Ik had als illustratie de keuze tussen een label van 45cat waar zojuist een trekker overheen was gereden of een fotootje van een verzamelaar die zijn laatste aanwinst toont, inclusief halve hand. Ik zal die laatste bijna doen maar neem dan zelf mijn digitale camera en vervaardig bijgaande foto: De plaat steekt voor een week met kop en schouders uit boven de andere aanwinsten in deze koffer. Nou ja? Terri Bryant staat even verderop. Het moge duidelijk zijn: Ik heb de afgelopen maanden héél veel singles gekocht en de ene nog mooier dan de andere. De trofeeën zijn als Week Spot allemaal de revue gepasseerd, laat me deze week een kleine 'underdog' doen. Als ik deze plaat voor het eerst hoor, ben ik er niet kapot van. De afgelopen zes weken is het snel gegaan. Ik zie dan dit exemplaar in de 'archieven' van Buydiscorecords en plaats de order (hoewel 'I Can Be' van Brother Love daarvoor verantwoordelijk is). Ruim een maand later brengt het nummer me nog steeds hetzelfde warme gevoel en daarom mag het de Week Spot zijn: 'You And I' van Black Ivory (1971).
In de muzikantenwereld zijn ze van een uitstervend ras: Het soort met een fotografisch geheugen. Denk bijvoorbeeld aan Carl Douglas die alles door elkaar haalt, maar er zijn meer waarbij de tijdslijn niet klopt. Leroy Burgess herinnert het zich allemaal als de dag van gisteren, haalt de nietigste details naar boven en, de soul-cracks zijn het erover eens, het klopt allemaal als een bus! Gegeven het feit dat Black Ivory niet hele grote successen heeft gehad, is de geschiedenis van de groep beter gedocumenteerd dan menig artiest met een miljoenenverkoop. Het magazine Blues & Soul heeft in 2010 een interview met Burgess naar aanleiding van zijn laatste cd: Een overzicht van Burgess' latere jaren. De man schroomt niet om ook even het verhaal te doen over Black Ivory en de interviewer is onder de indruk van de kennis die Burgess met hem deelt.
Leroy Burgess is vorig jaar zestig geworden. Als veertienjarige raakt hij betrokken bij een zomerkamp in Harlem dat uitgaat van St. Charles Church. Leroy is één van de begeleiders en als de kinderen genieten van hun lunch, speelt hij met een paar andere begeleiders een spelletje basketball. Het is de zomer van 1968 en plots komt een grote hit voorbij op de radio: 'Here I Go Again' van Smokey Robinson & The Miracles. Burgess' goede vriend Larry Newkirk zingt een stukje mee tijdens het balspel en Leroy valt bij. Plotseling valt het hem op dat het spel dood valt en dat hij de enige is die zingt. Als Leroy klaar is, vraagt Larry of hij bij hun groep wil komen zingen. Op 'lead', wel te verstaan. Burgess hoeft niet lang na te denken. De groep heet in 1968 The Mellow Souls en bestaat naast Burgess en Newkirk uit Vito Ramirez en Michael Harris. Stuart Bascombe voegt zich bij de groep dat tijdelijk een kwintet wordt. Larry, Michael en Vito blijken toch weinig muzikale ambities te hebben en verlaten de groep in 1969 om hun studie voort te zetten. De broer van Larry Newkirk heeft eveneens een band die op hetzelfde moment op knappen staat. Burgess en Bascombe gaan vervolgens verder met Russel Patterson uit die laatste groep en zo ontstaat in 1969 het trio Black Ivory.
Burgess koestert warme herinneringen aan de tijd met Black Ivory. De groep wordt geroemd vanwege de zangkwaliteiten en Burgess heeft lovende woorden over Patrick Adams, de producer van Black Ivory. Adams is tevens eigenaar van twee platenmaatschappijen: Today en Perception. Hoewel ik me iets weet te herinneren dat Today Records meer een 'witwas-praktijk' was, staat Perception hoog aangeschreven bij verzamelaars en dj's van jaren zeventig-soul. De distributie van Perception en Today laat te wensen over, vandaar dat Black Ivory vooral aan de oostkust een populaire naam is. Hun singles kennen daar een topverkoop, maar omdat ze niet op andere plekken zijn te vinden, maken ze een bescheiden indruk op de Billboard. 'Don't Turn Around' (1970), 'You And I' en 'I'll Find A Way' zijn de grootste hits van het trio. De muziek laat zich omschrijven als 'sweet soul', messcherpe harmonieën over slepende muziek. Perfecte muziek om je geliefde te omarmen en te schuifelen, maar het genre raakt al snel uit de mode als de disco in opkomst is. Om toch met hun tijd mee te gaan, schakelt Black Ivory over op de 'boogie', maar dit klinkt erg onwennig voor de Black Ivory-fans en de groep zal geen hits meer scoren. Als in 1979 'Mainline' als laatste single verschijnt, heeft Burgess het schip al verlaten. Hoewel hij nooit als officieel lid wordt genoemd, speelt Larry Blackmon van Cameo drums op zowel 'Don't Turn Around' als 'You And I'.
De artiesten op Today en Perception behandelen elkaar enigszins als familie en ze 'lenen' liedjes van elkaar. J.J. Barnes en Debbie Taylor zijn maar twee die voor deze labels nummers van Black Ivory op de plaat zetten. In de jaren tachtig is er slechts een handjevol mensen dat Black Ivory weet te herinneren, pas in de jaren negentig onstaat een nieuwe interesse als hiphop- en dance-producers samples gebruiken van Black Ivory. Tweeëndertig jaar na de split in 1979 is het oorspronkelijke trio terug en produceert een nieuw album: 'Continuüm'. Buiten dat vertoeft de groep in het 'revival'-circuit.
'You And I' is een krachtige soul-ballade met Burgess op leadzang. Het komt hem uit de tenen en Patterson en Bascombe complimenteren zijn stem met hun harmonieën. Muzikaal zit het ook knap in elkaar en heeft dit nummer eenzelfde effect op mij als 'Make Me Belong To You' van Barbara Lewis. Ik wil hem na afloop nog eens opzetten. En nog eens. En, vooruit, de laatste keer voor vandaag, maar morgen hetzelfde ritueel. Ondanks de herhaalde draaibeurten is het nummer me niet gaan vervelen, maar is de magie alleen maar toegenomen! En andermaal het bewijs dat zoiets je niet in het armenhuis doet belanden. Deze single heeft me twee pond gekost, maar betaal nóóit meer dan een tientje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten