Nee, ik weiger het. Ik klaag bij iedere samenstelling van de Blauwe Bak Top 40 (en de jaarlijkse Top 100) dat het lastig is geweest en dat ik het nóóit meer wil doen. Omdat ik in de Top 40 van het eerste kwartaal ook de platen uit december mee reken, is de Top 40 van een jaar geleden een knaller van begin tot einde. Eind januari kan ik al gemakkelijk een Top 40 samenstellen uit de voorgaande twee maanden en eind maart is de schade nóg ernstiger. Toch kan ik stellen dat de samenstelling erg gemakkelijk is gegaan. Ik heb bij iedere maand platen geschrapt totdat ik bij tien per maand uitkwam. Natuurlijk heeft dat pijn gedaan, want er zijn 'beauties' buiten de lijst gevallen. Uiteindelijk is het binnen een uurtje gepiept. De 'dubbele noteringen' van eerder zijn van de baan, ik moest écht een favoriete kant kiezen, hoe lastig het soms ook is. Dit weekend presenteer ik jullie het resultaat, vandaag de aftelling van 40 naar 31.
40. Be My Lady-The Dynamic Tints (US, Twinight 145, 1971)
Ik moet bekennen dat ik de plaat al eens eerder heb beluisterd, maar in oktober ga ik overstag voor 'To Love Someone' van The Kaldirons. Een plaatje dat me op een nieuw spoor zal zetten. Ik heb in begin 2013 even het voornemen om de catalogus van Golden World te verzamelen, maar bots al snel tegen een paar 'dure' platen op. In het geval van Twinight zijn er ook een paar lastige, maar het merendeel van de Twinight-singles heb ik tot nu toe redelijk goedkoop binnengehaald. En allemaal hebben ze dezelfde kwaliteit als The Kaldirons. De naam Twinight zullen we vaker tegenkomen dit weekend. The Dynamic Tints is de meest recente aanvulling in de Twinight-verzameling, wederom zo'n fijn 'crossover'-moment waarbij het moeilijk is voor te stellen dat dit toen compleet genegeerd is. Er worden kwalitatief héél wat mindere platen verkocht voor veel meer geld.
39. Hope We Have-The Artistics (US, Brunswick 55301, 1966)
Weer zo'n plaat die ik al jaren ken, maar waar ik zomaar opeens heel veel zin in krijg. Dat is het geval van afgelopen december. Mijn Duitse maat biedt eerst eentje aan, maar daar word ik overboden. De tweede keer heb ik iets beter huiswerk gedaan. Ik weet dan dat 'Hope We Have' in de vroege jaren zeventig in Engeland is uitgebracht en die ziet er best aantrekkelijk uit. Ik zet wederom voorzichtig in maar nu met de Engelse persing in het achterhoofd. Het blijkt tussen kerst en oud en nieuw precies genoeg te zijn om de plaat binnen te halen. Eigenlijk staat de single te boek als 'double-sider', maar 'I'm Gonna Miss You' klinkt niet echt fijn. 'Hope We Have' hangt tegen de 'distortion' aan en dus ben ik extra voorzichtig geworden met dit plaatje. Dat kan de relatief lage notering verklaren, hoewel er ook schitterende nummers buiten de boot zijn gevallen.
38. Let's Praise The Lord-The Voices For Christ (US, One Way OW 0011, 1978)
In de Top 40 van het derde kwartaal van 2014 vinden we op 38 'God Gave Me A Song' van Interdenominational Youth Choir Of Washington DC & Maryland. Hierbij de laagst genoteerde gospel, want in deze editie staan de gospelplaten kriskras door de lijst heen. Ik heb eindelijk toegegeven aan mijn verlangen. Voor de goede orde: Ik heb de kerk en het christelijk geloof al jaren geleden buiten de deur gezet. Het enthousiasme voor gospelplaten is dus niet vanuit religieuze overweging, maar puur de interesse voor een onderbelichte 'scene' met vele onontdekte parels. Het wordt her en der wel verzameld, maar in vergelijking met Northern Soul en reguliere funk is het een klein groepje fanatieke verzamelaars. Als die tegen elkaar gaan opbieden, is het feest. Zo kost het me enige zweetdruppels om deze van The Voices For Christ binnen te halen. De geluidsclip laat de eerste 30 seconden horen en deze zijn wel hoopvol. Bij binnenkomst valt die ietsje tegen, maar intussen heb ik het lied toch op waarde weten te schatten.
37. Are You Tellin' Me Goodbye-The Broadways (US, MGM K13486, 1966)
Ik kan de vinger in verschillende richtingen wijzen, maar misschien ben ik Chris Anderton nog wel de meeste dank verschuldigd. De 'set' die hij 1n 1994 draait tijdens 'Radio's First All Nighter' bij de regionale omroep van Wigan is echt een 'ear-opener' voor mij. Deze opname komt trouwens in begin 2014 beschikbaar middels een podcast van de Rarenorthernsoul-mensen. Ik maak middels deze podcast kennis met 'It's More Than I Deserve' van Joey Gee, maar Anderton draait ook een paar beduidend 'langzame' nummers voor een 'allnighter'. 'Ballad-with-a-beat', wordt dat in jargon genoemd. The Broadways heeft twee singles gemaakt in 1966 die allemaal in datzelfde idioom vallen. Het is vooral 'You Just Don't Know' dat een paar weken geleden mijn hart heeft gestolen, maar dat is een lastige om te vinden. Ik heb me intussen tevreden gesteld met deze b-kant van 'Goin' Goin' Gone', dat misschien nog net ietsje mooier is!
36. Keep On Movin'-Patti Drew (US, Capitol 2121, 1968)
Hoewel de snellere b-kant deze week de Week Spot is, ga ik de laatste tijd toch vaker voor mid-tempo. Refreintjes die niet zomaar in een standaard-fotolijstje zijn verpakt, maar in een massief houten lijst met allerhande ingewerkte tierelantijnen. Dat is wellicht de beste manier om het te omschrijven. 'Keep On Movin' heeft ook een volledig orkest, dramatische achtergrond-vocalen en extra dik aangezette refreinen. Toch moet ik erkennen dat ik in het begin heb moeten wennen aan 'Keep On Movin'.
35. Precious Memories-The Other Brothers (US, Renaissance '76' R-5051, 1976)
Een bijzonder plaatje met een bijzondere fascinatie. Ik kan aanvankelijk niet geloven dat het exemplaar bij Rarenorthernsoul als 'Mint' wordt omschreven. Het geluidsclipje klinkt erg stoffig. Het is pas als ik de plaat via Youtube weet te ontwaren dat ik het begrijp: De plaat is namelijk ontzettend mono opgenomen. Anno 1976 brengen Amerikaanse platenmaatschappijen geregeld promo's uit met een stereo- en mono-kant. Die laatste is dan bedoeld voor de AM-radiostations, want in de midden jaren zeventig zijn de FM-stations in Amerika nog een schaars goed. De platenkoper kan in dat jaar toch al rekenen op een fatsoenlijke stereo-opname. Welnu, in het geval van The Other Brothers bestaat gewoon geen stereo-persing. Het ding is opgenomen in een studio uit vervlogen tijden terwijl The Other Brothers wel gebruik maakt van modern instrumentarium. De synthesizer klinkt bijna macaber in deze opzet. Als de plaat in stereo was geweest, was het gewoon een erg middelmatig ding geweest, maar dit mono-geluid fascineert me.
34. Right On Be Free-The Voices Of East Harlem (Frankrijk, Elektra INT. 80254, 1970)
Oudejaarsdag 2012. Ik heb net twee maanden daarvoor Peter over de vloer gehad en kijk die dag eens bij zijn handel op Marktplaats. Ik zie daartussen deze single van The Voices Of East Harlem staan. Ik beluister beide kanten via Youtube en ben meteen onder de indruk van 'Right On Be Free'. Ik vraag Peter of hij de plaat nog heeft en, zo ja, of hij hem apart wil leggen. Daarop krijg ik geen antwoord en ik ben het voorval een maand later vergeten. Een paar weken geleden hebben we dan toch de 'return' gedaan en tot mijn grote verrassing bevat het ook deze single. Nu heb ik inmiddels geleerd dat The Voices Of East Harlem een single heeft gemaakt die erg in trek is bij funk-verzamelaars en even hoop ik dat het 'Right On Be Free' is. Nee, dat is niet het geval, maar... 'Right On Be Free' is minstens zó goed. Het is overigens de b-kant van het, in mijn optiek, nauwelijks interessante 'No No No'.
33. Tow A Way Zone-Diane Jenkins (US, Creative Funk 12002, 1973)
De single die me kennis heeft laten maken met Diane Jenkins verwacht ik ergens dit jaar nog wel. Ondanks dat de plaatjes niet te versmaden zijn en geduldig wachten op een 'big break', zijn deze vooralsnog spotgoedkoop te bemachtigen. 'Tow-A-Way Zone' is losjes gebruikt voor 'You Pulled A Fast One', de 'comeback'-single van The Flirtations van een paar jaar geleden, maar toch heeft dit weinig zoden aan de dijk gezet voor Jenkins. Het plaatje wordt in bepaalde cirkels erg gewaardeerd, maar zolang een hoge prijs bepalend is voor de kwaliteit zit er voorlopig niet meer in voor dit plaatje. Ik zal hem desondanks met veel plezier grijs draaien!
32. Mixed-Up Shook-Up Girl-Patty & The Emblems (US, Herald H-590, 1964)
'I'm Gonna Love You A Long Long Time' van Patty & The Emblems is één van de vele zonnestraal-momenten van de 'Northern Soul Jukebox', een plaatje dat je met twee klapbanden in de stromende regen nog steeds naar de fietsenmaker doet huppelen. Dit nummer is echter een 'toppertje' in de Northern Soul-scene en daar zullen de prijzen ook naar zijn. Dit in tegenstelling tot de eerste single van Patty. 'Mixed-Up Shook-Up Girl', met een zeer vroege 'credit' voor Leon Huff als schrijver, is een plaat waar de soul van afdruipt, maar dat desondanks nog steeds voor billijke prijzen wordt aangeboden. Dit voelt aan als een kleine missie, want deze verdient meer!
31. I Got It-The Masqueraders (US, Bell BELL 733, 1968)
Eén van de allerleukste Facebook-groepen van het moment is 'Under 50 Pounds Soul Society'. Omdat niet iedereen een onuitputtelijke bankrekening heeft, staan hier de plaatjes centraal die minder dan vijftig pond hebben gekocht. Voor de leek is dat nog een flink bedrag, maar in de 'serieuze' soul-verzamelaarshoek wordt neerbuigend gedaan naar platen van beneden de vijftig pond. Ten onrechte, want er zijn plaatjes die klinken alsof ze een paar honderd waard zijn, maar in werkelijkheid voor stuivers en centen te koop zijn. Vanmorgen werd daar 'Lonely In A Crowd', de b-kant van 'I Don't Know How', van The Superlatives geplaatst. Degene had de plaat zojuist voor vijftien pond in nieuwstaat gekocht. Hij staat niet alleen in de verbazing, ik heb de plaat vorig jaar gekocht voor vijf pond in dezelfde veronderstelling dat die véél meer waard zou zijn. Hetzelfde geldt ook een beetje voor 'I Got It' van The Masqueraders. Tussen de duizend euro-platen staan soms dingen die ik voor nog geen kwartje in de koffers wil hebben, terwijl een top-plaat als deze nóóit meer dan vijftien pond gaat worden. Verderop in deze lijst vinden we nog een paar héle dure platen, maar hier is andermaal het bewijs dat je voor weinig nog steeds veel lol kan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten