In het vorige bericht heb ik het al aangegeven: Ik laat jullie niet de binnenkant zien van mijn portemonnee. Hoe zit het dan deze maand met de aanschaf van platen. Welnu, vooralsnog is het vrij rustig. Ik heb vanavond een partij afgerekend bij Chris van Midas Touch en hij zal nog eens kijken of hij een ander exemplaar van The Herbs heeft liggen. Om het geheugen op te frissen: In juli biedt Chris deze single aan via Facebook en biedt gratis verzending aan binnen Engeland. Omdat ik binnenkort weer van Mark ga bestellen, stel ik voor de plaat naar hem te sturen zodat het bij mijn volgende bestelling kan. Ik kan beide mannen volledig vertrouwen. Chris heeft het uiteraard op het postkantoor gebracht. Mark zou nooit een plaat achterover drukken en bovendien denk ik dat hij hem al heeft. Toch zal mijn single van The Herbs nooit op zijn adres arriveren. De gratis verzending is uiteraard onverzekerd en zonder track-and-trace. Zijn vraagprijs is niet beroerd als je de prijzen op Discogs in ogenschouw neemt. Ik ben nog best bereid om de helft van de originele vraagprijs te doneren aan Chris. Dat een plaat binnen Engeland juist zoek moet raken? Of hij nu The Herbs heeft liggen of niet, er komen een stuk of tien singles mijn kant op. Dan heb ik het eerder deze week ook nog over 'iets' dat ik al heb maar waarbij ik in de verleiding sta een tweede te kopen. Welnu, gisteren ontdek ik dat er nog eentje in mijn maat is en die heb ik dus besteld. En dus heb ik niet één maar twee jasjes voor het voorjaar en de zomer. De tweede is echter een lichtere kleur blauw waar de andere tegen het zwart aan zit. Dat ze niet praktisch zijn, leg ik later nog wel eens uit. Nu eerst de Week Spots uit de afgelopen vier jaar.
2020: Real Love - Al Hudson & The Soul Partners (1977)
'Dingen die niet meer normaal zijn geworden sinds 2020'. Dat is een lijstje dat wordt gestart door een Facebook-vriend. Platenbeurzen kunnen inmiddels weer gewoon en er is geen limiet aan het aantal mensen dat in een gebouw mag zijn. Toch heb ik het gevoel dat dergelijke 'events' minder spontaan ontstaan als vóór 2020. Hieronder schaar ik ook graag de platenbeurs in het gebouw van de SLOS in Steenwijk. Een paar standhouders regelen en zien waar het schip strandt. Ik doe met name flink boodschappen bij een kennis uit Zwolle, maar kan ook een paar 'big wants' van mijn lijstje schrappen. Ik denk dan vooral aan 'This Wheel's On Fire' van Julie Driscoll & Brian Auger (hoewel mijn 'oude' heruitgave in Jutrijp blijkt te liggen) en 'Fox On The Run' van Manfred Mann (dankzij Albert inmiddels ook met Nederlandse fotohoes). Al Hudson mag ook vrijwel ongezien mee en het is pas thuis als ik me realiseer dat het de Jamaicaanse persing is. Inclusief zeer harde achtergrondruis.
2021: High Life - Amaj (2020)
Wat is 'Van harte beterschap' in het Italiaans? Ach, ik kan het ook net zo goed in het Engels schrijven want dat begrijpt hij ook wel. Hoewel hij geen Soul-xotica leest, wil ik vanaf deze plek toch heel veel sterkte wensen aan het adres van Alberto. Hij is op oudejaarsdag erg ziek geworden en heeft inmiddels twee zware operaties achter de rug. 'Er zitten meer nietjes in zijn lichaam dan een gemiddelde kantoorboekhandel', schrijft een goede vriendin. Alberto is ook verantwoordelijk voor de tweede Week Spot in 2021. Maurice Jackson gaat schuil achter het pseudoniem Amaj en maakt deze leuke single voor Tesla Groove. 'Our Love' is de eigenlijke a-kant maar ik vind 'High Life' ietsje aantrekkelijker. En dus mag dit een week lang de titel van Week Spot dragen.
2022: Never Had A Love Like This Before - Tavares (1978)
Tavares vertolkt in 1977 'More Than A Woman' in 'Saturday Night Fever' en dat is voor het grote publiek het slotakkoord na twee uiterst succesvolle jaren vol iconische disco-hits. Toch verdwijnt de groep niet helemaal van het toneel. Op de achtergrond maakt Tavares in de jaren 1978 tot en met de vroege jaren tachtig kwalitatief haar beste werk. Alleen is de de platenkoper dan niet meer geïnteresseerd in de uitkomst. 'Never Had A Love Like This Before' is een voorbeeld van een productie die méér zou hebben verdiend dan de cultstatus die het heeft in de Engelse soul-scene. De platenmaatschappij is ook teleurgesteld en recycled het nummer in 1980 als b-kant voor I Don't Want You Anymore'. Toch zet dit evenmin zoden aan de dijk en is de Week Spot de hoogste prijs die de plaat weet te behalen.
2023: I Don't Want Nobody - The Exotics (1970)
Van een Jamaicaanse persing van een Amerikaanse groep naar een groep Jamaicanen in Engeland op een Engels platenlabel. Het is inmiddels de tweede keer dat The Exotics dit nummer opneemt, de eerste is in 1968. In 1970 doen ze deze fraaie update voor het Pye-label. De groep zélf blijft een bron van mysterie en ook de Jamaicaanse roots van het merendeel van de band blijft ongedocumenteerd. Toch hoef je maar één keer naar de plaat te luisteren om te horen dat dit van Jamaica komt. De tongval en de productie is erg Jamaica. Hoewel het ver weg blijft van de reggae of de loungy crooners die je in de hotelclubs van Kingston kan treffen. Gewoon een erg puike plaat waar ik nog altijd veel plezier aan beleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten