuk interessant, maar ik maal er niet om! Vijftig cent voor een fraaie Beach Boys-single met fotohoes? Ik doe het er voor!

* The Beach Boys- Do It Again (NL, Capitol, 1968)
Van de andere 'tafel'. De winkel mag dan 'De Tafel' heten en het idee hebben van een vlooienmarkt, toch zijn de 'tafels' ingericht in kasten. Buiten iemand met piraten-spul en minder interessant pop-werk zijn dit de enige twee 'tafels' met singles. Tafel 10 heeft twee euro als vaste prijs voor de singles. Daar zitten hele leuke dingen tussen. Bij deze van The Beach Boys twijfel ik even. Geen fotohoes... Ach, vooruit, ik kan het eerst wel even met deze stellen. De single zit in een hoesje van de Utrechtse verzamelaars-winkel De Grammophoonwinkel. Getuige het telefoonnummer is het van voor 1995, want het bestaat nog uit negen cijfers. De single zelf is redelijk gaaf.

* Eric Clapton- Lay Down Sally (US, RSO, 1977)
Ik ben niet een hele grote Eric Clapton-fan, maar van 'Lay Down Sally' krijg ik al twintig jaar goede luim. Hij is slechts vijftig cent en voor dat geld durf ik de gok wel aan. Het is immers dat ontzettend gezellige styreen en ik heb niet de beste ervaringen met Polydor-gerelateerd styreen uit de midden jaren zeventig. Deze heeft de tand des tijds goed doorstaan en buiten een enkele keer 'The Vinyl Countdown' zal die niet gedraaid worden, dus hij kan best!

* Petula Clark- So Wunderbar Verliebt Zu Sein (Duitsland, Vogue, 1966)
Ik heb jaren geleden al eens 'Verzeih Die Dummen Tränen' gekocht van Petula Clark: Een Duitse vertaling van 'My Love' met eveneens een Duitse versie van 'You're The One' op de keerzijde. Zo'n kleurig en fleurig fotohoesje van Petula in het Duits is een hebbedingetje en het is omdat het maar een euro hoeft te kosten. Qua Engelse artiesten in het Duits heb ik mindere voorbeelden gehoord en 'So Wunderbar' ('I Couldn't Live Without Your Love' in het Engels) is gewoon een leuk nummer.

* The Dave Clark Five- Can't You See That She's Mine (NL, Columbia, 1964)
Opnieuw een single van de 'tafel' van twee euro per stuk. Een plaatje dat ik niet iedere dag tegenkom en dat nog ontbreekt in de verzameling, verder is het slikken bij deze single. Het is namelijk niet echt in een nieuwstaat.

* Hans Dulfer & De Perikels- Red Red Libanon (NL, EMI, 1977)
Als ik een jaar geleden een Schijf van 5 doe over 'drugs' ben ik naarstig op zoek naar een opname van 'Red Red Libanon' maar kan deze niet vinden. Heb ik wat gemist? Ik denk het niet. De originele versie van Hans Dulfer's Ritmo Natural blijft op mijn verlanglijstje staan, maar deze is ook zeer welkom. En... hij komt in de Blauwe Bak! Niet vanwege 'Red Red Libanon', maar vanwege de b-kant: 'I Need Some Money'. De laatste is een stevige jazzfunk-track welke tegen de disco aanleunt.

* Greg Kihn Band- Jeopardy (NL, Beserkley, 1983)
En die heb ik al! Maar... het was ook niet de bedoeling om thuis te komen met deze. Ik onderdruk een kreet als ik 'Motorcycle Emptiness' van Manic Street Preachers in mijn handen hou. Omdat de handel van Bart over het algemeen wel goed zit, vind ik het niet nodig om de inhoud te controleren. Dat doe ik pas als ik thuis kom en zie dan tot mijn schrik dat 'Jeopardy' onderdak heeft gevonden in het hoesje van de Preachers. Jammer! Gelukkig heb ik het telefoonnummer nog van Bart, ik denk dat ik hem ga vragen of hij even in het hoesje van 'Jeopardy' wil kijken. Die Manic Street Preachers-single is zo eentje waarvan ik nooit zou verwachten dat ik die op vinylsingle zou krijgen.

* The Love Sculpture- Sabre Dance (Zuid-Afrika, Parlophone, 1969)
'Ons maak musiek vir Suid-Afrika', staat achterop het label-hoesje van EMI-Brigadiers. Ik heb in het verleden nog wel eens een Australische single uitgescholden voor een Zuid-Afrikaanse persing, maar bij deze is het helemaal duidelijk. Ook de typografie op het label doet me denken aan die van The Caravelles, waar ik nog steeds niet achter ben voor welke markt die geperst is. 'Sabre Dance' is héél zacht opgenomen op deze bewuste persing, maar het maakt niet veel uit. Het is meer een plaatje 'voor de heb', als het dan toch zo nodig moet, draai ik liever de uitvoering van Ekseption. Op de b-kant staat een fraai liedje van Dave Edmunds: 'Think Of Love'. Deze heeft ook een fatsoenlijker volume.

* Sandie Shaw- Run (UK, Pye, 1966)
Voor Sandie heb ik een eeuwig zwak. Even denk ik 'dat ene' nummer te hebben gevonden dat momenteel zo wordt gewaardeerd in Northern-kringen en daardoor een flinke prijs moet opbrengen. Helaas! Dat is 'Don't Run Away', naar het schijnt alleen in Engeland uitgebracht. 'Run' is een ander nummer, maar zeker niet minder dan dat we van Sandie Shaw gewend zijn. Als er niet een bootleg onderweg was met een klassieke 'end-of-nighter', dan had Sandie in de reserve-Blauwe Bak gemogen met 'Long Walk Home'.

* The Troggs- Night Of The Long Grass (NL, Fontana, 1967)
Die single heb ik al, maar niet zo fraai als deze en ook niet met het aardige fotohoesje.

In navolging van vorig jaar gaat de tweede Singles round-up een 'Singles boot-up' worden, want ik verwacht nog vijf bootlegs vanuit Engeland. 'Fingers crossed' dat deze er zaterdag zijn!