Ik verontschuldig me in 2012 bijna voor het feit dat 'het niet een stamper is zoals we gewend zijn'. Drie jaar later kan ik daar smakelijk om lachen. Hoe bedoel je? Okay, het is geen 'Peanut Duck' van Marsha Gee, maar toch heeft 'Nothing Worse Than Being Alone' van The Ad-Libs een grote schare fans in de Northern Soul. Omdat ik in het begin de mp3-speler niet op 'random' weet te krijgen, hoor ik dit nummer heel vaak in de eerste weken van de 'Northern Soul Jukebox'. The Ad-Libs is de tweede band na The Accents als ik me niet vergis. Ace Spectrum vind ik begin 2012 te 'modern', daar zal ik pas volgend jaar voor zwichten. De 'Northern Soul Jukebox' is in alle opzichten een kennismaking. Ik leer compleet 'nieuwe' namen kennen, maar ontdek bij bijvoorbeeld The Ad-Libs dat het zoveel méér heeft gemaakt dan alleen 'dat ene hitje'. De Wikipedia-pagina van de groep behandelt uitsluitend die hit en rafelt het op het laatst af, maar met name in Engeland is de groep sinds 1967 alleen maar in aanzien gegroeid. Ik heb dus een prachtige Northern Soul-klassieker gestrikt als Week Spot in week 14 van 2012: 'Nothing Worse Than Being Alone' van The Ad-Libs (1969).
Ik ben in de eerste maanden van 2012 nogal eens naïef. Ik hoor een plaatje op de mp3-speler, ga vervolgens zoeken op Ebay om daarna idiote biedingen te doen. Ik leer 'Nothing Worse Than Being Alone' pas waarderen als ik mijn intrek in Nijeveen heb genomen en regelmatig naar Steenwijk fiets om de Rembrandtstraat leeg te halen. Hoewel ik dan echt speur naar dijenkletsers van de bovenste plank, 'val' ik voor het geluid van 'Nothing Worse'. Ik doe een beetje huiswerk en daaruit blijkt in 2012 dat de plaat lastig is en dat er bootlegs van in omloop zijn. Als dat waar is, dan moet een origineel zeldzaam zijn? Ik kom dit exemplaar tegen en het bieden kan beginnen. Ik win de single voor zesentwintig pond. Ik denk dat ik niet goed genoeg heb rondgekeken, want zeker het laatste jaar heb ik betere exemplaren gezien voor rond de vijftien euro. Overigens heb ik nooit een bootleg kunnen ontwaren, er staat me iets van bij dat het in de midden jaren zeventig in Engeland op Contempo is uitgebracht. En dat laatste is dan weer een officieel label en geen bootleg. Mij hoor je niet klagen! Ik ben inmiddels geheel gewend aan het feit dat de plaat een beetje 'golft' en dat het niet ver van styreen-'distortion' zit. Als klap op de vuurpijl heeft 'Nothing Worse' een uitstekende b-kant: 'If She Wants Him'. Het is lastig kiezen als ik deze single uit het hoesje haal.
The Arabians, The Creators en The Cheers is wat er vooraf gaat aan The Ad-Libs. Overigens is dat dan weer niet The Cheers van 'Take Me To Paradise', deze groep heeft schijnbaar geen platen gemaakt. The Ad-Libs wordt in 1964 samengesteld uit deze groepen, allemaal afkomstig uit Bayonne in New Jersey. Mary Ann Thomas is de leadzangeres en de heren Hugh Harris, Danny Austin, Norman Donegan en David Watt verzorgen de mannelijke doowop-begeleiding. Dit geeft de groep een heel apart geluid dat nog steeds moeilijk is te plaatsen. Het wordt zowel in de hoek van de doowop als de meidengroepen gestopt, dit laatste vanwege Thomas. De groep komt onder contract bij het nieuwe Blue Cat-label. De eerste single is meteen een schot in de roos: 'The Boy From New York City' zal de leidraad vormen voor The Ad-Libs. Wikipedia mag daar dan niks over zeggen, maar op het laatst is het zelfs een molensteem om de nek voor de groep. Het bereikt een zesde plek op de Rhythm & Blues en een achtste positie in de Billboard. Het nummer is tot op de dag van heden een titel die niet mag missen op een cd van 'jukebox-oldies'. De Engelse popgroep The Darts heeft in 1978 andermaal een succes met het nummer en nu ook in Nederland.
Voor The Ad-Libs lijkt het even snel afgelopen dan dat het is begonnen, maar schijn bedriegt. 'He Ain't No Angel' is hekkensluiter in de Billboard Hot 100 en geen spoor van deze plaat op de R&B. Het maakt buiten deze twee titels om nog een duo voor Blue Cat. In 1966 verschijnt een single op Karen en een eerste versie van 'New York In The Dark' op Eskee. 'Don't Ever Leave Me' uit 1967 is een eenmalig uitstapje op Philips en tenslotte verschijnt de meest algemene 'New York In The Dark' op A.G.P. Die laatste staat te boek als een plaat die schier onmogelijk in een goede conditie is te vinden. Laatst werd nog eentje aangeboden voor een record-bedrag. Wij armetierige dj's moeten het dan maar doen met de Soul City-persing en zie ik dat de plaat in 1996 opnieuw is geperst. Ik ga maar eens op zoek naar die laatste. Mary Ann verlaat de groep na deze single en wordt vervangen door Linda Goodson.
Hoewel Shelby Singleton in 1969 net is binnengelopen met 'Harper Valley PTA' van Jeanne C. Riley en daarmee capabel is geworden om de Sun-catalogus over te nemen, speelt hij in 1969 de heren Van McCoy en Joe Cobb een 'eigen' label toe. Dit duo zwaait de scepter bij Share en de platen van The Ad-Libs zijn daarvan de meest opvallende. Het levert zelfs nog een héél klein hitje op als 'Giving Up' een 34e plek op de R&B behaalt. 'Nothing Worse' blijft geheel onderbelicht op dit gebied en dat is eeuwig zonde! Zowel dit als de uitstekende b-kant 'If She Wants Him' zijn gevallen van pure Van McCoy-magie. De waardering van 'Giving Up' op de R&B helpt de groep weer iets omhoog en in 1970 mag het een eenmalige single verzorgen voor Capitol: 'Love Me'.
Hoewel 'New York In The Dark' en 'Nothing Worse' beide in de begin jaren zeventig worden opgepikt in de Engelse Northern Soul-scene, zijn het rustige jaren voor de groep zélf. Dat komt in 1975 onder contract bij de manager van Chris Bartley en deze voegt zich dan bij de groep. Linda Goodson wordt vervangen door ene Natalie waarvan de achternaam onbekend is. 'I Don't Need No Fortune Teller' uit 1977 is een uitstekende Modern Soul-klassieker, doch lichtjaren verwijderd van de hit uit 1965 die de groep blijft achtervolgen. Volgens Wikipedia valt in 1981 het doek, maar ik weet te vertellen dat dit pas na 1988 is gebeurd. Ook al is de bezetting van de laatste Ad-Libs niet meer bekend. David Watt krijgt complicaties bij zijn longontsteking en ontvalt ons op 5 december 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten