Het is niet enkel 'nostalgie' wat de klok slaat op Soul-xotica. Mede door mijn radio-werk probeer ik op de hoogte blijven van het actuele muziekaanbod. Ik wil allesbehalve de zuurpruim zijn die zegt 'dat er tegenwoordig geen goeie muziek meer wordt gemaakt'. Commerciële pulp is van alle tijden en dat had je ook al in de jaren zestig en zeventig. Het zijn de uiteindelijke hoogtepunten die je blijft herinneren na tien jaar of meer. Op het gebied van de dansmuziek gebeuren nog steeds hele aardige dingen, alleen moet je daarbij wel iets dieper gaan spitten dan Tiësto en Afrojack. Met name de 'deep house' is een beweging waar ik steeds meer in 'verdrink'. Melodieus, soms uitgesproken 'pop', maar toch met een duidelijk dansritme. 'Floorfillers' is aanvankelijk begonnen als een show met disco-nostalgie, maar is in de loop der tijd uitgegroeid tot een show waarin het 'nieuwe' product de overhand heeft gekregen. Soms hoor ik een nummer voor de eerste keer en weet binnen de eerste paar maten dat het helemaal goed gaat komen en datzelfde gevoel bekruipt me als ik de eerste keer 'Goodbye' van Feder ft. Lyse beluister. Deze presenteer ik jullie vandaag in 'Van hit naar her', hoewel er nog geen sprake is van een hit. De single kruipt in de vierde week van 19 naar 10 in de Tipparade.
Ik wijt het aan het gitaartje dat me onmiddellijk doet denken aan 'Fade Out Line' van The Avener. Over een 'Floorfillers'-hit gesproken! Ik zal niet beweren dat Engelse hits het uitsluitend hebben te danken aan mijn show op donderdagavond, maar toch ben ik in de bevoorrechte positie om als eerste te zijn in Engeland met bepaalde nummers. Nederland speelt namelijk een grote rol in de dansmuziek en wij pikken doorgaans eerder iets op dan Engeland, dat vooral drum'n'bass en dubstep is georiënteerd. Daar kennen ze 'Goodbye' uit de progressievere dansclubs, maar het kan niet lang duren of de Engelse hitparade er ook aan moet geloven. De plaat is al een zomerhit gebleken in Turkije en Rusland, het zit er dik in dat de rest van Europa nu voor de bijl gaat.
Hadrien Federiconi is de naam. De jongeman groeit op in Nice in Zuid-Frankrijk en hoewel het daar goed vertoeven is, zal hij zich voor de muziek moeten verplaatsen naar Frankrijk. Daar aanbeland duikt hij in de wereld die 'deep house' heet en al snel komen er remixen uit. De meest spraakmakende tot dan toe is een remix van Sixto Rodriguez' 'Sixto', daarmee bereikt de Fransman een derde plek op de lijst van Hype Machine. Sixto Rodriguez is een cultheld uit de vroege jaren zeventig die dankzij een film over hem, 'In Search Of The Sugar Man', plots weer helemaal in de belangstelling staat. Het is ongeveer een jaar geleden dat Feder de studio in gaat om met zangeres Lyse de track 'Goodbye' op te nemen. Aanvankelijk doet de plaat het alleen goed in Turkije en Rusland, waar het een geheide zomerhit wordt. Agent Greg, DJ Antonio, Mark House en onze eigen Tiësto maken remixen van het nummer, maar verder dan een cultstatus komt het niet in Europa. Op 2 januari 2015 besluit Feder het nummer in Europa te lanceren en in Nederland klimt het dus moeizaam in de Tipparade. Toch is de Top 40 al een paar jaar een raar fenomeen en kan het zomaar nog gebeuren voor Feder en Lyse. De tijd zal het leren.
Engeland houdt zich vooralsnog afzijdig, hoewel ik met een collega op Wolfman ben begonnen aan een 'campagne' om de plaat kracht bij te zetten in Engeland. Nogmaals, ik wil mezelf niet op de borst kloppen, maar ik heb al eens eerder een hit 'gemaakt' in Engeland en dus zal ik ook volharden in deze missie. Aan 'Goodbye' kan het hem niet liggen, het is net als 'Fade Out Lines' een plaatje waarvan ik nóóit genoeg krijg. Omdat de informatie omtrent Feder en Lyse summier is en ik vanavond de schade ga inhalen met een Raddraaier, hou ik hier eerst bij. Wordt vervolgd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten