Ik had wellicht deze plaat al bijna een jaar geleden kunnen presenteren, maar ik heb in eerste instantie een vooroordeel bij The Valdons. De beschrijving kan nog zo lovend zijn, het gegeven dat een jaren zeventig-band een paar nummers opnieuw heeft ingespeeld, doet mij niet opveren uit mijn stoel. Ik sla de geluidsclips steevast over en kijk bij de 'originele' platen. Nu kan ik vaststellen dat ik mezelf in het afgelopen jaar tekort heb gedaan, want ook een jaar geleden was ik hier helemaal warm voor gelopen! De beschuldigende vinger is snel gelegd, de vaak nogal zouteloze Ian Levine-producties zijn hier debet aan. En hoewel de liefde en het vakmanschap is terug te horen in de paar nieuwe Sonic Wax-demo's, kies ik liever voor het origineel. Hoewel een originele 'Ain't Nothin' Like Your Love' van The Charisma Band (1974) vele malen duurder is dan de 50 pond voor de nieuwe Sonic Wax-demo en de bootleg uit 1975 ook al behoorlijk gewild is. Die heb ik afgelopen weekend aan mijn neus voorbij zien gaan. Uithuilen en opnieuw beginnen en met 'Stop, Wait A Minute Girl' van The Valdons is dat geen lastige opgave. Wat hou ik van deze plaat! Ik kon dus onmogelijk wachten het moest meteen de Week Spot worden.
De 'obscure' soul is 'booming business'. Plaatjes welke je tien jaar geleden nog voor dollar-centen in de 'dusties' kon vinden, zijn nu opeens 'hot property' en brengen honderden dollars op. Een fraai voorbeeld daar van is 'mijn' 'I Can't Go Without You' van Dorothy Morrison, eveneens een oude Week Spot. Het verhaal gaat dat de plaat eind jaren negentig redelijk eenvoudig is te vinden voor dubbeltjes-werk. Inmiddels zit de plaat tussen de honderd en honderdvijftig dollar. De platenmaatschappijen spelen er graag op in door het uitbrengen van gelimiteerde vinyl-boxen en is er een keur aan verzamel-cd's verkrijgbaar. Zo is daar het platenlabel Secret Stash, dat tracht het beste uit twee werelden te verenigen. Enerzijds brengt het compilaties op de markt van zeer lastig te vinden opnames, aan de andere kant 'verleidt' het veteranen om opnieuw de studio in te gaan voor een nieuwe single. Secret Stash heeft qua nieuwe producties een eigen geluid dat dicht tegen het Daptone-geluid aan hangt. Soul met een hoofdletter S, soms met een funky ondertoontje, maar bovenal muziek die als het leven zélf is.
Zo verschijnt in 2012 een verzameld werk over de Twin Cities Soul-beweging van Minnesota. Minneapolis en St.Paul zijn de twee steden in dat geval en hoewel het niet tot de verleiding spreekt als bijvoorbeeld Chicago, Detroit of New Orleans, hebben de steden een spoor van bekende bands en artiesten achtergelaten: Van The Andrews Sisters via Bob Dylan tot Soul Asylum. En dan mogen we ook zeker onze kleine Koninklijke Paarsheid niet vergeten. Dan zitten we meteen ook in de hoek waar Secret Stash de dubbel-elpee op heeft gebaseerd: De funk en soul uit de Twin Cities. The Valdons is eveneens vertegenwoordigd met een aantal nummers, maar ik weet niet of dit onuitgebrachte demo's zijn of dat de groep daadwerkelijk platen heeft opgenomen. Het zijn niet de nummers van de Secret Stash-singles die inmiddels zijn verschenen. The Valdons zijn meest actief in de vroege jaren zeventig en bestaat uit de heren Monroe Wright, William Clark, Maurice Young, Clifton Curtis en Napoleon Crayton. Ze worden begeleid door de band Navajo Train. In 1971 neemt de groep een aantal demo's op, die echter niet-afgemaakt in een doos op zolder komen te staan. De tand des tijds doet de rest en nadat 'Twin Cities Funk & Soul: Lost Grooves From Minneapolis/St. Paul 1964-1979' is verschenen, komen de banden van zolder. De banden lijden onder een hevige ruis en zijn her en der 'weggevreten'. De oorspronkelijke leden worden opgetrommeld en aan de hand van de demo's neemt The Valdons met Secret Stash-huisband The Lakers de nummers op zoals ze dat in 1971 hadden willen doen. Het resultaat is verbluffend.
'Stop, Wait A Minute Girl' is dermate geliefd dat de single inmiddels een tweede oplage kent. Hoewel het prijsverschil nog minimaal is, heb ik toch heel bewust gekozen voor de eerste persing met het goudkleurige label. Tegenwoordig worden ze geleverd met gele etiketten. De opname spreekt boekdelen. Dit is een wervelwind van nauwelijks twee minuten. Een jagend tempo dat een Northern Soul-dancing in extase had kunnen brengen, maar bovendien met crossover-trekjes in een heerlijk 'modern vintage' sausje. Sinds een paar maanden is daar een tweede single van The Valdons: 'Just How Much Can One Man Stand'. Beduidend minder opzwepend dan 'Stop', maar wederom een crossover-klapper van de bovenste plank. Bovendien is hiervan de demo best te genieten, vandaar dat Secret Stash zowel de nieuwe opname van 2013 als de originele demo heeft gekoppeld. Omdat ik geen 'overkill' wil creëren, heb ik de aankoop van die single even uitgesteld. Toch plaag ik mezelf ermee, want ik kan niet wachten totdat ik die in mijn shows kan presenteren!
Helaas heeft Secret Stash geen opnames van 94 East kunnen achterhalen, deze band heeft namelijk een piepjonge Prince Roger Nelson in de gelederen. Wel zijn er her en der connecties te herleiden tot Morris Day & The Time. De eerste oplage van de dubbel-elpee is stijf uitverkocht, daarbij hoort een bonus-single van The Valdons. Die zetten we dus ook meteen maar bij op het verlanglijstje, want de kans is groot dat die ooit nog eens apart wordt aangeleverd. Ik hoop dat The Valdons binnenkort weer in de studio gaat met The Lakers, want dit smaakt naar meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten