30. Life Is What You Make It-Tapestry (US, Capitol 4067, 1975)
Ik neem de eerste twee weken van 2015 vrijaf van het werk om 'bij te tanken'. Het is een kostbare periode, want ik heb nu bijvoorbeeld tijd om een de platenhandel op Discogs nader te bekijken. Ik stuit op iemand die een zeer merkwaardige manier van 'graden' erop na houdt, maar achteraf gezien is hij 'helemaal mijn man'. Hij heeft vooral veel 'koopjes', ruim duizend platen van beneden de vijf pond. Ik doe flink boodschappen bij hem en doe de duurdere single van The Caprells op de koop toe. Deze van Tapestry hoeft bijvoorbeeld niet meer dan twee pond te kosten en daarvoor heb je dan toch een heerlijk stuk vroege disco. Disco uit een periode dat het nog creatief is, voordat de heren Stigwood en Moroder om de hoek komen en het een platvloerse 'beat' wordt. Ik krijg goede luim van deze single en dus mag die op dertig.
29. I Keep Forgettin'-Cuppy Records' Studio Band (US, Soulelujah! COS 011, 1965, re: 2013)
Feit is dat The Thornton Sisters in 1965 een versie opnemen van het Leiber/Stoller-nummer 'I Keep Forgettin'. Dat wordt gedaan voor een kleine platenfirma met de naam Cuppy Records. Ik weet niets af over de totstandkoming van deze versie, maar dit is blijkbaar de begeleidingsgroep van The Thornton Sisters dat een heerlijk ontspannen en tegelijk o zo funky uitvoering doet van hetzelfde 'I Keep Forgettin'. De opname blijft tot 2013 op de plank liggen en wordt dan door het Amerikaanse kwaliteitslabel Cultures Of Soul uitgebracht in de Soulelujah!-serie. De andere kant is een andere vroege funk-klassieker, Irene Reid's 'Dirty Old Man', maar gezien in deze Blauwe Bak Top 40 geen ruimte is voor 'dubbele noteringen' van een single, valt deze buiten de boot.
28. I Don't Know-Contributors Of Soul (US, New Miss HA-123, 1970)
Een jaar geleden is deze single opeens in veelvoud te krijgen. Hetzelfde als een jaar daarvoor met 'Lonely Girl' van Miss Madeline. Er schijnt een partijtje in een pakhuis te zijn gevonden, maar ik heb een jaar geleden het vermoeden dat het een nieuwe groep is met een sterk retro-geluid. Niet dus! Het komt uit Chicago en maakt deze single in 1970. Hier heb ik echt moeten dubben, want doorgaans draai ik vaker de b-kant: 'Look What You Done For Me'. Maar ik moet een keuze maken en deze is gevallen op de officiële a-kant.
27. Same Kind Of Thing-Syl Johnson (US, Twinight 119, 1971)
Johnson is zonder twijfel dé grote ster van Twinight. Hij scoort in 1969 een grote hit voor het label met 'Is It Because I'm Black'. Toch neemt Johnson vaak zijn platen op in de Hi-studio van Willie Mitchell in Tennessee en dat is opvallend voor iemand die onder contract staat van een maatschappij in Chicago. Mitchell werkt zó graag met Johnson dat hij eventueel in 1971 Syl verleidt om Twinight te verlaten. Dat is de genadeklap voor het toch al in problemen verkerende label. Syl Johnson zal op Hi zijn grootste successen scoren. In maart 1971 verschijnt 'Get Ready', een vertraagde funky versie van de Temptations-hit. Op de b-kant staat echter een nummer met een zeer hoog Northern Soul-gehalte en ik geef uiteindelijk de voorkeur aan dit vrijwel onontdekte 'Same Kind Of Thing'. Na 'Get Ready' zal Johnson nog één plaat maken voor Twinight en dan de overstap naar Hi maken.
26. The Love You Gave To Me-The Continental 4 (US, Jay Walking JW-013, 1971) De opname van 'The Way I Love You' van The Continental 4 op de 'Northern Soul Jukebox' zet me in eerste instantie op het verkeerde been. Het is een slechte opname van een nog veel mindere single. De klasse welke klinkt vanuit het harde gekraak vertelt me dat dit een superzeldzame single moet zijn. Dat valt reuze mee! De plaat is in nieuwstaat ook niet heel erg duur. Toch ga ik eerst voor deze 'underdog' van The Continental 4 omdat het in klasse niet onderdoet voor 'The Way I Love You' en deze helemaal zo goedkoop is als patat zonder saus.
25. The Way I Feel About You-Bonnie & Lee (US, Fairmount F-1024, 1967)
Het heeft met 'Packin' Up' van Damon Fox te maken dat ik een fascinatie heb voor het Fairmount-label. Buiten de gezochte Damon Fox (en dan de oorspronkelijke vinyl-persing, niet de styreen bootleg) om is Fairmount niet zo heel bijzonder, het is gewoon een onderdeeltje van het machtige Cameo Parkway-concern. Outta Sight heeft een paar jaar geleden een tweetal Fairmount-singles uitgebracht met op iedere kant een 'winnaar' van het label. Zo komt de genoemde Damon Fox ook bij mij in de koffers. De andere single bevat 'False Alarm' van Tari Stevens met op de flip 'The Way I Feel About You' van Bonnie & Lee. Ik heb lang getwijfeld, maar ontdek dan dat het origineel voor een redelijke prijs is te bemachtigen. Daar slaag ik in december in. Ondanks de Outta Sight-uitgave schijnt het nummer ontzettend ondergewaardeerd te zijn en dat terwijl deze Northern Soul en 'crossover' weet te verenigen.
24. What Will I Do-The Van Dykes (US, Mala MALA 530, 1966)
Met name de Amerikaanse Ebay biedt veel geluidsclips van de singles die te koop worden aangeboden. 'What you see is what you get', is in Amerika een groot goed. Je zou de verkoper immers voor de rechter kunnen dagen? Op Discogs is het bijvoegen van geluidsclips iets héél ongewoons. Jammer, want wat een 'Ex' is voor de ene is een 'VG-' voor een ander. Eén Duitse handelaar heeft een paar geluidsclips beschikbaar, waaronder bij de advertentie van The Van Dykes. Het krijgt het predikaat 'G' mee, dat voor 'Good' staat maar eigenlijk helemaal niet 'goed' is. De geluidsclip laat een lichte ruis en een keihard geluid horen en ik snap nog steeds niet waarom dit een 'G' is. Toch niet omdat het plastic label verweerd is? Ofwel, dit is één van de beste koopjes die ik in de afgelopen maanden heb gedaan, want het is een topexemplaar!
23. I'm The One To Do It-Jackie Wilson (US, Brunswick 55336, 1969)
Het klootjesvolk heeft Otis Redding, maar ik kies toch vaak voor Jackie Wilson als mijn 'koning van de soul'. Natuurlijk mag de invloed van Sam Cooke en Ray Charles evenmin onderschat worden, maar Wilson kan helemaal niks verkeerd doen bij mij. 'I'm The One To Do It' is een nummer van Jackie Wilson dat erg in trek is, maar slechts beperkt voorradig. Buiten de Amerikaanse persing van 'Higher & Higher' is deze alleen in Frankrijk als b-kant uitgebracht, de Duitse heeft bijvoorbeeld 'Somebody Up There Likes You' als keerzijde. In december slaag ik er dan eindelijk in een zéér fraai exemplaar voor weinig binnen te halen.
22. I've Gone Too Far-The Salem Travelers (US, Checker CK 1243, 1971)
Omdat ik denk dat ik nog overboden ga worden op 'Children Of The Spirit' van The Salem Travelers Of Chicago, koop ik deze van een oude bekende uit Engeland. Het resultaat is dat ik inmiddels twee singles van The Salem Travelers in de bakken heb staan. Het overige werk uit de jaren zestig is zéér interessant, dus ik sluit niet uit dat er een derde of vierde single bij komt. 'I've Gone Too Far' is nog een beetje onontdekt terrein voor de dj's , maar ik help het lot graag een handje!
21. I Can Be-The Brother Love (US, Sound Of Soul SOS-202, 1971)
Leuk! Ik ontdek net dat The Brother Love eind 1971 een gospel-single heeft gemaakt voor Epic. Die staat nu al op mijn verlanglijstje. 'I Can Be' is een vreemd geval. Het staat al maanden weg te kwijnen bij Buydiscorecords en ik kan me maar niet voorstellen waarom. Hier stráált de klasse vanaf en de vraagprijs is bedroevend laag. Ik doe er zo gezegd mijn voordeel mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten