Nou..., volgens mij had ik dit niet beter kunnen plannen? Na deze Raddraaier is er nog eentje te gaan en dan ben ik klaar voor de tiende serie. Dan is het ook bijna drie jaar geleden dat Raddraaien een aarzelende start heeft gekregen. De volgende serie wordt uitgebreider ten opzichte van de eerste negen series. Ik heb namelijk alleen al 39 bakken met jaren zestig, zeventig en tachtig en verder zal ik een aantal Blauwe Bakken aanvullen. De volgende serie wordt dus 45 afleveringen (of daaromtrent). Ik vergeet de Raddraaiers uit deze serie en begin bij iedere bak vooraan te tellen. Verder zal het principe niet veranderen: Nog steeds moet er een bericht van normale lengte geschreven worden. Een uitgebreide biografie of juist een herinnering of associatie met de plaat en de artiest. Na Feder heb ik vandaag in Raddraaien een andere Fransman te gast: Julien Clerc staat centraal met zijn single 'Elle Voulait Qu'On L'Appelle Venise' (1976), hierna gewoon 'Venise' te noemen...
Ik weet niet of Julien Clerc huisdieren heeft, maar anders is het dubbel feest op Werelddierendag. Paul Alain Leclerc wordt namelijk geboren op 4 oktober 1947 in Parijs. Als zesjarige krijgt de jonge Paul pianolessen. Hij luistert enerzijds naar de verzameling klassieke platen van zijn vader, maar het is zijn moeder die de liedjes van Georges Brassens en Edith Piaf in zijn leven brengt. Als dertienjarige heeft hij het klavier zo goed onder controle en een perfect gehoor ontwikkeld, dat hij de liedjes van de radio moeiteloos mee speelt. Tijdens zijn studie ontmoet hij Maurice Vallet en Etienne Roda-Gil. Onder invloed van hen begint Clerc zijn eerste liedjes te schrijven en te vertolken. Hij krijgt in 1968 een platencontract bij Pathé-Marconi en op datzelfde moment neemt hij de naam Julien Clerc aan. Zijn titelloze debuutalbum komt uit in 1968. Het is geen 'overnight sensation', maar Clerc speelt zichzelf wel in het vizier van Gilbert Becaud. Als deze gevierde zanger een serie concerten doet in de Olympia, is Clerc de opwarmer. Het resulteert in meerdere optredens in dit prestigieuze theater.
In 1969 krijgt Clerc een rol in de Franse vertaling van 'Hair', iets dat hem alleen maar populairder zal maken onder de vrouwelijke Franse bevolking. Nederland ligt zelfs vóór op België als het komt tot 'het ontdekken' van Julien Clerc. In 1974 stormt bij ons 'Si On Chantait' de Top 40 binnen en eindigt nipt in de top tien. 'Ce N'est Rien' wordt verkozen tot Alarmschijf, maar doet het eind 1974 een stuk bescheidener op de Top 40. 1975 is in Nederland een rustig jaar voor Clerc, maar in 1976 is de zanger te bewonderen in de eerste televisie-uitzending van Veronica. 'Venise' is vooral een radio-hit, het bereikt slechts een veertiende plek in onze Top 40. Met de opvolger is het helemaal raak: 'This Melody' komt op nummer 1 en zal mans' grootste hit worden in ons land. 1976 is als een wervelstorm voor Clerc, daarna neemt de interesse af. In 1987 heeft hij onverwacht een zomerhit met 'Helene', maar het zorgt niet voor succes op de lange duur.
In 2008 neemt Clerc een album op met duetten waarbij zijn liedjes zijn vertaald. Jan Rot neemt 'This Melody' onder de loep en dat resulteert in 'Eén Melodie'. Rob De Nijs heeft de eer het resultaat te mogen zingen met Clerc en het duo behaalt een bescheiden positie in de Mega Top 100. Clerc is nog immer actief, heeft ook al een paar klassieke uitstapjes gedaan en denkt voorlopig nog niet aan pensionering.
Ik mag een talenknobbel hebben, maar Frans heb ik nooit gehad op school en heb me ook nooit echt verdiept in de taal. Voor mij is 'Venise', evenals andere Franse liedjes, volslagen abracadabra voor mij, het is het opgewekte in de plaat dat me heeft aangespoord tot de aankoop. Komt erbij dat de single destijds spotgoedkoop was bij de kringloopwinkel in Zwolle, dus ik hoefde geen honger te lijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten