Na zo'n achterstand is het tijd om weer even de turbo aan te zetten. Vandaag en morgen een dubbel bericht en we zitten immers weer op schema. Vandaag een dubbele Raddraaier. Ik begin met een single die in de jaren tachtig-bakken zit. Nog niet zo heel lang overigens want de single heeft de afgelopen acht jaar 'gezworven'. Ik weet lange tijd niet zo goed wat ik met de plaat aan moet en eigenlijk is dat ook niet veranderd, wél heb ik hem een paar weken een plekje gegeven. De jaren tachtig-bakken bevatten alle singles van na 1979 en dus hoort die hier thuis, want deze Raddraaier stamt uit 2006. Trouwens ook in datzelfde jaar gekocht van één van de leden, maar niet naar aanleiding van een optreden. Nee, ik heb Masonic Youth nooit 'live' in actie gezien en wellicht had ik dat moeten doen om deze single te 'begrijpen'. De eerste Raddraaier van deze maandag is 'Going Down' van Masonic Youth (2006).
Op een donderdagavond in 2004 loop ik door Zwolle. Het is koopavond en ik ben daar om mijn tweede (en laatste) minidisc-speler te kopen en ook een paar elpees. Het is de periode dat ik als 'Sideburner' werk voor Digginfordirt (dan nog nét Rockandroll.nl geheten). Opeens zie ik een affiche van een ska-optreden in een Zwolse kraakkroeg. Een paar weken later herinner ik me precies op tijd dat die avond het bewuste concert is en ik stap op de trein. Zo stap ik de eerste keer de CO-9 binnen. Een paar weken later ben ik opnieuw van de partij als De Vopo's en Kädävérbäk daar moeten spelen en vanaf dat moment ben ik blijven 'hangen'. Ik verover snel een plaatsje achter de bar en de mensen daar vinden het wel okay. CO-9 heeft vrijwel iedere week concerten, meestal crustcore en andere onstuimige en alternatieve muziek. Op een woensdagavond is daar een optreden van het Amerikaanse Crank Sturgeon. Dit is de eerste keer dat ik kennis maak met het fenomeen 'harsh noise'. Als 'voorprogramma' doet Shab El-Kebap iets met een krat electronica op een draaiende wasmachine en verovert Mayoman mijn hart door flink te kliederen met mayonaise en met de kreet 'De noise zit in je hoofd'. Bijna een jaar later zie ik het Antwerpse Dirk Freenoise op K-(RAA)-K3 (zie: De dolle roes) en vanaf dat moment krijg ik de smaak écht te pakken. Je kan er filosofieën aan vastplakken, maar dat is iets dat Marc me ooit ten strengste heeft verboden en dus doe ik het ook niet. Het is gewoon 'kicken' en niets meer of minder!
De eerste keer dat ik naar 'De Hondenkoekjesfabriek' in Nieuwleusen kom, is niet ten bate van een noise-optreden. Ik heb een paar maanden ervoor kennis gemaakt met Danielle Lemaire op het Femmes-festival en zij speelt daar op een donderdagavond als 'support' voor de Amerikaanse Nora Keyes. Ik heb de pech dat ik op de heenweg 'verzuip' in een regenbui, maar gelukkig wordt 'De Hondenkoekjesfabriek' bewoond en kan ik voor een avondje kleding lenen terwijl de mijne de wasdroger in gaat. Het is die avond en de volgende morgen dat ik kennis maak met Marc. Cartoonist en 'noise'-muzikant, maar bovenal een erg geschikte kerel! Het is dankzij deze ervaring dat ik daarna praktisch geen evenement meer mis (eentje vanwege slecht weer...). In de zomer van 2006 is het voor mij even 'noise en experimenteel' wat de klok slaat. Ik luister thuis uitsluitend naar de VPRO op 747AM (tegenwoordig Radio 5) en maak zodoende kennis met elektro-akoestiek en andere 'vreemde' klanken. Op 5 augustus 2006 fiets ik met Kerwin naar 'De Hondenkoekjesfabriek' voor een noise-festival. Het is zijn kennismaking nadat ik hem al eens iets had laten horen en hij gaat helemaal overstag! Voordat we zondagmiddag weer terug fietsen, laat Marc weten dat hij zijn 'distro' kwijt wil: Hij heeft honderden platen, cd's en cassettes, allemaal onafhankelijk uitgebracht en vaak onderling geruild. Het zijn plaatjes die uitsluitend binnen 'de scene' blijven en vaak worden verkocht bij festivals en concerten. Ik zoek een flinke stapel uit en daar zit ook deze van Masonic Youth tussen.
Masonic Youth is feitelijk een duo van genoemde Marc en Johnny Van De Koolwijk. De laatste is vooral bekend als bassist van de Nederlandse hardcoreband Mainstrike, maar hanteert in bands als Reaching Forward en Downslide eveneens de zangmicrofoon. Het geluid van Masonic Youth is niet anders te omschrijven als 'donker'. Het heeft niets te maken met de 'prulnoise' zoals ik dat gewend ben, het is elektronisch en de mannen gebruiken samples van uiteenlopende namen als Erik Satie en Flamman & Abraxas. De single 'Going Down' verschijnt in 2006 op het Deense Smittekilde Records. Hoewel ik in die tijd vaak genoeg ben uitgenodigd om naar een optreden te komen, komt het er steeds niet van. Ik denk dat ik naar aanleiding van deze Raddraaier de plaat deze week nog eens ga opzetten.
In november 2007 wordt nog één festival gehouden in 'De Hondenkoekjesfabriek': Penisfest. Kerwin heeft in Marc een fan gekregen en hij wordt uitgenodigd het feest te openen. ,,Jij moet meedoen", krijg ik te horen. Tja, wat moet ik doen? De ochtend vóór het optreden, onder invloed van heel veel drank, krijg ik opeens een ingeving. Ik koop bij de C1000 een spuitfles curry en mayonaise en op de onstuimige klanken van Kerwin smeer ik me compleet in met de bende. Ik heb dan alleen een boxershort aan... Het is het begin van het duo met Kerwin, we zullen het zo nog twee keer doen, al laat ik het wel om me nog eens in te smeren van snacksauzen. Ik heb, geloof ik, wel drie uren onder de douche gestaan en rook het toen nog steeds!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten