Vandaag ga ik met veel tromgeroffel en een aangerukte fanfare de negende serie Raddraaien besluiten. Ik kan meteen door, want de opzet voor de tiende serie is klaar. Helaas, ik kwam nét twee bakken tekort om aan 45 Raddraaiers te komen, maar met het oog op op de vele singles die ik nog terug moet zetten, gaat dat in de elfde serie zeker lukken! De volgende serie bestaat uit 43 Raddraaiers: Vijftien uit de jaren zestig, vijftien uit de jaren zeventig, zes uit de jaren tachtig en zeven uit de Blauwe Bak. En in de Gouden Gids springen we van de K naar de L, dus de komende drie jaar hoef ik geen Gouden Gids! De negende serie Raddraaien komt ten einde middels een hoesje dat al vele malen heeft gesierd op Soul-xotica in de afgelopen vijf jaar. Het is een échte 'parel' in mijn collectie en met een verhaal dat leuk blijft om te vertellen: 'Guide Me Orion' van Flaming Youth (1969). Ten opzichte van voorgaande berichten heb ik weer wat nieuwe informatie gevonden over deze merkwaardige groep...
Vanaf augustus zal Sunrise Records weer regelmatig terugkeren op Soul-xotica. Wie de berichten van 2011 heeft gelezen, kent de naam ten overvloede: Sunrise Records is een 'dekmantel' voor een coffeeshop in Sneek uit de vroege jaren negentig. Voorin de zaak staan schappen met elpees voor een tientje per stuk. Op de grond bakken met singles voor een gulden en eentje op de toonbank met 'dure' singles voor vijf gulden per stuk. Ik haal daar wekelijks een single van vijf gulden en één of twee van een gulden. Hoewel? Pas vanaf januari 1991, want dat is wanneer de vijf gulden-bak zijn intrede doet. Ik kan jaren later concluderen dat veel platen uit die vijf gulden-bak zelfs anno 2015 dik betaald zijn, maar er zitten ook een paar exoten tussen. Neem nou die gekke plaat van Flaming Youth. Totaal geen informatie op de hoes of op het platenlabel. Wel vier koppen die ik aanvankelijk associeer met Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich. Het is op dit gevoel dat ik zo'n groen briefje uit mijn portemonnee tover en de plaat aan mijn collectie toevoeg.
Ik geloof dat het niet eerder dan 1997 is voordat ik ontdek dat het de eerste professionele band is geweest van Phil Collins. Die zien we bovenaan op het hoesje. Een vrij unieke foto want Collins heeft daar nog enige bedekking van de hoofdhuid. Als ik vervolgens de vraagprijs zie voor een Engelse single van Flaming Youth (en dus ook zonder zo'n fraai fotohoesje met songtekst op de achterkant), begint het me te duizelen. Wat zou er van mijn leven zijn terecht gekomen als ik deze plaat destijds niet had gekocht? Ik zou gefaald hebben als platenverzamelaar! Welnu, ik ben nog altijd zeer gelukkig dat ik hem in de bak heb en draai hem ook altijd nog met veel plezier. Het is een gekke plaat, maar wel een hele goeie!
Ronnie Caryl en Gordon Smith wisselen onderling van gitaar en basgitaar, Brian Chatton is de toetsenist en Phil Collins, zoals verwacht, de drummer. In de nadagen van de groep komt Rod Mayall bij de band. Hij speelt orgel en rond deze tijd heeft Flaming Youth het pad van de popmuziek verlaten en is meer bezig met vrije improvisatie. Daar is in 1969 even geen sprake van. De groep komt onder contract bij Fontana. Dat heeft met onder andere The Kaleidoscope meerdere psychedelische bands onder haar hoede en weet ook hoe belangrijk een elpee is voor zo'n groep. Er wordt dus niet verwacht van Flaming Youth dat ze eerst een hitsingle gaan scoren. Als het toevallig gebeurt, is dat mooi meegenomen. New Musical Express bericht in november 1969 dat de groep een televisie-special van een anderhalf uur heeft opgenomen in Nederland ter promotie van het album: 'Ark 2'. Ik begrijp uit een eerder bericht op Soul-xotica dat de sterren en planeten op een 'religieuze' manier worden benaderd. De bronnen komen en gaan. In 2010 heb ik nog de beschikking over een web-versie van 'The Garden Of Delights' van Vernon Joynson, maar ik ben de link al tijden kwijt. 'Guide Me Orion' klinkt als een devoot gebed over een dreunend orgel. Phil Collins valt in bij de refreintjes en daar heeft het opeens alles weg van een swingende gospel.
In 1970 valt het doek voor Flaming Youth. Collins en Caryl doen auditie bij Genesis. Caryl wordt niet aangenomen, maar Collins mag blijven. Caryl zal Collins bij latere solo-tournees vergezellen als gitarist. Chatton formeert in de jaren tachtig de band Boys Don't Cry en Collins speelt mee op een liedje van hun tweede elpee. Boys Don't Cry is een band met humor. Hele bevolkingsgroepen denken nog steeds dat ze de naam hebben geleend van The Cure, maar de waarheid blijkt anders. Het stamt af van 'Be quiet... big boys don't cry' uit 'I'm Not In Love' van 10CC. Bij wijze van ludieke grap staat op het tweede album van Boys Don't Cry een instrumentaal nummer met 'The Cure' als titel.
Wat zoiets nu waard is? Ik heb er nooit over nagedacht want ik heb ook nooit erover nagedacht om de plaat van de hand te doen. Mijn fotohoesje is smetteloos (dus zonder de naam in één van de gezichten) en met alleen een stempel van de platenzaak achterop het hoesje. De plaat zélf is erg goed geconserveerd, zeker als je er rekening mee houdt hoeveel naalden deze plaat heeft gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten