Alle begin is moeilijk? 2015 is weer een lege bladzijde voor Soul-xotica, aan mij de taak om deze dagelijks in te vullen. Met betrekking tot de onregelmatig verschijnende rubrieken is de inspiratie schaars, vandaar dat we deze maand flink gaan opschieten met het Raddraaien. Op naar de tiende serie! Voor wat betreft de Week Spot heb ik geen tekort aan inspiratie. Het was best leuk om uit iedere aftelling van de Top 100 een Week Spot te kiezen, maar de handel is in december onverminderd door gegaan en dus is het nu dringen geblazen. Voorts kan ik jullie melden dat Marlena Shaw in goede gezondheid is gearriveerd, een dezer dagen volgt een Singles round-up. De eerste van januari, hoewel de singles in december zijn gekocht. Verder heb ik vanmorgen negen singles gekocht op Discogs bij de man die mij Faye Marshall heeft gebracht. Acht 'cheapies' en een duurdere, door kleine defecten lijkt dit de enige kans te zijn om die single in de bakken te krijgen. Vandaag trap ik het nieuwe jaar af met een single die vanaf dag 1 heeft gesmeekt om Week Spot te worden: 'Stop!' van Lonette uit 1968.
Lonette steekt schril af bij de Week Spot van vorige week. Waar nauwelijks iets is te vinden over The Kaldirons en de groep nooit een grammetje succes heeft gehad, daar is Lonette een superster. Een zeer bekend gezicht (en... zelfs in 2015 nog een prettig gezicht!) op de Amerikaanse televisie. Toch is ze nooit beroemd geworden vanwege de muziek en dat terwijl Lonette McKee een stel hele aardige platen heeft gemaakt. Buiten een demo uit 1967 is 'Stop!' het b-kantje van haar eerste single. De eerste plaat die een nationale distributie krijgt, maar het, als zoveel anderen, moet afleggen tegen het geweld van Tamla-Motown en Stax. De laatste paar jaren beginnen de dj's mondjesmaat haar werk te ontdekken en met name deze single is daarbij een uitschieter.
Lonette McKee komt op 22 juli 1954 ter wereld in Detroit. Haar vader, Lonnie McKee, is metselaar en eveneens werkzaam in de auto-industrie. Logisch, want Detroit is de staal-stad nummer 1 en menigeen werkt op een bepaald ogenblik wel bij General Motors of Ford. Ondanks haar eenvoudige komaf lijkt Lonette sinds haar geboorte voorbestemd te zijn voor de showbusiness. Als zevenjarige schrijft ze al zelf liedjes, is ze zangeres, speelt ze toetsen en doet ze haar eerste optredens. Volgens Wikipedia, niet altijd zaligmakend, maakt ze haar eerste plaat als veertienjarige. Dat is niet helemaal juist, want in 1967 verschijnt de demo 'Mind Intruder'. Mike Theodore, Gary Harvey en Dennis Coffey zijn de mensen die voor de liedjes, de arrangementen en de productie zorgen. Er is blijkbaar geen geschikte b-kant voor handen, want deze luidt 'Dnim Redurtni'. Helaas bestaat er geen video-opname van, maar dit riekt naar een teruggedraaide band. De plaat verschijnt op Dearborn en leidt uiteindelijk tot een contract met M-S Records waarvoor Lonette een tweetal singles mag opnemen.
'Veil Of Mystery' is een regionale hit, maar ook niet meer dan dat. Toch vallen beide producties anno 2015 erg op. De strijkersarrangementen zijn dermate eigenzinnig dat ik bijna wil spreken van een 'uniek' geluid. 'Veil Of Mystery' leunt evenwel tegen de pop aan, onze Week Spot is een magnifiek voorbeeld van vroege funk. Na het eerste refreintje vallen de strijkers in en geven de plaat een zeer eigenzinnig cachet. In 1969 volgt een tweede single voor M-S. 'Blue Jeans' is geschreven door Lanate McKee en de artiestennaam wordt gespeld als Lonnett. Er staat een clipje op Youtube en dat laat een midtempo liedje horen, een beetje té poppy voor mijn smaak, maar toch... het staat bij acht Discogs-leden op het verlanglijstje en daar is nog nimmer een exemplaar verkocht. Volgens Wikipedia schrijft ze in 1969 het titelstuk van de film 'Quadroon', maar deze kan ik niet in haar singles-discografie terug vinden. Het duurt vervolgens vijf jaar totdat we weer van Lonette McKee horen. Ze is negentien of twintig als ze haar eerste album opneemt voor het Sussex-label, inmiddels met toevoeging van haar achternaam. Toch draagt het album enkel haar voornaam als titel. Ondanks dat ze lovende kritieken ontvangt voor haar platen, is het helder dat Lonette hierin niet haar brood kan verdienen. In 1976 neemt ze een rol aan in de film 'Sparkle' en dat zal haar naam definitief vestigen.
In de daaropvolgende jaren is McKee in verschillende films te bewonderen en dagelijks in de soapserie 'The Game'. Toch verlaat ze niet helemaal de muziek. In 1978 verschijnt de elpee 'Words And Music'. Ze werkt tegenwoordig nauw samen met filmmaker Spike Lee en ze heeft onlangs een album uitgebracht voor Lee's eigen platenlabel. Verder schrijft ze geregeld muziek voor televisie-documentaires en produceert en regiseert ze momenteel haar eerste film. Lonette McKee is een vakdame die tevreden kan zijn over haar aandeel in de Amerikaanse showbiz. Toch weet ik niet of ze ervan bewust is dat haar vroege muzikale uitspattingen geliefd zijn bij een groeiend cult-publiek. Het heeft in het geval van de Sussex- en Warner Bros.-platen nauwelijks effect op de prijs, deze zijn te bemachtigen voor de prijs van een zeer karig frietje-met. 'Stop!' is een pareltje dat wel in prijs stijgt. De meeste exemplaren zitten momenteel rond de 40 euro, ik heb de mijne daarbij vergeleken voor erg weinig kunnen bemachtigen. Erg weinig is in dat geval niet een paar dubbeltjes, maar na één luisterbeurt wist ik dat ik deze in de bakken moest hebben en dat dit een schaarse kans kon zijn. Ik herinner me dikwijls de opmerking van een auto-verzamelaar die een prinselijke som neerlegt voor een wagen in een matige staat. ,,Geld kun je aan verschillende dingen uitgeven, zo'n auto bemachtigen lukt maar één keer". Dat geldt voor Lonette, maar ook voor de Discogs-aankoop van vanmorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten