Schijf van 5: het weer

Alle begin is moeilijk en ik kom lastig op gang in 2015. Een jaar geleden was dat anders, omdat het dit weekend een jaar geleden is dat ik mijn optreden in Watford had. Niet te geloven, want ik kan nog steeds heel veel details herinneren alsof het dag van gisteren is geweest. Ik denk dat ik daar het komende weekend nog wel even bij stil sta. Ik heb dus een paar weken geleden besloten om de eerste anderhalve werkweek over te slaan en eens een beetje rust te nemen. Daar ben ik vandaag en gisteren goed in geslaagd. Met als gevolg dat ik een bericht achter loop. Straks maar even Raddraaien of het onderwerp van de 'Niet vergeten' moet me weer te binnen schieten, maar nu eerst de Schijf van 5. Peter stuurde me een lijstje vanmiddag en daar ben ik blij mee, want eentje daarvan had ik grif over het hoofd gezien! De verschillende weersomstandigheden zijn al eens gepasseerd in vier jaar de Schijf van 5, vandaag gaat het om het weer zélf. Dit natuurlijk om te vieren (?) dat 2014 alle weer-records heeft gebroken.

De rubriek 'Recenzeuren' is een zachte dood gestorven. Wellicht weer eens tijd voor een wederopstanding? Tja, ik heb van 1992 tot en met 1997 wekelijks live-concerten bezocht, maar heel veel zijn uit mijn geheugen verdwenen. Een concert dat evenzeer 'als de dag van gisteren' voelt, is het optreden van Richard Thompson in Het Bolwerk in Sneek. We schrijven dan de datum van 3 oktober 1992. Terwijl ik aan het nagenieten ben van het muzikale schoon van de vorige avond word ik zondagavond opgeschrikt door de horror-beelden in de Amsterdamse Bijlmer. Richard Thompson is in de vroege jaren negentig 'het grootste' dat de Sneker organisatie Music Inn naar de Waterpoortstad haalt. Later zal The Dubliners nog twee of driemaal de schouwburg doen uitpuilen. Met Richard Thompson wijkt het uit naar Het Bolwerk en worden we getrakteerd op het duo Bright Blue Gorilla als voorprogramma. Een duo dat nog immer actief is en 'gewoon' in Nederland woont. Eén van de liedjes dat mij meteen tot de verbeelding spreekt, is onze nummer 5 in deze Schijf: 'Look Out, There's A Weathervane'.

Met dank aan Peter, want de nummer vier was ik anders glad vergeten. Best wel schandalig, want voor Natalie Merchant kun je me, bij wijze van spreken, wakker maken. Haar solo-werk wil nog wel eens een slagje ontoegankelijk zijn, dat geldt niet voor de nummer vier in deze Schijf. Het is wellicht het meest commerciële dat 10,000 Maniacs op de plaat heeft gezet. 'Like The Weather' doet het dus ook niet onaardig op de hitparade en dit vlotte ding uit 1987 mag bij mij op vier.

Waarom zou ik alleen maar Engelse titels gebruiken als er ook Nederlandse voorbeelden voor handen zijn? Conny Stuart heb ik maar geschrapt, maar Willeke Alberti verdient een eervolle vermelding. Zij neemt in 1963 een plaatje op met 'De Weerman Van T.V.', zo'n onvolprezen Jack Bulterman-productie. Toch is 'De Weerman' niet bepaald een zoetsappig liefdesliedje. Ze heeft haar buik vol van de depressies waar geen Prozac tegen helpt en wil niets liever dan hem even slaan. Een weerman is niet altijd een goed nieuws-boodschapper. Wat hij echter in 1963 heeft te verkondigen, daar hoeven we dit jaar niet bang voor te zijn. Met temperaturen die, vermoedelijk, gaan oplopen tot elf graden, hoeven we van een strenge winter als in 1963 niet te vrezen. 'De Weerman' van Willeke met De Weerman Van T.V. gaat vandaag op drie.

Bij een Schijf van 5 hoort een fraaie foto en niet enkel een platenlabel. Soms lukt het niet anders, maar bij deze eerste Schijf van 2015 is het wel een voorwaarde voor mij. 'Just Like The Weather' van Nolan Chance heeft nimmer een fotohoes gehad en dat degradeert het plaatje tot nummer twee. We hebben het dan over een hele echte Northern Soul-klassieker. Het origineel is dermate schaars dat er al eens eentje is verkocht voor vierduizend pond. De plaat is echter in de late jaren zeventig (en ook daarna) enige malen als bootleg verschenen. Vorig jaar heb ik nog geboden op zo'n bootleg, maar heb hem maar aan mij voorbij laten gaan. De single is voor een topprijs weggegaan. Hij staat dus nog steeds op mijn verlanglijstje en vandaag op twee: 'Just Like The Weather' van Nolan Chance (1965).

Een plaatje waarvan ik reeds 22 jaar een ontzettend goed humeur van krijg, dat is een geschikte nummer 1 in de Schijf van 5. Het is waar, in 1992 vind ik hem al enorm leuk en ben erg in mijn nopjes als ik in 2004 de vinylsingle vind. Sindsdien is de plaat niet van mijn draaitafel te branden. Of het de opnames voor een minidisc is, een optreden in een kroeg of The Vinyl Countdown op zaterdagavond: 'Weather With You' van Crowded House werkt altijd! Deze mag vandaag op 1.

Komende zondag gaan we flink snoepen met zijn allen. Ik ga jullie vijfmaal trakteren op een snoepje. Vijf titels met 'candy'. Vrouwelijke saxofonisten zijn uitgesloten van deelname...