Ik had vorige week beloofd om meteen in de eerste week met een 'Singles round-up' te komen, bij nader inzien zou het dan nu over vier singles gaan waarvan zelfs nog eentje onderweg is. In het weekend loopt een veiling af van een bootleg, dus die wil ik eveneens nog even afwachten. Het origineel van die single is in 1975 al erg schaars, hoewel het schijfje dan nog maar twee jaar oud is en de bootleg staat inmiddels ook hoog aangeschreven. Ik ben vooralsnog de enige bieder voor tien pond, laten we hopen dat ik hem voor die prijs aan de koffers mag toevoegen. Dan gaan we maar snel verder met het staartje Raddraaien. Tot vanavond zette ik de titels van de Raddraaiers in alfabetische volgorde en dat bepaalde dan weer de volgorde voor de volgende serie. Ik begin de tiende serie helemaal overnieuw. Ik ben de afgelopen maanden druk bezig om singles terug te zetten en dat betekent enerzijds een verschuiving en anderzijds dat er bakken bij zijn gekomen. De volgende serie zal naar verwachting 42 kandidaten hebben in plaats van 39. De Raddraaier van vandaag komt uit de tweede jaren tachtig-bak en is 'Buffalo Stance' van Neneh Cherry (1989).
Ik zou nimmer zover gaan om tot afpersing over te gaan, maar doorgaans heb ik weinig op met Linda De Mol. Het is slechts eens dat ik een band voel met de presentatrice. Als Linda in een interview wordt gevraagd aan wie ze een enorme hekel heeft, antwoordt die: ,,Neneh Cherry! Ik háát dat mens!". Als veertienjarige zit ik tot over mijn hoofd in de jaren zestig en zeventig en wellicht is Neneh Cherry daar mede verantwoordelijk voor. Toch heb ik in de loop der jaren mijn mening bijgesteld ten aanzien van Neneh Cherry. In 1996 betovert ze me met haar 'Woman' en sinds een paar jaar ben ik druk bezig om de vinylsingles uit haar 'Raw Like Sushi'-periode bij elkaar te scharrelen. Hoewel ik 'Buffalo Stance' anno 2015 best kan waarderen, kan ik ook nog steeds in het nummer horen waarom ik het in 1989 zo verschrikkelijk vond...
Neneh mag komende dinsdag 51 kaarsjes uitblazen. Een snel rekensommetje. Ik dacht dat Neneh piepjong was toen 'Buffalo Stance' op de markt kwam, maar ik heb vanavond geleerd dat ze dan al reeds tien jaar professioneel aan de weg timmert. Neneh wordt geboren in het Zweedse Stockholm. Hoewel haar vader de muzikant Ahmadu Jah is, draagt Neneh in eerste instantie de naam van haar moeder: Karlsson. Monica 'Moki' Karlsson trouwt kort daarop met de jazzmuzikant Don Cherry. Buiten dat Neneh de achternaam van Don krijgt, beschouwt ze hem ook als haar vader. Moeder is kunstenares en het gezin Cherry trekt naar een oud schoolgebouw in de buurt van Hässleholm. Hun huis is een open gemeenschap voor kunstenaars en muzikanten. In de vroege jaren zeventig verhuist het gezin naar Amerika en vanaf dat moment zal Neneh New York als haar thuis beschouwen. Don Cherry onderneemt in 1978 een tournee met onder andere de Engelse band The Slits. Neneh heeft even daarvoor haar schoolboeken in een hoek gegooid en is naar Londen getogen. Neneh leert The Slits kennen vóór de tournee en Neneh zal hen vergezellen tijdens die ronde. Ze woont met Ari Up van The Slits in een kraakpand in Battersea. In de begin jaren tachtig formeert ze haar eigen punkband The Cherries en zal daarna te zien en te horen zijn bij een reeks andere bands. In 1982 is ze voor het eerst te horen op een plaat van The New Age Steppers.
In 1983 stapt Cherry in het huwelijksbootje met Bruce Smith, drummer van The Bank, en ze hebben samen een dochter: Naima. In 1987 trouwt Cherry opnieuw en dat blijkt niet alleen de liefde van haar leven te zijn. Cameron McVey, beter bekend als 'BoogaBear', is met Cherry onderweg voor een fotoshoot in Japan als ze elkaar het ja-woord geven. McVey blijkt ook de ideale partner te zijn voor Cherry's kunsten. Hij schrijft en produceert het meeste van Cherry's solo-debuut 'Raw Like Sushi'. Neneh is hoogzwanger van dochter Tyson als ze, tegen doktersadviezen in, optreedt in het Engelse programma 'Top Of The Pops'. Het optreden levert nogal wat controverse op in Engeland, de single bereikt daar 'slechts' een derde plek. In Nederland, Amerika en vele andere landen nestelt 'Buffalo Stance' zich aan de top van de hitparade. Het volgende album, 'Homebrew', is stukken minder succesvol dan de voorganger, maar met 'Man' (1996) maakt ze veel goed. '7 Seconds', haar duet met Youssou N'Dour van twee jaar daarvoor, staat eveneens op het album en dat trekt enkele kopers naar de toonbank. Verder is vooral het bloedstollende 'Woman' een goed excuus voor een wandelingetje naar de platenboer. In 2014 verschijnt het album 'Blank Project'. Haar moeder is net overleden en het album is de verwerking hiervan. De instrumentatie is schaars, maar de ritmes bijna eclectisch. Ze heeft het album met McVey geschreven, samen zittend op de bank. Cherry heeft al een EP aangekondigd voor deze zomer en later dit jaar zal ook haar volgende album verschijnen.
Tussen 1996 en 2014 zit een gat van achttien jaar, maar dat betekent niet dat Cherry al die tijd heeft stil gezeten. Allesbehalve zelfs! Ze heeft intussen verschillende groepen gehad en treedt regelmatig op. Ze pendelt op en neer tussen Londen en Zweden, het gezin heeft een blauwe maandag in New York vertoefd maar is toen slachtoffer geworden van een gewapende overval. Het gezin heeft twee buitenverblijven in Engeland en eentje in Zweden, maar gezien het schema van Neneh Cherry zal het tapijt daar niet platgelopen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten