Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik straks ook de Schijf van 5 ga publiceren of dat ik daarmee wacht tot morgen. Vandaag in ieder geval een aflevering van Raddraaien, want in een geval als deze kan dat onmogelijk een straf opleveren. De Raddraaier komt vandaag namelijk uit de Blauwe Bak. Ik hoef slechts drie te tellen vanaf Dyke & The Blazers en middels The Dynettes en Ronnie Dyson kom ik dan uit bij Earth Wind & Fire. Van die groep heb ik slechts eentje in de Blauwe Bak, in de reserve nog wel, maar in de jaren zeventig- en tachtig-bakken staat wel meer van deze band. Dat zou bijna niet anders kunnen als je de omvangrijke discografie bekijkt van de band. Toch moet ik bekennen dat ik niet altijd een even grote fan ben geweest van Earth Wind & Fire en dat verklaart wellicht ook de enige single in de Blauwe Bak. 'Shining Star' is zo'n plaatje dat wel een tijdje op mijn verlanglijstje heeft gestaan, maar waar ik nooit voor een 'leuke' prijs aan kon komen. Tot september 2012 toen ik deze bij de kringloopwinkel in Meppel vond. Een beetje een ruig exemplaar, maar hij smaakt zoals hij kraakt. De Raddraaier is 'Shining Star' van Earth Wind & Fire (1975).
Mijn zus en twee broers zijn mede-verantwoordelijk voor mijn vroege muzikale opvoeding. Hoewel Henk, de oudste, rond 1979 stevig in de funk en disco zit en ongetwijfeld ook wel de singles en/of elpees heeft gekocht, kan ik me toch niet herinneren dat het huis vol was Earth Wind & Fire. Ik denk dat het bij Henk ook 'gewoon' een van de vele goede bands is geweest. Ik denk dat ik over mezelf en mijn broers en zus wel kan zeggen dat we sowieso muzikale veelvraten zijn. Dat levert ook automatisch grote verzamelingen op. Op de overloop van het ouderlijk huis zou zomaar een strijd kunnen gaan tussen Electric Light Orchestra, Trio en Time Bandits om maar wat te noemen. En dan heeft die kleinste nog niet eens pick-up, want anders zou er vast wat jaren zestig bij in de mix komen!
Ik heb gedurende een lange tijd een gezonde hekel aan disco. Wellicht omdat het teveel aan mijn kindertijd herinnert. Pas in de tweede helft van de jaren negentig begin ik die 'foute' muziek mondjesmaat te waarderen, maar Earth Wind & Fire blijft steeds buiten het gezichtsveld. Met de hernieuwde interesse voor soul, zo vanaf 2004, doet Earth Wind & Fire wederom niet mee. Toch heb ik wel vaker stukjes gehoord van de albums uit de eerste helft van de jaren zeventig en weet ik dat daar genoeg valt te genieten. Het is nu sinds een jaar, en dankzij mijn Floorfillers-show, dat ik de band beter ga waarderen. Ik zou me kunnen voorstellen dat 'Shining Star' nog wel eens een broertje of zusje kan krijgen in de Blauwe Bak. 'Fantasy' heeft al een paar keer mijn avond gemaakt en dan moet ik nog het album-werk ontdekken. Komt wel goed, denk ik zo!
Als ik uit ga van de veilingen van vanavond wordt 2015 een bijzonder jaar voor mijn soul-verzamelen, want ik heb acht gewonnen waarvan de helft obscure zwarte gospel is. Ik bedoel maar... De 'roots' van Earth Wind & Fire bevalt me wel: De groep komt bijeen in Chicago. Maurice White heeft als drummer gespeeld bij The Ramsey Lewis Trio en heeft sessiewerk achter de rug voor Chess. Hij begint in 1969 als songschrijver met zijn vrienden Wade Flemons en Don Whitehead. Ze vormen ook even een muzikaal trio dat zich The Salty Peppers noemt en op Capitol een regionale hit scoort met 'La La La'. De opvolger heet 'Uh Huh Yeah', maar doet helemaal niks, waarna White zijn koffers pakt en naar Los Angeles trekt. Hij selecteert Sherry Scott voor de vocalen en Yackov Ben Israel als percussionist, beide komen eveneens uit Chicago. Maurice' broer Verdine reist zijn broer achterna en wordt de bassist van de nieuwe band. Maurice is een boogschutter en door elementen daaruit te gebruiken en ermee te spelen, kom je uiteindelijk op Earth Wind & Fire uit. Onder die naam doet hij in 1971 demo's de deur uit en de band krijgt een contract bij Warner Bros. Daar verschijnt hun debuutalbum en scoort de groep de eerste eigen hit. Toch weet Warner Bros. de band niet goed te promoten en het avontuur is van korte duur.
De genoemde originele bezetting ligt overigens binnen een paar maanden op zijn gat en dan formeert White een nieuwe groep. Jessica Cleaves (zang), Ronnie Laws (fluit en saxofoon), Roland Bautista (ritmegitaar), Larry Dunn (toetsen), Larry Johnson (percussie) plus de man die grotendeels het Earth Wind & Fire-geluid zal bepalen: Philip Bailey. De nieuwe band komt onder contract bij Bob Cavallo, een manager die ook de zaken van ex-Lovin' Spoonful John Sebastian behartigt. Dit leidt tot een aantal voorprogramma's voor Sebastian, bij één van de optredens is ook Clive Davis, de grote man van Columbia. Omdat Earth Wind & Fire Warners al vaarwel heeft gezegd, resulteert dit in een contract met Columbia (CBS bij ons). Het eerste album staat bomvol 'originals', maar de band doet ook covers van 'Where Have All The Flowers Gone' van Pete Seeger en 'Make It With You' van Bread. Hierin is te horen hoeveel creativiteit er schuil gaat in de formatie. Moeiteloos buigt Earth Wind & Fire van jazz en funk naar disco en rock. Als de disco in 1977 tot een kookpunt komt met 'Saturday Night Fever' is Earth Wind & Fire eveneens aanwezig. In die andere disco-film, 'Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band', neemt de groep 'Got To Get You Into My Life' onder handen. 'Boogie Wonderland' met het zanggroepje Emotions en 'September' zijn hoekstenen van de disco, 'Fantasy' laat daarentegen een gevoeliger geluid horen.
Tijd om me eens echt te verdiepen in Earth Wind & Fire. Als ik zie hoe enthousiast ik erover schrijf, dan moest ik me inderdaad niet langer tekort doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten