De kater komt meestal later en het ontwaken uit 'De dolle roes' zal vast hetzelfde zijn. Terri Bryant heeft tijden bovenaan mijn zoeklijst gestaan in combinatie met een ander plaatje. Die tweede is, bij mijn weten, in de laatste drie jaar slechts eenmaal aangeboden. Het intypen van de groepsnaam is dan ook een routine geworden op Ebay. Welnu: Mijn maat uit Chicago heeft sinds gisteren een exemplaar in een veiling die komende zondag afloopt. Dat zou zomaar kunnen betekenen dat ik binnen een maand mijn zoeklijst kan herzien. Er staan nog een paar niet-realistische platen op de lijst, singles die al snel 800 euro ('If You Love Me' van Monique) tot een paar duizend ('Bring Your Fine Self Home' van The Soulettes) moeten gaan kosten en waarbij ik hoop op een toekomstige heruitgave. Ik zit dus nog steeds in een roes. Gelukkig hoef ik voor het Raddraaien niet ver te lopen, want dit plaatje brengt me onmiddellijk terug in België. Deze heb ik namelijk tijdens mijn fietsvakantie in 2010 in Sint Niklaas gekocht. De Raddraaier is 'It's Ecstasy When You Lay Down Next To Me' van Barry White (1977)
Iedereen weet waar hij of zij was op het moment van de aanslag op de Twin Towers. Net zoals iedere Amerikaan van 52 jaar of ouder het moment weet te herinneren wanneer John F. Kennedy wordt vermoord. Hoe zit het met het moment waarop de wereld kennis neemt van het overlijden van Barry White? Ik weet het meteen te herinneren. Ik hielp in Deventer bij het opbouwen van PlugPlantsoenPop, een openluchtfestival ter afsluiting van 'Deventer Op Stelten'. Ik was hier in 2002 middels Da Skoda's terecht gekomen en dat is me dermate goed bevallen dat ik op vrijdag 4 juli 2003 afreis naar Deventer om nu het hele festival mee te maken. Hoewel ik in 2003 al wel mijn huisje in Steenwijk heb, is het de laatste 'zwervende' zomer en dus vind ik het helemaal niet erg om in mijn slaapzakje op een podium te moeten liggen. Het is bovendien, qua weer, een fantastisch weekend. Als ik zaterdagmorgen wakker word, hoor ik het bericht over Barry White op het nieuws. Dat is in eerste instantie weinig respect. Ik schiet een ieder aan om het trieste nieuws te brengen dat Barry White morgen niet kan optreden. Bijna twaalf jaar later schaam ik me best een beetje voor dat gedrag, want Barry is een legende. Punt uit!
Barry Eugene Carter. Met die naam wordt Barry op 12 september 1944 geboren in Galveston, Texas. Hij heeft alleen een broer van dertien maanden jonger. Net zo goed als dat het niet voor te stellen is dat ik als peuter spierwit haar had, klinkt het even onwaarschijnlijk dat de jonge Barry aanvankelijk een piepstemmetje heeft. Het schijnt toch echt zo te zijn geweest. Zijn moeder moet huilen als Barry in de puberteit de baard in de keel krijgt. Hij groeit op in South Central Los Angeles, één van de onveiligste plekken ter wereld. De broers zijn al jong lid van straatbendes en Darryl komt in een gevecht met een andere bende. Barry wordt opgepakt voor de diefstal van autobanden voor Cadillacs. De handel heeft een waarde van 30.000 dollar. Wikipedia zegt dat White dan zeventien jaar oud is, maar dat kan niet kloppen, want in 1960 is hij alweer op vrije voeten. Hij is waarschijnlijk in 1960 vrij gekomen, want in het gevang hoort hij 'It's Now Or Never' van Elvis Presley en hij neemt die boodschap aan en keert de criminaliteit de rug toe. Barry heeft in 1956 al piano gespeeld op een liedje van Jesse Belvin, de muziek is eveneens zijn toevluchtsoord als hij vrij wordt gelaten. Hij sluit zich aan bij enkele zanggroepen, waaronder The Upfronts. Met hen maakt Barry in 1960 de single 'Too Far To Turn Around'. Hij maakt in de vroege jaren zestig enkele solo-singles die slecht verkopen en White raakt ervan overtuigd dat hij 'geen goede zanger' is.
Hij ontmoet Bob Keane, eigenaar van Del-Fi Records en ontdekker van Ritchie Valens, en White neemt een baantje als A&R-manager. Hij werkt in die hoedanigheid met een jonge Viola Wills en The Bobby Fuller Four (van 'I Fought The Law'). Daarnaast schrijft hij liedjes, arrangeert ze en speelt mee op platen van artiesten en groepen op Del-Fi. Zijn eerste échte productie is 'I Feel Love Comin' On' van Felice Taylor (1967). In 1971 gaat White aan de slag met de zus van Felice Taylor en twee andere meiden. Ze noemen zich Love Unlimited en Barry is wederom op meerdere aspecten actief. Love Unlimited is een antwoord op The Supremes, maar toch staan de platenmaatschappijen niet in de rij. Een welvarend industrieel, Larry Nunes, bekostigt de opnames van het eerste album en brengt het onder bij Russ Regan. Deze staat dan aan het hoofd van Uni, een onderdeel van MCA. De single 'Walking In The Rain With The One I Love' en het debuutalbum zijn beide grote successen, maar Regan verlaat Uni voor 20th Century en White kan bij Uni geen vertrouwen maar winnen. In 1973 stapt hij over naar 20th Century en gaat de studio in om een paar demo's op te nemen van liedjes die door een andere zanger moeten worden geïnterpreteerd. Larry Nunes hoort de opnames en is enthousiast. Het kost hem dagen, maar aan hem hebben we te danken dat Barry White nu een bekende zanger is. White wil zelf niet meer in de buurt komen van de microfoon.
In 1973 verschijnt Barry White's solo-debuut op 33 toeren: 'I've Got So Much To Give'. Intussen houdt hij Love Unlimited op het spoor en formeert in 1974 een 40-mensen-sterk orkest met de naam Love Unlimited Orchestra. Voor de volgende drie jaar domineert White zowel solo als met deze groepen de hitlijsten. In 1979 zegt hij 20th Century vaarwel en begint zijn eigen Unlimited Gold-label, maar alleen 'I'm So Glad That I'm A Woman' van Love Unlimited (1981) zal een hit van formaat opleveren. In 1983 stopt Love Unlimited Orchestra met het uitbrengen van eigen platen, maar is steevast te horen op toekomstige platen van haar mentor. Barry is in 1990 te horen op 'The Secret Garden' van Quincy Jones en brengt gedurende het decennium een paar cd's uit. In 1996 zingt hij 'In Your Wildest Dreams' in duet met Tina Turner. Barry White, 'The Walrus Of Love', lijdt het meeste van zijn leven aan overgewicht en dit heeft bijgedragen in de complicaties die hij in het begin van de eeuw oploopt. Hij wacht op een niertransplantatie als hij een beroerte krijgt. Een paar weken later overlijdt hij. Vrijdag 4 juli 2003, precies 29 jaar nadat hij het ja-woord heeft gegeven aan zijn weduwe, Giodean James.
Ik wil anno 2010 nog niet echt aan Barry White, maar heb begrepen van vrienden dat Barry bij vlagen erg goede dingen heeft uitgebracht. 'It's Ecstasy When You Lay Down Next To Me' is wat dat betreft een wilde gok. Het is een titel die ik niet ken. Het blijkt meer van hetzelfde te zijn en sindsdien staat het gewoon in de jaren zeventig-bak. Het bereikt in Amerika een vierde plek op de Billboard en eindigt bovenaan de R&B. Terloops ontdek ik dat de plaat volop is gesampled in 'Rock DJ' van Robbie Williams. Toch nog maar eens opzetten dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten