Vanavond om half negen heeft de dealer de mailing rondgestuurd over de veilingen van komend weekend. Dat is héél erg kort dag en ik weet niet welke invloed dat gaat hebben op 'mijn' veiling. Normaliter doe ik flink 'boodschappen' bij hem, maar omdat ik vermoed dat het met deze ene plaat nog wel eens 'gekkenwerk' kan worden, hou ik me voorlopig in. Tot nu toe ben ik de enige bieder voor acht dollar, maar dat is een illusie. Ik heb ontdekt dat John Manship, waar ik nog nooit van heb gekocht, een exemplaar in nieuwstaat heeft voor 150 pond. Degene in de veiling is verre van Mint, maar nog wel uitstekend te draaien. Ik blijf hoop houden! De veiling eindigt zondagavond om acht uur, dus dat is geen beroerde tijd. Vandaag mag ik mijn pakketje van Rarenorthernsoul en Buydiscorecords tegemoet zien. Buydiscorecords heeft nog altijd dezelfde aanbieding: Bij aankoop van 2 singles eentje extra. Gezien ik daar vier singles heb gekocht, krijg ik dus twee gratis. Plus twee 'kwaliteitsdingen' van Rarenorthernsoul maakt dit de derde Singles round-up van deze maand.
* Aurra- You And Me Tonight (UK, 10 Records, 1986)
Ach nee toch! Ik durf bijna niet verder te kijken als ik de envelop open maak en deze van Aurra bovenop zie liggen. Voor alle duidelijkheid: Dit is één van de twee singles die ik cadeau heb gekregen. Ik ken de plaat niet, maar het fotohoesje geeft weinig hoop. Toch maar even draaien en...? Wat een leuke plaat! Als je bent te porren voor Debarge en Five Star, dan smaakt deze plaat prima. Aurra is een losvaste band uit Ohio, ten tijde van 'You And Me Tonight' worden alleen de zangeres/percussioniste en de zanger/gitarist op het hoesje vermeld. Ik heb voor de grap ook even gekeken wat zo'n single doet op Discogs. Slechts eentje die in de war is en een exemplaar voor zes pond aanbied zónder de fotohoes. En de rest? De goedkoopste is tien cent en de meeste singles zitten rond de twee pond. Gegeven paarden moet je niet een gebitscontrole geven en dit is een hele stap vooruit na die 'waardeloze' Diana Ross-single van vorige keer.
* The Broadways- Goin' Goin' Gone (US, MGM, 1966)
Een paar weken geleden heb ik de 'Northern Soul Jukebox' opnieuw erbij gepakt en heb vervolgens allemaal nummers op mijn mp3-stick gezet waar ik tot voor kort nog niet van had gehoord of die ik heb overgeslagen in de afgelopen drie jaar. Daar zit eveneens 'You Just Don't Know' tussen van The Broadways: Een midtempo ballade met ijzersterke vocalen. Het is de b-kant van de eerste single van The Broadways uit 1966 en deze wordt sporadisch aangeboden. De tweede is beter verkrijgbaar, maar daar zoek ik aanvankelijk niet naar. Dan zie ik hem zondag opeens in de mailing van Rarenorthernsoul en ben na een paar beluisteringen wel te porren voor de plaat. Met name de b-kant is al nét zo'n favoriet geworden als 'You Just Don't Know': 'Are You Telling Me Goodbye'. 'Goin' Goin' Gone' is echter in hetzelfde straatje. Het wordt nergens echt snel, het wordt omschreven als 'ballad with a beat', maar oef... die zang! Wat zit hier een soul in! The Broadways komt uit New Jersey en heeft Billy Brown in de gelederen. Wie bekend is met Wolfman Radio zal nu aan mijn collega-presentator denken, maar nee... deze Billy Brown zullen we in de jaren zeventig en tachtig een paar maal tegenkomen in onze Top 40 als lid van The Moments (en dus ook Moments & Whatnauts) en Ray, Goodman & Brown.
* The Continental 4- The Love You Gave To Me (US, Jay-Walking, 1971)
Ik heb het vaker gezegd over de 'Northern Soul Jukebox', het is een bijeengeraapt zootje en sommige mp3's zijn van een dermate slechte kwaliteit dat je het je oren niet wilt aandoen. Neem nou de opname van 'The Way I Love You' van The Continental 4. Het is een opname van 32 kbps als maximum en het vinyl (of styreen) klinkt alsof er zojuist een trekker overheen is gereden. De muziek en de kwaliteit van de plaat doet mij denken dat deze dus super-zeldzaam moet zijn. Nou, niet dus... Een plaat van die kwaliteit is nooit echt nodig geweest, want tegenwoordig zit zelfs een beter exemplaar nog beneden de tien dollar. Dat geldt overigens voor alle singles van The Continental 4. Best wel een beetje jammer dat het niet beter wordt gewaardeerd, want zowel 'The Way I Love You' als deze 'The Love You Gave To Me' verdienen meer. 'The Love You Gave To Me' is de eerste uit een rits singles van The Continental 4 en 'The Way I Love You' is de opvolger. Ik kan de muziek niet anders omschrijven dan 'opgewekt'. Het heeft een fris geluid met invloeden uit de funk zonder dat dit laatste er duimendik bovenop ligt. Precies zo'n plaatje dat je zo goed kan gebruiken op de eerste dag van de lente! Ik vind achteraf gezien deze 'The Love You Gave To Me' nog nét ietsje beter, maar sluit niet uit dat 'The Way I Love You' dit jaar nog in mijn bakken komt te staan.
* The Gospel Souls- You've Been So Good To Me (US, Halo, 1967)
Juist, daar hebben we er eentje. Gewoon uit de winkel van Buydiscorecords geplukt, maar een schot in de roos. Halo is namelijk een onderdeel van One-derful! Records, de groep van platenmaatschappijen uit Chicago waarvoor ik een zwak heb. Het verschijningsjaar is onbekend, maar als 11 en 17 uit 1966 komen en Halo niet wekelijks singles aflevert, reken ik dat deze nummer 20 uit 1967 stamt. De b-kant heet 'Jesus My Choice' en vind ik, na een aarzelend begin, eigenlijk de leukere kant. Een tikkeltje traditioneel, maar wel lekker.
* Gladys Knight & The Pips- Home Is Where The Heart Is (UK, Buddah, 1976)
Het tweede cadeautje van Buydiscorecords. In een neutraal hoesje en een plastic tussenstuk in plaats van het vinyl-hartje, maar vooral in een prachtige staat. Toch kon ik al een dealerschap beginnen van deze single en heb ik een smetteloze met fotohoes in de reserve-bak staan. Toch geen slechte keuze ditmaal!
* The Masqueraders- I Got It (US, Bell, 1968)
,,Noem eens wat bekende Northern Soul", wordt mij nog wel eens gevraagd door een geïnteresseerde leek. Ik probeer dan niet te moeilijk te kijken, maar leg desondanks wel uit dat het in de Northern Soul niet om bekende hits gaat. In de wereld van 'de grote jongens' gaat het er juist om hóe obscuurder en exclusiever de plaat is. Natuurlijk past stilistisch het gros van de Motown-platen in de Northern Soul, maar omdat je ze op iedere straathoek kan krijgen, is dit het nooit geworden. Toch heb ik geregeld de neiging om nummers 'in te ruilen' voor gevestigde favorieten. Neem nou zo'n 'I Got It' van The Masqueraders. Een nationale distributie via Bell maakt dat de single overal te krijgen is en dit maakt het minder interessant voor de soul-snobs. Toch betwijfel ik me of ik protest zou krijgen vanaf de dansvloer als ik deze morgen tijdens een 'allnighter' zou opzetten. Het is een vlot nummer met, erg opvallend, de percussie heel erg op de voorgrond. Een kneiter die de drie pond dubbel en dwars waard is!
* Peaches & Herb- United (US, Date, 1968)
Elf jaar later maakt Herb met inmiddels de derde of vierde Peaches de single 'Reunited' en scoort daar een vette hit mee. De titel is dus een knipoog naar deze 'United' uit 1968. Marlina Mars is dan de tweede Peaches en is met Herb te zien in televisieshows, de originele Peaches blijft tot en met 1971 aanwezig op de platen. Eigenwijs als ze zijn in Engeland wordt de single niet geadverteerd met 'United' maar met de keerzijde. En dat is de eigenlijke reden van aanschaf: 'Thank You'. Ik heb vanmiddag besloten dat dit wel eens mijn nieuwe 'end-of-nighter' kan worden in plaats van 'No More Tomorrow' van The Geminis. Tijdens de eerste coupletten ben ik nog niet overtuigd, maar als het refrein invalt...? Ik heb de afgelopen jaren een groot zwak gekregen voor Peaches & Herb.
* Bunny Sigler- Let The Good Times Roll & Feel So Good (US, Parkway, 1967)
Buydiscorecords heeft deze tweemaal: Een Franse persing op Stateside en deze Amerikaanse Parkway. Beide keren worden ze geadverteerd met de b-kant en dat is de reden waarom ik tot aankoop ben overgegaan. Het overbekende 'Let The Good Times Roll' heb ik immers al op de Engelse London-heruitgave uit 1976 met Bunny's originele 'Girl Don't Make Me Wait' (ook bekend van Timebox) op de keerzijde. 'There's No Love Left' is mid-tempo ten opzichte van 'Let The Good Times Roll', maar dat is een stijl waar Sigler uitstekend in gedijt. Overigens heb ik begrepen dat de Franse persing uit 1968 komt en oorspronkelijk een fotohoesje heeft. Naar verluid is de Amerikaanse persing in de zomer van 1968 stijf uitverkocht in Londen en wordt deze Franse single dan volop geïmporteerd om aan de wens te voldoen. Je zal ook bijna niet anders verwachten bij Buydiscorecords en met Amerikaanse persingen, maar van deze acht heeft alleen Aurra het fotohoesje in tact.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten