Dinsdagmiddag was het zulk lekker weer dat het me verstandig leek om de slaapkamer even te luchten. 's Avonds heb ik een schoonheidsslaapje gedaan en het viel me wel op dat het 'wat fris' was. Toen ik later (omdat ik woensdag vrij ben, begon het al licht te worden) wilde gaan slapen, zag ik dat ik het raam open had laten staan. Nu is dat voor veel mensen in mijn omgeving de normaalste zaak van de wereld, maar dat doe ik enkel als het boven de vijfentwintig graden is. Ik meen in het begin dat de kou het veroorzaakt heeft, maar ik heb sinds gisteravond ontzettend last van mijn rug. Het lijkt toch alsof het ergens een 'knauw' heeft gehad, maar het is zeer zeker niet de kou geweest. Dit is de reden waarom ik gisteravond meteen na de show ben gaan slapen en niet heb gepubliceerd. Dat haal ik nog wel in voor woensdag. Vandaag eerst een Raddraaier uit de eerste jaren zestig-bak: Vijfennegentig singles vanaf After Tea vinden we deze jazz-single van Chris Barber: 'Petite Fleur' (1959).
Ik heb het diverse malen geprobeerd, maar nee... een echte jazz-liefhebber zal ik nooit worden. De 'probeersels' zijn echter goed geslaagd! Ik heb een immens respect voor John Coltrane en krijg goede luim als ik Jimmy Smith tekeer hoor gaan op zijn orgel. Liever niet té traditioneel, maar ik heb altijd al een zwak gehad voor singles van Chris Barber. Bovendien is Barber niet zomaar de eerste de beste, de man heeft een stempel gedrukt op de Engelse popmuziek van de afgelopen vijf decennia. Menig Engels muzikant geeft graag toe de mosterd bij Barber te hebben gehaald, hoewel hij veel te traditioneel is in vergelijking met hippe jazz-katten als Miles Davis en John Coltrane. Bovendien is Barber iemand die ooit nog eens gaat sterven op het podium. Hij is inmiddels 84 lentes jong en nog steeds immer actief met zijn band.
Op 17 april 1930 komt de man ter wereld in Welwyn Garden City in het graafschap Hertfordshire in Engeland. Hij blijkt al vroeg over een groot muzikaal talent te beschikking, hij sluit zijn educatieve jaren af aan de Guildhall School Of Music. In 1953 formeren trombonist Barber en klarinettist Monty Sunshine een band met trompettist Ken Colyer. De laatste heeft dan net lauweren geoogst in Amerika en de groep noemt zich naar Colyer: Ken Colyer's Jazz Men. In 1954 heeft Colyer er tabak van en wordt vervangen door Pat Halcox. Vanaf dat moment wordt de band genoemd naar Chris Barber. Soms legt Barber de trombone aan de kant en bespeelt dan de staande bas naast Lonnie Donegan op banjo. De band maakt haar debuut in Denemarken en komt onder contract te staan van het splinternieuwe Storyville-label. De groep speelt traditionele jazz, ragtime en dixieland, hoewel Lonnie de kans krijgt om ook 'zijn ding' te ontwikkelen binnen de band. Hij komt in 1957 tot de opname van 'Rock Island Line', de start van de skiffle-muziek. In 1959 scoort Barber zijn grootste hit met 'Petite Fleur', hoewel het Nederlandse tijdschrift Tuney Tunes de opname toeschrijft aan de solist: Monty Sunshine.
Het is Barber al lang best. Graag zet hij zich in om onbekende muzikanten naar voren te halen. Dat gebeurt eerst in 1955 met zangeres Ottillie Patterson, met wie Barber later getrouwd zal zijn. Lonnie Donegan zou wellicht nergens zijn geweest zonder de hulp van Barber, maar ook hebben we Alexis Korner te danken aan Chris Barber. Barber heeft, evenals Korner, een bijzondere fascinatie voor Amerikaanse blues en organiseert in de vroege jaren zestig de eerste Engelse tournees voor blues-sterren als Big Bill Broonzy, Sonny Terry & Brownie McGhee en Muddy Waters. Intussen blijft hij eveneens doorgaan met zijn eigen band, hoewel de bezetting continu verandert. In 1964 strijkt hij menig tradjazz-liefhebber tegen de haren in door een elektrische gitaar toe te voegen aan de band. John Slaughter blijft Barber in eerste instantie tot 1978 trouw. Vervolgens neemt Roger Hill zijn plaats in voor acht jaar en tussen 1986 en zijn plotselinge dood in 2010 is Slaughter andermaal van de partij. Met extra muzikanten gaat Chris Barber's Band vanaf de eind jaren zestig als The Big Chris Barber Band verder met maar liefst elf muzikanten. Nergens is sprake van iets in de vorm van verleden tijd, want anno 2015 is Barber nog steeds op de bühne te vinden.
Sidney Bechet is de oorspronkelijke schrijver en uitvoerder van het instrumentale 'Petite Fleur'. Nadat Sunshine en Barber het tot een grote hit in Engeland hebben gemaakt, schrijven Fèrnand Bonifay en Mario Bua een tekst op de melodie. Daarna wordt het door een keur aan artiesten opgenomen en mag 'Petite Fleur' tot een 'evergreen' worden gerekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten