Het voelt als dat feestje waar je niet naartoe wilt, maar wat uiteindelijk tóch moet. Dat draait vaak uit op een feestje dat je van zijn levensjaren niet meer vergeet. Een volgend feest zal altijd onderdoen voor dat ene feest. Vandaag is hetzelfde aan de hand met mijn Floorfillers-show. Ik heb helemaal geen zin, maar nu het achter de rug is, kan ik stellen dat ik genoten heb! Hoewel ik de drankjes al bijna zes jaar geleden heb uitgezet, speelt vandaag een lichtelijk katergevoel. De nachtuitzending plus de gezondheid eisen haar tol en ik slaap vrijwel de hele dag. Morgen zal en moet ik weer een 'normale' dag hebben, dus met een warme maaltijd. Vandaag heb ik het restant oliebollen opgemaakt en heb zojuist een pak koekjes leeg gegeten. Brood met boter is daarbij vergeleken een héle maaltijd! Ik ga vandaag verder met een Raddraaier waar ik van mezelf altijd nog eens wat informatie over moest opzoeken. Het mes snijdt aan twee kanten, bovendien leer ik iets dat ik niet wist. De Raddraaier van vandaag is 'Bread And Butter' van The Newbeats. Hoewel ik ook een exemplaar in de reserve-Blauwe Bak heb staan, komt deze gewoon uit een jaren zestig-bak.
Ik leer 'Bread And Butter' eerst kennen middels de tweede medley van Long Tall Ernie & The Shakers, 'Golden Years Of Rock & Roll'. Dat is natuurlijk niet de 'originele', maar als ik die even later hoor, blijkt het verschil minimaal. Het is vooral de interesse om de Top 40-hits bij elkaar te brengen dat ervoor zorgt dat ik eerst 'Everything's Allright' in de bakken krijg. Een paar jaar later vind ik een smetteloze 'The Birds Are For The Bees' met Nederlandse fotohoes. In 1999 ben ik op mijn hoogtepunt van mijn Emmaus-idealisme als ik een aantal singles meeneem naar Engeland om in de winkel te verkopen. De meesten, waaronder de envelop-hoes van 'Dedicated Follower Of Fashion' van The Kinks, gaan weer mee retour naar Nederland. Voor The Newbeats vroeg ik vijf pond. Conform de Mint-prijs in de Rare Record Price Guide, alleen gaat dat boek uit van de Engelse persing met een neutrale hoes. Zo'n Nederlandse fotohoes is redelijk exclusief in Engeland, dus ik ben hem in een vloek en zucht kwijt. 'Bread And Butter' koop ik pas in de nieuwe eeuw terwijl ik in de zomer van 2010 een 'upgrade' doe in een kringloopzaakje in Zwolle. Nu een exemplaar mét fotohoes. Deze zit, zo gezegd, in de reserve-Blauwe Bak, de oude staat 14 vanaf The Move gerekend. Ik hoef eigenlijk maar tot 7 te tellen, maar kom dan uit bij Johnny Nash die we in de vorige serie hebben gehad.
Louis Aldine Mathis komt op 17 maart 1939 ter wereld in Georgia. Zijn broer heet Marcus Felton Mathis en wordt op 9 februari 1942 geboren. Moeder Mathis ziet erop toe dat de gebroeders gitaar leren spelen. Van daaruit verleggen de broers hun muzikale kunsten op piano, basgitaar en drums. Ze volgen hun studie aan de Bremen High School in Georgia en terwijl ze in de schoolbanken zitten, hebben ze al besloten de muziek in te gaan. Als Louis, beter bekend als Dean, klaar is, sluit die zich aan bij Paul Howard's Swing Band als pianist. Even later treedt hij toe tot de begeleidingsgroep van rock'n'roll-gitarist Dale Hawkins. Als Marcus is uitgestudeerd, voegt deze zich eveneens bij Hawkins en de broers zijn erbij als Hawkins 'Susie Q' aan de wereld openbaart. Hoewel Marcus' naam ten tijde van The Newbeats 'Mark' is, gebruikt hij in de begintijd de naam 'Marc'. En daar komen we bij iets dat ik tot een half uur geleden niet wist: De broers nemen in 1959 'Tell Her No' op en hebben daarmee ook in Nederland in de hitparade gestaan. Het is het duo Dean & Marc. In Amerika uitgebracht op Chess, maar hier in Nederland verkrijgbaar via het Delahay-label. 'Tell Her No' zal bij ons echter de grootste hit worden dankzij de Nederlandse vertaling door The Fouryo's: 'Zeg Niet Nee'.
Na deze eenmalige single formeren de gebroeders Mathis een achtpersoons band en het is hier dat Larry Henley zich meldt bij een auditie. De bandleden hebben allemaal Shrevesport in Louisiana als hun thuishaven. Na enige tijd wil Henley het wel eens solo proberen en Dean en Mark zijn weer op zichzelf aangewezen. Ze doen wat werk voor de muziekuitgever Wesley Rose en sturen na een anderhalf jaar een demo naar Hickory Records. Deze is onder de indruk van hun uitvoering van 'Bread And Butter' en nodigt de broers uit het lied nieuw op te nemen. Henley's solotoer is op niks uitgelopen en voegt zich bij The Newbeats. De rest is geschiedenis, want 'Bread And Butter' is meteen helemaal raak! Nummer 1 in Canada, nummer 2 in Amerika, nummer 8 in Australië, nummer 15 in Engeland en een zestiende plek in ons land. In Engeland moet de groep zeven jaar wachten op een volgende hit. In Amerika heeft het nog twee top 20-hits. De eerste daarvan is 'Everything's Allright'. In het najaar van 1965 bereikt 'Run Baby Run' een twaalfde plek in Amerika. Zo gauw als de Northern Soul op gang komt, is dit nummer in Engeland herontdekt. London Records brengt in 1971 de single opnieuw uit en dan brengt dit het tot een tiende plek in de Engelse hitlijsten. The Newbeats is dan nog wel aanwezig, maar loopt op zijn laatste benen en het zal niet lang duren voordat de groep uiteen valt. The Newbeats heeft nog een paar liedjes die later populair worden in de Northern Soul. 'Bread And Butter' hoort daar niet bij, maar zelf vind ik het 'gezellig' genoeg om in de reserve-Blauwe Bak te houden.
'Shake Hands' haalt in 1966 nog kwalijk de Hot 100, in 1969 heeft The Newbeats de laatste hit met 'Groovin'. Dat heeft overigens 'Bread And Butter' als b-kant. De groep moddert vijf jaar door en valt in 1974 definitief uit elkaar. En dan... is het even stil...? Ja, ik lees net dat Henley precies twee weken geleden is overleden: 18 december 2014. Hij is 77 jaar geworden. Daarmee krijgt dit verhaal ineens een hele speciale betekenis, want dit is compleet nieuws voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten