De turbo is gisteravond nog even aangewend om de 'Singles round-up' in orde te maken voor vanavond, zodat ik de platen in 'Do The 45' kan draaien. Vanmiddag begint het van een leien dakje. Okay, het weer is wederom hetzelfde als gisteren. Op de Buienradar staat om twee uur een bui ingetekend maar na drie uur zou het volgens de wet droog moeten worden. Welnu, het heeft weer de hele middag geregend. Vandaag merk ik ook dat mijn oude trouwe winterjas poreus wordt in de nabijheid van de ellebogen want daar voelt mijn trui een beetje klammig. Zoals gezegd begint het allemaal goed. Op de Oostercluft wil ik even té snel terwijl ik bij de elektrische fiets van de zaak altijd moet checken of die stabiel staat op de standaard. Fiets over de grond. Als ik wil weg fietsen blijkt dat het voorste spatbord op de band is geklemd. Ik heb het geluk dat mijn weekend vierende collega nog wel de telefoon opneemt want de fiets moet terug naar de zaak en ik maak de rest af met de Topper. Als ik thuis kom voel ik me al niet in de juiste stemming voor een show. Eerst maar even rusten en dan opnieuw bekijken? Bij het ontwaken heb ik het besluit snel genomen, we slaan vanavond even over. Dat mag dan weer ten goede komen aan Soul-xotica want jullie krijgen vandaag twee berichten van mij. Eerst gaan we tien jaar terug in de tijd naar een magisch weekend met een lange nasleep.
Vanuit Wolfman Radio ondersteunen we The Specialized Project, een charitatieve stichting welke door middel van muziekgerelateerde activiteiten geld wil inzamelen voor andere goede doelen. In het begin is het alleen Teenage Cancer Trust, dat het leven van kankerpatiënten in de tienerleeftijd iets aangenamer tracht te maken. De laatste jaren zijn daar een paar extra goede doelen bij gekomen. Specialized is genoemd naar The Specials, de legendarische 2Tone-band uit Engeland. Veel van de activiteiten draaien dan ook rond de ska en reggae. Moeilijk om mezelf dienstbaar te maken met een koffer soul-platen. Dan neemt een bevriende muzikant een single op voor Specialized en wil hij deze ten doop houden met een optreden in Watford. Dat is het moment dat ik mijn kans zie om 'iets' te doen voor Specialized. Hij zal een bed & breakfast organiseren waar ik tegen gereduceerd tarief kan verblijven. Zelf wil ik er een weekendje van maken. Ik stap vrijdag rond het middaguur op de trein in Meppel en ben om half negen 's avonds in Radlett. Euh, in werkelijkheid is het half tien maar onderweg moet ik de klok een uur terug zetten. Omdat ik de voorgaande nacht niet heb geslapen en de reis loodzwaar is, ben ik doodop als ik in Radlett arriveer. De pizza smaakt dan ook niet echt goed. In de B&B ga ik eerst een uurtje gestrekt en maak dan een klein wandelingetje door Radlett onder het genot van een sigaartje.
De volgende dag ga ik naar Borehamwood waar, volgens de muzikant, een straat vol 'charity shops' zit. Daar is geen woord Frans bij en bij Cancer Research koop ik een hoop oude Motown en singles van Elton John. 's Middags wil ik me in de omgeving van Radlett gaan vermaken en een wandeling maken over de 'public footpaths'. Het heeft in de weken ervoor flink geregend en zo loop ik al snel tegen een modderpoel aan. Daar ga ik niet doorheen maar de kistjes moeten desondanks worden gereinigd als ik terug kom in de B&B. Het etentje bij Billy gaat niet door en ik ben daar niet rouwig om. Ik heb mezelf al weken beloofd om zaterdagavond een curry te nuttigen in een Indiaas restaurant. Op zondag is dan het optreden maar eerst maak ik nog een wandeling. Al snel zit ik weer midden in de weilanden en zijn mijn schone kisten weer vuil. Het is het eerste dat Lee opvalt: De smerige kisten en rand van de broekspijpen. 's Middags ga ik met Billy naar Watford. Eerst Lee oppikken van de trein en daarna door naar de club waar het gaat gebeuren. Ik mag als eerste warm draaien en we spreken af dat ik een setje zal doen waarna Lee de show mag afmaken met reggae. Daar denkt het volk anders over want een half uur in Lee's set word ik al terug verwacht op het podium met soul. Op de zondagavond in de B&B heb ik eindelijk de tijd en ruimte om honderduit te praten met Lee. 'We always have Watford', is onze gezamenlijke lijfspreuk geworden. De volgende morgen breng ik Lee op de bus en neem even later de trein naar St. Pancras. Daar moet ik een uurtje overbruggen voordat de Eurostar vertrekt. Na de tunnel kan de klok weer een uur vooruit en ik ben die avond om half elf thuis.
Dinsdagmiddag fiets ik naar het werk maar kan het nog nauwelijks bevatten. Is het een droom geweest? Nou, er zijn foto's van mij in Watford en dus moet het echt zijn gebeurd. Het is een korte maar magische vakantie geweest. Het optreden zélf is nog het minst memorabel. Ik had meer drukte verwacht en ook een mooier bedrag voor Specialized. Mijn komst heeft het niet niet kunnen veranderen. Wat ook een vieze tegenvaller is.... In Nederland ben ik gewend dat het 'geld ophalen' vooral geldt voor de bezoekers. Als 'artiest' moet je er geen zuipfeest van maken, maar ik verwacht wel gratis consumpties. Niet in Engeland, zelfs de muzikanten moeten hun eigen drankjes bekostigen. Dat is een schadepost waarmee ik geen rekening heb gehouden. Ook blijkt de B&B gewoon het volledige bedrag te blieven en zorgt Billy alleen op vrijdag en zondag voor een avondmaal. Nee, ik ga jullie niet de binnenkant laten zien van mijn portemonnee, maar ik kan mededelen dat ik voor een groot gedeelte in 2014 heb moeten bloeden omwille van dit weekend. Als ik het achteraf had geweten? Dan was ik niet gegaan, ook al heb ik nog altijd warme herinneringen aan het weekend.
Het is niet alleen mijn laatste bezoek aan Engeland want anno 2024 is er niks in mij dat terug wil naar Engeland. Het blijkt ook het laatste optreden buiten de studio te zijn. Ik ben wel een paar keer gevraagd maar het 'algemene' dj-en heb ik al lang laten varen. Ik hoef niet zo nodig een jukebox te zijn maar wil iets creatiefs doen met mijn soulplaten. Ik heb zo nog lang een wens om nog eens in De Singel in Zwolle te draaien, maar deze tent sluit in 2021 definitief de deuren. Sindsdien beperk ik me tot de radio, als ik zin heb, en dat bevalt me wel zo goed. Ik mis niet de reizen naar optredens, de spit van het voorover hangen boven de draaitafels en de aanhoudende vraag naar Creedence Clearwater Revival, The Supremes of 'iets Hollands'. Op de foto houdt Lee de bar tegen terwijl ik de groeven tel van een single op de draaitafel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten