Bij ons thuis werd wel op toegezien dat we niet aan de lopende band liepen te snoepen, maar de dag kende meerdere snoepmomenten. Vaak was het een pepermuntje na het eten en dan een uur later een dropje. Mijn moeder had in de jaren tachtig twee tantes in IJlst. Ja, dat leest een beetje raar, maar eentje is later weer verhuisd. Op een zekere morgen in een schoolvakantie mag ik met mijn moeder mee naar één van de tantes, die wij gemakshalve ook maar tante noemen. Daar krijg ik me toch een traktatie! Bruine kandij! Ik had het nog nooit gezien of geproefd, maar... oh... wat was dat lekker in de thee en een brok in de mond. Zo gingen we die ochtend naar huis met in een tas een bus met bruine kandij. Ik heb daar de afgelopen week menigmaal aan moeten denken, want ja... Engels voor snoep is immers 'candy'. Dat ik in de eerste jaren van het voortgezet onderwijs mijn niet al te beste gebit compleet heb weggesnoept, is een ander verhaal. Gelukkig ontdek ik dan het plaatjes verzamelen en gaat daar het geld aan op. Vandaag vergrijp ik me vijfmaal aan een snoepje.
Ik kom vanavond iemand tegen bij de buurtsuper die ik nog van De Buze ken. Ik woon inmiddels bijna drie jaar in Nijeveen, maar tref hem bijn nooit. Iets dat uitzonderlijk mag heten in een dorp van dit formaat. De 'claim-to-fame' van Nijeveen? Ja, de korfbalclub vanzelfsprekend. DOS'46 is een grote speler in de Nederlandse korfbalwereld. De enige molen in Nederland met een zelfkruiende constructie. Iets dat ik niet meer kan nagaan, maar er staat me iets van bij dat een jongedame uit Nijeveen deel uitmaakte van de eerste bezetting van Bad Candy. Het rock'n'roll-antwoord op The Spice Girls. Barry Hay heeft de eer om de groep te mogen samenstellen, maar kort daarna raakt hij alle regie (en ook de financiële baten) kwijt. Je zou soms een minderwaardigheidscomplex krijgen als je in Nijeveen woont en dus moest dit even genoemd worden. Zullen we dan de naamgever van dat bandje op vijf zetten? Vooruit: 'Candy's Going Bad' van Golden Earring mag op vijf. Het nummer is de openingstrack van de elpee 'Moontan' waarop ook 'Radar Love' voorkomt.
Ik heb het nog steeds niet opgezocht, maar ik vergeet altijd weer de naam van het bandje dat oorspronkelijk 'I Want Candy' heeft opgenomen. Zo'n geval van 'het ligt op het puntje van mijn tong'. En als ik het antwoord lees, is het zo'n 'oooh jaaa'. Het maakt voor de Schijf van 5 niet zo heel veel uit, want zelf ken ik dit nummer het beste in de uitvoering van Bow Wow Wow en dat is ook de uitvoerende die Peter noemt in zijn mailtje. Ja! Ik heb hem! The Strangeloves deed het origineel. Dat moest van ver komen! Toch groei ik op met de versie van Bow Wow Wow en vind hun uitvoering zo geslaagd dat ik The Strangeloves vergeet en 'I Want Candy' van Bow Wow Wow op vier prijkt.
John Lennon en Paul McCartney vormen in hun Beatles-tijd een tandem van songschrijvers, maar dat wil niet zeggen dat beide heren vaak samen schreven aan een tekst. Nee, ze componeerden elk hun deel en publiceerden het als 'Lennon-McCartney'. Persoonlijk denk ik dat Lennon en McCartney teveel van elkaar verschillen om tot een goede song te komen. Wat dat betreft vindt McCartney in de late jaren tachtig zijn ideale liedjes-partner in Elvis Costello. Beide heren zijn aan elkaar gewaagd en de combinatie brengt een aantal zeer fraaie liedjes voort. Waaronder onze nummer drie. In 1991 bereikt Costello de vaderlandse Tipparade met het ijzingwekkend mooie 'So Like Candy', eveneens medegeschreven door McCartney.
Ik zit in 2005 even diep in de avant-garde als ik verneem van het aanstaande optreden van Norah Keyes in Nieuwleusen. De omschrijving van haar act maakt dat ik op de fiets spring. Doordat ik teveel geluisterd heb naar mensen die niet bekend zijn in de regio wordt het een fietstocht van Meppel naar De Wijk naar Balkbrug en zo naar Nieuwleusen. Dat is ruim vijftien kilometer om en het komt slecht uit omdat ik tussen De Wijk en Balkbrug in een hoosbui terecht kom. Gelukkig hebben ze in Nieuwleusen een wasdroger en droge kleding. Het concert staat me nog steeds op mijn netvlies. Angstaanjagend, maar soms ook bloedmooi. Ik koop een cd van haar en daarop vinden we een liedje dat ze die avond ook heeft uitgevoerd. 'Good Bye Candy' is een liedje waar ik nog steeds stil van word en dus mag deze op twee.
The Beatles mag het al een tijdje doen, maar in 1967 krijgen ook nieuwe groepen de mogelijkheid om albums uit te brengen zonder singles-kandidaten. De singles zijn dus echt een extraatje. In het geval van Pink Floyd duurt het tot 1971, het album 'Relics', voordat je 'Arnold Layne' en 'See Emily Play' op elpee kan krijgen. Toch heb je dan de collectie nog niet compleet, want de steengoede b-kanten en enkele latere singles zijn dan steeds niet verkrijgbaar op elpee. Neem bijvoorbeeld de b-kant van Pink Floyd's omstreden eersteling, 'Arnold Layne'. Daar gaat eerst een paar decennia overheen voordat je die kan bemachtigen op cd. Ik ken het liedje dus ook in cd-kwaliteit, de originele single ben ik nimmer voor een schappelijke prijs tegengekomen. Het is waarschijnlijk de duurste Engelse top tien-hit die bestaat met 'See Emily Play'. Zelfs een afgedraaide single moet minimaal vijftien pond kosten! Ik kan hem dus niet draaien op dit moment, maar desondanks staat 'Candy And A Currant Bun' van Pink Floyd op nummer 1.
Wat moet je doen als je geen inspiratie hebt voor een volgende Schijf van 5? Een joker inzetten? Okay, dat doe ik dus! Volgende week zet ik niet één, maar vijf jokers in. Plaatjes met een 'joker' in de titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten